Og búningavinna í Sirkus er komin í gang!
Og við erum að reyna að koma Hugleik í nýja húsnæðið!
Og allir sem ég þekki eiga afmæli! (Aðallega Heiða í dag! Til hamingju!)
Og ég er ekki einu sinni farin að þurfa að mæta á leikæfingar og er strax farið að vanta nokkra aukaklukkutíma í sólarhringinn og aukasólarhringa í vikuna!
Neyðarástandi aflýst!
Nú finnst mér gaman!

Hitti prófessor Guðna.
Hann var voða alminilegur, sagði að ég væri dugleg stúlka, gaf mér péning, en sagði mér að fresta útskrift fram í júní. (Til þess að þetta verði almennilegt og allt það. Náttúrulega alveg rétt hjá honum.) Annars var hann svo illa meðvirkur að hann talaði um að "við" útskrifumst í júní og bjó til tímaplan fyrir mig þannig að ritgerðin verði örugglega búin þá. Búin að fara leiðindaferðina upp á nemendaskrá til að fresta, hjálpaði reyndar aðeins til að ég gat farið í sömu ferð upp á fræða-launadeild og sett þar blað svo ég fái peninga.
Útskrift verður semsagt ekki þann 28. febrúar heldur einhvern tíma í júní.
Æi, mér er svosem fokkíng sama.

Ég er búin að vera út úr heiminum undanfarin ár.

Er alltaf að sjá það betur og betur. Auðvitað hafa vetursetur undanfarið verið hafðar í ýmsum afkimum veraldar, en mér þykir þó ótrúlega margt hafa breyst. Svona burtséð frá því að tækjaval skrifstofunnar minnar er allt annað (nýjar tölvur, prentarar, eldhús að ógleymdri vítisvélinni) þá eru dópistar í hverjum kjallara, handrukkarar í stigaganginum, tippislaga verslunarmiðstöð í Kópavoginum og ýmislegt fleira forvitnilegt um allt.

Hluti af því verndaða umhverfi sem ég bjó við í 3. mestu glæpaborg Frakklands, dópbæli í Glaðskógum og foreldrahúsum á Egilsstöðum, var það að allur minn tölvupóstur kom í gegnum háskólanetið. Ég veit ekki hvernig þeir fara að því, en einhverra hluta vegna hef ég aldrei fengið ruslpóst í gegnum þann vefþjón. Það urðu því nokkur viðbrigði þegar ég tók aftur við minni stöðu á þessari virðulegu stofnun og mín fór að bíða hvern morgun það skemmtilega verkefni að fara í gegnum ruslpóstinn sem kemur inn á póstþjón leiklist.is. Ég skemmti mér oft konunglega við að spá í þennan heimsósóma.

Tvær tegundir ruslpósta eru mest áberandi. Annars vegar betl- og peningaþvottapóstur frá Afríku og Mið-Austurlöndum og hins vegar tilboð um tippastækkanir og graðlyf hverskonar. Aðra tegundina get ég svo sem skilið. Sumir hafa meira en aðrir og ekki að undra þó hinir vilji líka fá.
En svo er það þetta með tippin.

Ég er kannski enginn sérfræðingur og hef svosem kannski ekki persónulega gert marktækt úrtak, en séu linir og litlir eitthvað vandamál þá hef ég hvorki reynt það á eigin skinni, né heldur veit ég til þess að þetta hafi verið vandamál hjá neinum sem ég þekki. (Og ég þekki marga sem ég tala við um margt.)
Hef grun um að þetta sé græðgisvæðingin. Allir vilja meira af öllu, líka kynlífi. Ég hef séð tilboð um ýmis konar lyf sem á að gera mönnum kleift að halda áfram klukkutímunum saman... Þá hlýtur maður að spyrja sig, hefur fólk ekkert betra við tíma sinn að gera? Eru menn kannski bara búnir að fá leið á DVD spilurunum, tölvuleikjunum og öllu hinu sem hefur verið að eyða tíma fólks undanfarið?
Kannski vantar bara fleiri hobbý.

Það er alltént skemmtilegt að spá í spömin út frá þeirri kenningu að framboð hljóti að skapast af eftirspurn. Ég hef líka verið mikil að spá í auglýsingar almennt, hverjir eru að auglýsa hvað og hvernig og er það undirbúningur fyrir stórkemmtilegt námskeið sem ég er að fara á. Þar trúi ég að eigi eitthvað að fjalla um innrætingarmátt auglýsinga og orðaleppa samtímans.

Ég held nú samt að það sé alveg sama hvað ég fæ mörg spennandi tilboð í meilinum mínum, þeir sannfæra mig aldrei um að mig vanti stærra tippi.

Hef sjaldan bloggað jafn mikið á einum degi, bara ekki hér.
Umræður um gagnrýni og þar til gerðar endur hér. Þar höfum við Sigríður nokkur Pétursdóttir farið hamförum í kommentakerfinu í dag, svo föttuðum við náttúrulega að við þekktumst og, Berglind, hún bað að heilsa.

