Landsframleiðsla

Ég á heimili. Eins og flestir landsmenn. Á því er jafnan FULLT af drasli. Allskonar krappi sem enginn notar nokkurntíma og maður veit varla almennilega hvernig komst þangað. Það er alveg sama hvað maður reynir að vera duglegur að henda. Það er eins og þetta streymi inn meðan maður er að heiman.

Allt er þetta væntanlega „framleitt“ einhversstaðar. Hluti af „landsframleiðslu“ einhvers.

Nú ku vera samdráttur í „landsframleiðslu“ Íslands. Ómægoood! Förum á taugum!

Mér finnst skipta máli í HVERJU er samdráttur. Erum við að draga saman í framleiðslu á einhverju sem einhver þarf að nota? Saknar einhver þessara vara sem við erum ekki að framleiða? Hættum við kannski að framleiða það sem seldist ekki og átti þar af leiðandi enga eftirspurn? Fóru menn kannski bara að gera eitthvað dýrmætara við tíma sinn?
Sinna einhverju fágætara og innihaldsríkara en „framleiðslu“.

Þegar Marx og hinir kommúnistarnir settu fram kenningar sínar sem allar snerust um framleiðslu og framleiðslutæki held ég að þá hafi ekki órað fyrir hvað við ættum eftir að eyða mikilli orku í að framleiða rusl og drasl sem er engum til gagns. Umhverfismengandi andskoti sem skapar illa borguð og ömurleg verksmiðjustörf sem drepur í fólki heilana. Og í þeim löndum þar sem krappframleiðslan er mest virðist einmitt ekki alltaf vera til matur handa fólki. Því síður húsaskjól eða föt. Menn drepast í hrönnum af fyrirbyggjanlegum sjúkdómum, vosbúð, stríðum (sem flest snúast um drasl, peninga til að kaupa drasl eða landsvæði til að framleyða drasl) og vitleysu. En enginn má vera að því að gera neitt í því. Það þarf að framleiða krapp til að fylla heimili Vesturlandabúa af einhverju sem þeir nota kannski aldrei, en gefur þeim samt blekkingu velmegunar.

Sælan að þurfa að taka til...

Og „landsframleiðsla“ dregst saman.

Só?