?

Á síðustu óléttu mjakaðist ég eitthvað yfir 80 kílóin á lokasprettinum. Og fannst ég vera hvalur. Núna nálgast ég þá þyngd óðfluga, á 7. mánuði, en finnst ég samt alltaf jafn hoj og slank og gordjuss. Í síðustu óléttu var ég á þessu stigi málsins farin að þurfa að leggja mig alveg fullt á daginn og orðin voða þreytt og sybbin alltaf. Núna púlla ég vikuveikindi hjá Freigátunni með tilheyrandi nætursvefnleysi án þess að, ja, depla auga? Síðast var ekki meira en svo að ég réði við hálfa vinnu, og ekki nema rétt fram á 8. mánuð, en núna er ég að púlla 20 einingar af mastersnámi og hef huxað mér að fá ekkert smá geðveikislega góðar einkunnir. Síðast var ég öll neikvæð og ætlaði ekki að gera allskyns og verða allskonar tegundir af manneskju. Núna er ég bara svakalega jákvæð og vil bara vera allar tegundir sem mér dettur í hug að vera þann daginn.

Hvað er eiginlega í gangi?

Ég fer að halda að ég hafi ekki verið svona léleg í síðustu meðgöngu af því að ég væri orðin of gömul til að byrja áessu.
Kannski var ég bara of ung.

Svo á ég allt í einu næstum 5 manna fjölskyldu. Það er ekki lengi að gerast. Og er klikkað gaman. Þrátt fyrir hor.

Kannski jákvæði hugarfarssöngurinn sé farinn að hafa áhrif...

Lín á línuna

Ég var að vona að Freigátan yrði orðin leikskólafær í dag. Það var auðvitað brjáluð bjartsýni. Hún fékk mikinn hita í gærkvöldi og nótt var öll með hryglur. Ég fór með hana á barnalæknavaktina í morgun og í ljós kom alveg bullandi asmi og brjáluð eyrnabólga báðumegin. Hún er komin á sama pensillín og Rannsóknarskipið fékk við 15 ára stíflunni sinni (og finnst það ljómandi nammi) og púst (sem henni finnst ógeð.)

Hún er nú samt alveg ótrúlega kát núna, enda búin að fá að fara oggulítið út, og skoða dótið hjá barnalæknunum í Dómus, sem er nú alveg svakalega skemmtilegt. En hún heyrir náttúrulega næstum ekki neitt og getur ekki andað ennþá nema lítið.
Þar sem fjárlögum heimilisins hefur nú verið varið í heilbrigðiskerfið er vonandi að eitthvað fari að létta til í horbransanum. Eins gott að maður er búinn að vera skipulagðir. Ég þarf kannski svona tvær zetur í hlöðunni um helgina til að ná í skottið á sjálfri mér með það sem ég hef vanrækt af skólanum í þessari viku, og þarf kannski að gera aftur eitthvað af í næstu viku. En það er nú kosturinn við að menn séu komnir með meðöl, þá er svona nokkurn veginn hægt að treysta á sæmilegt heilsufar á meðan á því stendur.

Eins þurftum við aðeins að endurskipuleggja daginn, ég ætlaði að fara með Smábátinn upp á lansa eftir hádegið, hann þarf að fá hjartsláttarmæligræju og hafa í einn sólarhring. Hann þarf að hafa svoleiðis einu sinni á ári vegna hjartasjúkdómsins sem hann er með. En Rannsóknarskip fær frí eftir hádegið í sínum skóla til að fara með hann og ætlar síðan að bæta um betur og koma heim svo ég geti farið í bumbusund! Það er orðið gífurlega langþráð eftir heimaseturnar og svefnlausu næturnar í vikunni.

Já, þetta er að verða mjög mikið eins og sjúkradagbók. En það er nú mest til þess að fjarstaddar ömmur og aðrir áhugasamir geti fylgst með, og eins til upplýsingar fyrir þá sem alltaf eru að bíða eftir uppstyttu í horinu til að koma í heimsókn. (Og eins til afsökunar við þá sem við erum að bíða eftir uppstyttu í horinu til að heimsækja.) Og ekki síst fyrir öjmingja Huggu móðu sem má ekki koma neinsstaðar nálægt svo mikið sem horköggli og þá er hún lögst í einhvern ómeðhöndlanlegan fjára. Hún hefur þá vit á að halda sig í hæfilegri fjarlægð þegar ófremdarástand er.

