Ég er að lesa alveg ljómandi skemmtilega bók sem ég var svo sniðug að gefa sambýliskonu minni í jólagjöf. Hún heitir "Leiðbeiningar í ástarmálum", er eftir Ingimund gamla og maddömmu Tobbu og inniheldur pistla frá 1922-23. Skemmst frá því að segja að samkvæmt henni erum við Ásta kvenkostir hinir bestu. Við erum allavega ekki "lauslætisdrósir eða glæfrakvendi sem rápa um götur Reykjavíkur í karlmannaleit", slettum sjaldan dönsku né hrópum almáttugur í annarri hverri setningu.

Þessi bók er full af þjóðráðum. M.a. eigum við að baða líkama okkar reglulega og þvo hárið minnst einu sinni í mánuði. Ef karlmaður er síðan trúlofaður konu sem kann ekki að elda mat eða saum föt úr lérefti þá á hann að láta hana læra það áður en hann giftist henni. Góður eiginmaður á líka, þegar hann kemur heim úr vinnunni, að láta eins og hann hafi áhuga á því sem konan hefur að segja.

Sumt í þessari bók hljómar líka skemmtilega kunnuglega.
Eins og t.d. setningin:
"Til þess að vinna hylli kvenna er nauðsynlegt fyrir þig að kunna að dansa."
og
"Lagleg söngrödd er eitt af því sem konur veita athygli."
Já, Hugleikur stelur víða.