Best að hætta að þvæla um einhver jólalög og fara að einbeita sér að því sem máli skiptir. Er ekki einu sinni byrjuð að huxa um jólagjafir. Hvað þá fara í búðir. Geissssp.

Þessa dagana eru þeir auðþekkjanlegir sem vinna í búð. Það eru þessir þreyttustu sem maður sér. Þeir sem vinna á veitingastöðum væru enn auðþekkjanlegri vegna þreytu, ef þeir sæjust einhvern tíma annars staðar en í vinnunni.

Alltaf þegar ég á leið framhjá Lækjarbrekku þessa dagana fer um mig hálfgerður hrollur, en að sama skapi hálflangar mig að stökkva upp á Litlu-Brekku, skella Mariuh Carey í spilarann og fara að dekka upp, syngjandi hástöfum. Vona bara að sú freisting fari ekki að bera mig ofurliði. Þegar ég verð orðin atvinnulaus að hlutastarfi þarf ég nefnilega að skrifa dót.

Fór á tónleika með Hraun um helgina. Það var skemmtilegt. Gerði nákvæmilega ekkert annað og átti í mestu vandræðum með að halda mér vakandi það sem eftir lifði helgar. Skammdegisþunglyndið heldur betur farið að kikka inn. Það er alltaf jafnskemmtilegt. Þegar maður gerir ekkert, en er síðan með vonda samvisku yfir að gera ekkert, en gerir samt ekkert. Og fær meiri vonda samvisku. Þarf að fara að éta blómafræbbla og kál, eða eitthvað.