Þá er Freigátan sofnuð, heyrnarlaus og hryglandi, og tekst vonandi að vinna upp eitthvað af nóttinni. Hún var alltaf að vakna og gráta, greyið, með uppundir 40 stiga hita, andarteppu og eyrnaverk.

Bezt að ég reyni að brúka timann af viti og læri.

Dagur 2 i veiki

Eitt finnst Freigátunni enn leiðinlegra en að vera heima og vera lasin. Það er að þurfa að vera heima og inni en vera næstum ekkert lasin lengur. Hún var næstum hitalaus í morgun, en er ennþá með heilmikið hor og ljótan hósta, svo við verðum í stofufangelsinu í dag. Þá er nú vissara að vera með prógramm og dreifa sér eins víða og hægt er. Núna klukkan 10 erum við búnar að:
- Elda hafragraut og borða hann í eldhúsinu.
- Horfa á Pingú í stofunni.
- Skríða aftur upp í rúm og lesa ótal bækur og fara í bangsaleik.
- Fara inn á skrifstofu og brjóta saman allan þvottinn. (Freigátan sá reyndar aðallega um að halda skemmtiatriði sem fólust í því að setja nærbuxur annarra fjölskyldumeðlima á hausinn á sér. Sem klikkar aldrei... skemmtir Móðurskipinu reyndar minna þegar hún nær í þær óhreinu.)
- Fara inn á bað og dunda okkur þar heillengi við að setja í þvottavél.
- Og nú er verið að teikna. Sem fer þannig fram að Freigátan teiknar nokkur strik með trélitunum sínum en kemur síðan til Móðurskipsins og segir "óm" sem þýðir að ég á að teikna blóm eða "all" sem þýðir að ég á að teikna kall eða "ydda" sem þýðir að ég á að ydda litinn af því að hún var að enda við að bíta af honum blýið.

Móðurskipið er þegar orðið aðframkomið. Og innan skamms þarf líklega að finna upp á einhverju nýju. Ljóst er að það þarf að fara að hella uppá ef maður ætlar að meika það fram að hádegi.

- Jæja, Freigátan leysti verkefnavalsvandan sjálf í bili, heimtaði bruðu og fá að horfa á Línu Langsokk. Vel valið og sjálfsagt.

Ég er búin að vera svaka skipulögð undanfarið. Í verkefnavikunni bjó ég til ógurlega merkilegt textaskjal í tölvunni minni þar sem ég skrifaði skilmerkilega hvað ég þyrfti að gera hvern dag. Aðallega skólatengt, og stundum líka annað. Svo hef ég bara ekkert hætt þessu. Þetta er undarlega mikil útrás fyrir einhverja röðunarfíkn.

Allavega, dagurinn í dag er svona:
8.11. fi
Ritstjórn og fræðileg skrif, 9. verkefni - Ritfregn
Baudelaire - Inngangur

Og þetta verkefni gerði ég að mestu í tímanum í gær. En ég þyrfti að fara yfir þennan inngang fyrir bókmenntasögubókina. Svo ég fæ enga laggningu með Freigátunni í dag.
Já, það er víst alveg á hreinu að það þarf að hella uppá.

Og ef Alheimurinn lofar verður Freigátan leikskólafær á morgun, svo þá verður það Bókhlaðan!
(Sem auðveldaðist yfirferðar til muna eftir að ég lagði á mig að leita að lyftunni í henni um daginn.)

Vott els is njú?

Freigátan er komin með hita. Við Rannsóknarskip skiptumst á um að skrópa í dag til að vera hjá henni. Hún er voða slöpp, litla skinnið. Með hor og hósta. Samt horfir hún á mann bænaraugum og segir: Mamma mín, út? Róló? Voða leiðinlegt að þurfa alltaf að vera að póna litla útipúkann til að vera inni. Meðfylgjandi mynd er af Gyðu og Völu vinkonu á róló með pöbbum sínum. Eins og sjá má er mikið fjör. Aðallega hjá Magga. Svo set ég líka hér mynd af Freigátunni í streptókokkunum, að leggja sig á ganginum. Og nýju hillunum, (það er reyndar erfitt að ná almennilegri mynd af þeim...

