Þetta er duglegasti dagur lennnngi í heimilisstörfunum og fyrir hádegi vorum við Freigátan búnar að taka geðveikt vel til, setja í eina uppþvottavél, tvær þvottavélar og einn þurrkara. Eftir að Freigátan var búin að svíkjast um að sofa miðdegisblundinn (söng bara í rúminu í tvo tíma) tókum við fram leikteppið hennar og komum því í gagnið. Systkinin voru voða sæt að leika sér saman á því, og ég tók myndir frá öllum sjónarhornum. Um leið og ég nenni að setja þær inn í tölvuna.
Því nenni ég hins vegar ekki núna, þar sem það krefst hreyfingar. En ég hnykkti eitthvað til neðra bakinu á mér í dag og geng þess vegna með erfiðleikum og eins og ég sé annað hvort að eða búin að kúka á mig. Lítið zexí.
Svo þarf maður víst að leggja sig eitthvað. Það er nefnilega alveg ákveðinn tilgangur með leikteppinu. Ég er að huxa um að reyna að gera eitthvað uppbyggilegt við næturstundir okkar Hraðbáts, nefnilega reyna að láta hann bara leika sér og reyna að skrifa leikrit þangað til honum þóknast að nóttin sé komin. Það er allavega uppbyggilegra heldur en horfa á Friends í 167unda skipti.
3 ummæli:
Minnir mig á þann tíma þegar reglan var á mínu heimili að ég væri aldrei ein með þrjú börn undir tveggja og hálfs... Les þig alltaf Sigga Lára og finnst það æði-Hrafnhildur
Já, tvö er nokkuð krefjandi. En þrjú er alveg örugglega ekki hægt.
Takk fyrir hólið, Habbý mín.
Förum aftur að leika í Hullanum þegar öll þessi börn verða farin að heiman.
Ekki spurning. Nú eða í Snúð og Snældu. Ég hef alltaf haft það á bak við eyrað. Ég skipti raunar um vettvang og spila nú blak í frístundum. Láttu mig vita þegar þú vilt koma með á æfingu :o)Hentar vel fyrir 100 barna mæður sem EKKI hafa farið í svuntuaðgerð.
Helle.
Skrifa ummæli