Árið

Nú er liðið akkúrat 1 ár frá því að við Rannsóknarskip hófum samvistir. (Tæknilega séð var það reyndar einhvern tíma síðastliðna nótt sem einmitt ár var frá fyrstu samdráttum, á fylleríinu á Papaballinu.) Reyndar höfum við meirihluta þessa tíma átt í fjarskiptasambandi, að miklu leyti, en það kom nú ekki í veg fyrir að við leggðum í afkomanda. Geri aðrir betur.

Mánuðum saman höfum við spurt hvort annað: Hvað ættum við að gera þegar við eigum ammæli? En ekki höfum við nennt neitt að skipuleggja það. Þannig að sennilega verðum við bara venju fremur væmin og ástúðleg hvort við annað. Svo þarf ég nú bara að fara á stjórnarfund.

En það var sem sagt fyrir ári sem ég sat alveg skelþunn á haustfundi Bandalagsins á Hótel KEA á Akureyri og var að reyna að rita fundargerð. Eigandi kannski kærasta. Vitandi eiginlega ekki hvað sneri upp eða niður á neinu.

Og svo getur verið gaman að skyggnast enn lengra aftur í tímann. Einu sinni vorum við Árni nefnilega næstum búin að leika hjón. Það var í Páskahreti árið 1996, þegar við litum út eins og myndskreytingar sýna. Svo flutti Adda Steina allt í einu til Kazakstan og ég tók við hennar hlutverki sem ástmey ofbeldismannsins Varríusar og Fríða B. Andersen við mínu hlutverki sem eiginkona Rannsóknarskips. Það er kannski þess vegna sem Smábátur er svona líkur henni? Allavega, ári síðar þurfti Árni síðan að þykjast vera skotinn í mér í heilt leikrit. Það fannst honum svo leiðinlegt að hann lék ekki meira með Hugleik. Fyrr en núna. (Eða kannski leiddist honum bara svona mikið að ég skyldi í því leikriti ekki veita honum nokkra athygli heldur vera síslefandi utan í óberminu honum Sævari?)

Þetta tripp niður minningastræti var í boði gagnagrunns Hugleix.