Og í viðbótarverkefni í Hagnýta rannsóknarverkefninu... tók ég að mér að vinna með kaflana úr Kóraninum sem á að vera í þessari fínu sýnisbók um bókmenntasögu sem við erum að vinna.
(Eða sat uppi með... kennir mér að það borgar sig ekki alltaf að sitja aftast.)
Svitn. Um margt veit ég fátt. En um fátt færra en hið Múslimska trúarrit.

Trúlega verðum við Freigátan aftur heimasætar á morgun. Svo líklega verður lítið um bókhlöðuferð. É'v'tekki hvar þetta endar... Líklegast með einhverju læri um helgina.

En eru ekki hillurnar fagrar? Mér liggur enn við yfirliði af hamingju í hvert sinn er ég lít þær, og aðrar skipulagsbreytingar sem Rannsóknarskip framdi í vetrarfríinu sínu. Ætti maður kannski að taka til á skrifstofunni á meðan litli sjúklingurinn sefur? Eða ætti maður að leggja sig?
Samviskuval...

Pyntingaklefi XI

Þegar ég var í hinum námunum mínum var stofa 11 í aðalbyggingunni "barn síns tíma." Sinn tími hefur líklega verið einhvertíma í kringum byggingu byggingarinnar. Vondir stólar, allt of há og mjó borð, allt geirneglt niður og lítur út eins leikhús á tímum Grikklands til forna. Ég hef aldrei sloppið heila önn við stofu 11 síðan einhvern tíma snemma í BA-inu.

Þess vegna varð ég mjög kát þegar ég sá á stundatöflunni í haust að stofa 11 var hvergi sjáanleg. Þangað til ég komst að því hvar stofa 220 í aðalbyggingunni var. Það var búið að skipta um númer á stofunni.
Það var ekki búið að skipta út helv... pyndingarbekkjunum. Og þar er ég semsagt búin að vera að sitja hagnýta rannsóknarnámskeiðið mitt. Og núna er líka búið að færa þýðingafræðina þangað.
Semsagt, 50% af öllum tímum í effing stofu 11.
Og grindverkur gefur þessu alveg nýjar víddir.

Ef eitthvað af því sem ég ætla að taka eftir áramót á að vera í þessari stofuafmán skipti ég um.

Ég tók hins vegar eftir því um daginn að það er búið að skipta um stóla í stofu 9. Þar voru alltaf ferlega þægilegir hægindastólar. Svona grænir. Það er einmitt mitt stærsta akademíska afrek að hafa komist í gegnum námskeið í Paradísarmissi Miltons (huxanlega leiðinlegasta bókmenntaverk sem skrifað hefur verið) sem var kennt í stofu 9 klukkan 8 á þriðjudagsmorgnum. Segir sína sögu um hvað Guðni Elísson er mikill kraftaverkakennari að hann gat haldið mér nógu mikið vakandi í tímum til að ég fékk 8. En þarna gátu þeir skipt um stóla.

Að lokum, smá um þýðingafræði:

Mér er alveg sama þó það séu öngvir kynvillingar lengur í Biflíunni.

En mér er líka sama hvað hver segir.
Uppá stól stendur mín kanna!
Og hananú.

Hörmungans

Barðist með Freigátuna labbandi í leikskólann í slagviðri.
Þegar þangað var komið var hún með hor um allt andlit og hóstandi eins og berklasjúklingur.

Frunsan hefur breitt úr sér og nær nú niður á höku.

Og slæmar fréttir berast víða úr kjötheimum enn eru skörð fyrir skjöldum.

Við Dugga ætlum að fara aftur að sofa og gá hvort þessi dagur vill ekki bara byrja aftur.
Ef hann gerir það ekki verður allt illt tekið út á Baudelaire og Bókhlöðunni um hádegi og Blóm illskunnar fá fyrir ferðina.

Tæknin stríðir

Ekki varð mér kápan úr því klæðinu að ætla að stúdjóa þáttinn minn í fyrstu tilraun. Tölvur töluðu ekki við skrár, og öfugt, og bakköppið virkaði ekki heldur. En þegar ég kom heim held ég að ég hafi komið öllu saman á skothelt form, ætla að hafa það líka á nokkrum öðrum formum til vara, svo ég verði jafnvel enn betur undirbúin næst. Held mér fari allavega að verða óhætt að láta panta annan stúdjótíma. Svo mæti ég með alltsaman á "aiff" og "wav" formum og ef það virkar ekki... ja þá verð ég að prófa eitthvað annað. Alveg vissi ég að ekki kynni góðri lukku að stýra að vera á fyrsta stúdjódeginum.

