Gah! Taugadrulla dauðans.
Martraðaræfing í gær. Hef sjaldan sökkað meira á sviði á minni lífsfæddri ævi. Þarf að liggja yfir handritinu í dag, eftir að í ljós kom í gær að ég kann ekki baun í því. Ég er einhvers staðar á milli taugaáfalls og syfju dauðans og huxa ekki heila huxun óbrenglaða. Þarf að hitta fjöslkylduna fyrir generalprufu annaðkvöld og gera eins og trilljón hluti áður en að því kemur.

En, ljósi punkturinn í öllu saman er mánudaxkvöldið. Þá hef ég huxað mér að liggja einhversstaðar, glápa á eitthvað, og hlusta á heilann minn deyja. Halelúja.

Þangað til... veit einhver um gott ráð við kvíðaröskun?