Í nýju gömlu vinnunni minni er komin ný ljósritunarvél. (Allavega síðan ég vann hér síðast.) Hún er alveg eins og hugur manns, krumpar ekki handritin og borðar, eins og sú gamla gerði stundum, og getur allt nema hellt upp á kaffi. (Það gerir hins vegar nýja kaffivélin í nýja eldhúsinu.)

Maður bað um að fá að lesa Unga menn á uppleið. Brást ég glöð og uppmeðmér við, sérstaklega þar sem umræddur er alveg frægur og leikskáld í þokkabót. Nennti reyndar ekki að leita uppi rafrænt eintak sem ég á kannski einhversstaðar, heldur fann bara handritið í safninu, fór um það mjúkum höndum og fór að ljósrita. Brá þá svo við að maskínufjandinn tók upp ósiði forvera síns og byrjaði að krumpa og éta með látum. Ég svitnaði og sá í anda að nú yrði ég að ansa beiðni viðkomandi með þeim heimskulegu upplýsingum að eina eintakið af hugverki mínu væri horfið á vit forfeðra sinna og aldrei það kæmi tilbaka.

Tókst þó að bjarga málum fyrir horn, með líkamlegu ofbeldi gagnvart vítisvélinni sem nú er í ónáð fyrir að þykjast hafa einhvern persónuleika til að kenna mér hvernig á að varðveita hugverk mín. Nú verður ónýta tölvan tekin með í vinnunna og því bjargað af harða diskinum sem bjargað verður, áður en það verður um seinan.

Mér er þvert um geð að viðurkenna það, en skrifstofubúnaður getur vakið mann til umhugsunar.

Í hlöðunni að vinna.
Heimildaskráin lengist og lengist og neðanmálsgreinum fjölgar og fjölgar. Það tefur annars alveg ógurlega fyrir manni að vinna svona. Er að pæla í að taka upp vinnubrögð Hannesar, ákveða að nú sé nóg komið af tilvísunum og skrifa svo bara eftirmála þar sem ég áskil mér allan rétt til að "styðjast við" hvað sem mér sýnist. Hvað ætli hann Guðni minn segði um það?

Annars er ég búin að skrifa margar, margar blaðsíður í dag! Lalala! Finnst ég þjóna óvenju miklum tilgangi í akademísku og stórveraldlegu samhengi. Langar í doktorsnám. Er svooooo gáfuð.
(Þangað til ég hitti Guðna á fimmtudaginn og hann kúkar á allt sem ég er búin að gera. Grrrrr.)

Er ekki í húsum hafandi þessa dagana vegna geðvonsku sökum aðgerðarleysis. Unnustagreyið fékk að kenna svo illa á því um helgina að af honum er ekki mikið eftir.
*skammastsín*

Aðgerðir fóru þó í gang fyrir helgi. Skráði mig á tvö námskeið hjá Endurmenntunarstofnun, en svo hringdi Toggi og bauð mér "Rússa" í Hugleik þannig að ég hætti við annað. Læri sumsé bara gagnrýna huxun þetta misserið, en ritlist verður að bíða. Svo ætla ég að reyna að fara að fara í jóga og sollis í Kramhúsinu á morgnana, byrjaði einstaklega vel, skrópaði í Thai Chi í morgun.
Það liggur sem sagt ýmislegt fyrir, en það bjargaði því miður ekki nýliðinni helgi.

Föstudagskvöld var reyndar næstum því aðgerðaríkt. Fór að sjá Pabbastrák í Þjóðleikhúsinu. Alveg þokkalega unnin sýning að mörgu leyti, en spurningin "að vera eða ekki vera hommi" finnst mér vera orðin þreytt og misráðin. Er að huxa um að fullvinna og rökstyðja eftirfarandi kenningu: "Við erum öll hommar... só vott?" Samt, alltaf gaman að sjá ný leikrit þegar maður er handviss um að geta betur sjálfur. Múhahahaha!
(- Ha? Fara að gera eitthvað til að sýna fram á það? Æi þegiðu og láttu mig vera.)
Svo var Næstibar og Guðjón Sigvalda fram eftir nóttu. Gamangaman.

Allavega, nú skal geðinu komið í lag eftir föngum. Í dag eftir vinnu verður herbergið mitt gert íbúðarhæft, svo skal bókhlaðan lögð undir ritgerðavinnu (prófessor Guðni búinn að panta viðtal á fimmtudag þannig að nú þurfa hendur að standa framúr...) Á einhverjum tímapunkti í dag ætla ég svo að skúra skrifstofuna mína og í kvöld er stefnt á tiltekt í Hugleixhúsi. Svo Krippalú jóga klukkan hálfátta í fyrramálið.
Eftir nokkra svona daga ætti geðið kannski að byrja að lagast.