Að öðru leyti fór afmælisdagur Rannsóknarskips hið besta fram. Afmælisgjöfin hans frá okkur flotanum er reyndar ekki komin í hús þar sem ég var komin með alvarlega heimþrá eftir stúdíóævintýrið og rétt meikaði að kaupa köku. Svo komu amma Smábátsins, frænka og litli frændi í kaffi og allir borðuðu köku og Freigátan og litli frændinn fóru alveg hamförum í að leika sér.

Smábátur ku vera að lenda og Rannsóknarskip fór að sækja hann.

Í sjónvarpinu er einhver maður að hafa gaman af að láta fólk vera á nærbuxunum í bönkum. Mér finnst ég ekki sjá eða heyra neitt nema perra þessa dagana. Fréttir af perrum og allir vondir í sjónvarpsþáttum virðast vera perrar. Erum við uppi á öld perranna, eða hvað?

35!

Í dag á elskulegur eiginmaður minn 35 ára afmæli. Í tilefni afmælishelgar sinnar tók hann heimilið í allsherjaryfirhalningu í gær og bauð mér síðan út að borða fyrir formúgu. Í tilefni afmælishelgar hans gerði ég lítið annað en að hósta og frísa og stressast yfir útvarpsþættinum, með flensu og frunsu, illt í öxlinni og grindargliðnun. (Og sjaldan verið fleira að mér í einu.)

Í dag, á sjálfan afmælisdaginn, ætlar Rannsóknarskip í vinnuna sína og koma síðan heim og passa Freigátuna á meðan ég fer upp á útvarp og næ vonandi að púsla saman þættinum mínum á tveimur tímum. (Sem er eins gott að er ekki sjóvarpsþáttur. Þetta er engin smá frunsa.) Svo það verður ekkert sérstakt um dýrðir. En ég meika þó vonandi að kaupa handa honum afmælisgjöf á leiðinni heim. Og kannski köku. Annars er ég alveg eins og draugur upp úr öðrum og Freigátan er líka með ljótan hósta og þykkt hor.

Afmælisbarnið er þó allavega við hestaheilsu, enda á pensillíni og sterum. Sem er að virka ljómandi vel, ef marka má hina ljómandi dugnaðarlegu endurskipulagningu sem fór fram á heimilinu í gær.

Annars er helst í fréttum að í dag er líka síðasti í vetrarfríi hjá Rannsóknarskipi og Smábát og sá síðarnefndi kemur væntanlega heim í kvöld. Leikskóli Freigátunnar er líka lokaður í dag.

Það verður mikill áfangasigur að verða búin að koma þessum útvarpsþætti heim og saman. Ég komst að því að mig vantaði hreint ekki tónlist í hann. Ég var bara með vítlausan teljara í klippingaforritinu, svo allt var miklu lengra en ég hélt. Þannig að þátturinn er aðeins of langur, eins og er, en það fer eftir því hvað ég verð lengi að öjla út úr mér kynningum í stúdjóinum hverju ég sleppi. Og ég veit ekki hvenær hann verður á dagskrá, en síðast þegar ég vissi var ekki enn búið að spila þættina sem voru gerðir í þessum kúrsi í fyrra, og það stendur til að gera það á undan. Svo... eftir svona tvö ár?

Á morgun verðum við Freigátan svo vonandi báðar nógu hressar til að fara út úr húsi, þá ætlar hún á leikskólann og ég í bókhlöðuna og fara þar um eins og hvalavaða og finna heimildir um hann Baudelaire og aðallega Blóm illskunnar. Og gera síðan allt hitt sem er búið að sitja á hakanum. Annaðhvort það eða sitja heima og halda áfram að hósta upp lungunum. En það verður þó allavega hægt að gera það í íbúð sem er svo hrein og fín og haganlega endurskipulögð að það mætti halda að það væru að koma jól. Án þess að ég hafi gert neitt til þess.

Ég er afskaplega vel gift.