Ég hélt ég væri búin að missa hæfileikann, eins og Indra sagði á fésinu um daginn, til að blöskra eða hneykslast.
En ég hélt að svínaflensan væri að hlaupa með mig í gönur í upphafi fréttatímans á RÚV áðan.
Hvernig væri nú að vér sauðsvartur almúginn, sem ekkert kemur við hvað bankinn okkar gerir við peningana okkar, tækjum okkar hraksmánarlegu sparnaðarupphæðir, sem líklega eru það eina í "eignasafni" bankans sem eru raunverulegir peningar þó reyndar í krónum séu, og flyttum það eitthvert annað og skildum "viðskiptavinina" eftir sem skulda þessa 1500 milljarða eina eftir?
Ég hélt ég væri komin á botninn í blöskrinu en nú held ég að hið "Nýja" Kaupþing verði að lifa án viðskipta minna, nema einhver þróun verði á afstöðu hans til bankaleyndar vs. gagnsæis á allra næstu klukkutímum. Reyndar sé ég um allt internet að menn eru þegar farnir að loka reikningum sínum í Kaupþingi. Ég á bara talsverðan slatta af peningum og góðan þjónustufulltrúa þar svo ég vil kanna vel hvaða aðra möguleika ég hef, áður en ég gríp til aðgerða. Reyndar langar mig mest til að flytja bankaviðskipti mín úr landi, ef það væri nú hægt. Allavega langar mig í nýjan banka. Helst vildi ég að ríkið ætti hann.
Hvenig væri að ríkið leyfði nú þessum gömlu skítabönkum að rúlla bara og stofnaði nýjan?
Alveg skyldi ég samstundis færa öll mín viðskipti í banka Jóhönnu & Steingríms.
Já, og hér eru allar upplýsingarnar sem enginn má sjá.
So, sue me!
1.8.09
29.7.09
Hlaupamontið
Í dag eru 3 vikur og 4 dagar síðan ég hljóp 800 metra og var rétt látin af andarteppu.
Í gær fékk ég pirru af því að mér fannst megrunin ganga eitthvað hægt. Búin að missa 4 kíló.
Ég er 35 ára gömul og hef aldrei stundað íþrótt. Reykti staðfastlega í einhver 12 ár og geri enn við mishátíðleg tækifæri og þrátt fyrir míkróskópískan kílóamissi á undanförnum vikum er enn um fimmtungi líkamsþyngdar minnar ofaukið miðað við miðjuna á kjörþyngd. Ég hef fengist við ýmsa misdularfulla kvilla í gegnum árin, þunglyndi með kvíðaröskun, jafnvægisskynsflakk, ofdrykkju, grindargliðnun og greindar, barneignir og fleira misgaman.
Í dag hljóp ég 10 kílómetra.
Það er allt hægt.
Í gær fékk ég pirru af því að mér fannst megrunin ganga eitthvað hægt. Búin að missa 4 kíló.
Ég er 35 ára gömul og hef aldrei stundað íþrótt. Reykti staðfastlega í einhver 12 ár og geri enn við mishátíðleg tækifæri og þrátt fyrir míkróskópískan kílóamissi á undanförnum vikum er enn um fimmtungi líkamsþyngdar minnar ofaukið miðað við miðjuna á kjörþyngd. Ég hef fengist við ýmsa misdularfulla kvilla í gegnum árin, þunglyndi með kvíðaröskun, jafnvægisskynsflakk, ofdrykkju, grindargliðnun og greindar, barneignir og fleira misgaman.
Í dag hljóp ég 10 kílómetra.
Það er allt hægt.
Ferðamennska á Nýja Íslandi
Þá er sumarútlegðinni lokið í ár. Lokasprettinum eyddu við á Suðurlandinu og tókum það í þremur stökkum. Skoðuðum aðallega sundlaugar og erlenda ferðamenn.
Sundlaugar á leiðinni prófuðum við tvær. Fyrst fórum við í góðærislaugina á Höfn í Hornafirði. Eitt af því ágæta sem góðærisbruðlið skildi eftir sig eru nokkrar alveg frábærar sundlaugar vítt og breytt um landið. Hafnarlaug er ein þeirra. Rennibrautirnar ku vera afar skemmtilegar. (Verst að þegar Smábáturinn er ekki með í för er heimilisfaðirinn einn um að hafa smekk fyrir þeim. Freigátan þorir alls ekki, en unnið er í því að koma Hraðbátnum á bragðið.) Góðærispollurinn á Höfn er semsagt alveg ljómandi. Fyrir utan skítakuldann og rokið sem var í honum þegar við áttum leið um.
Svo endurnýjuðum við kynni okkar við sundlaugina á Hvolsvelli. Síðast fórum við í hana þegar Freigátan var pons. Hún gerði gríðarlega lukku. Hraðbáturinn náði niður í sullupollinum og var hinn drýgindalegasti. Svo voru æfðar dýfingar í stóru lauginni af talsverðum áhuga. Veðrið var miklu betra en í Hornafjarðarlaug og Hraðbátur var tekinn með í rennibrautina svo heimilisfaðirinn hefði afsökun til að fara tvisvar. Þarna er líka hægt að fá sér kaffi í heitapottinum. Heimilislegt. Sundlaug Hvolsvallar fær sem sagt enn meiri meðmæli, þó minna góðærisbragð sé af henni.
Og svo eru það túristarnir. Mikið svakalega finnst mér hressandi á sjá erlenda pokaferðamenn fá sér hressilega neðan íðí á meðan íslendingarnir láta eins og þeir séu allir í góðtemplarareglunni. Sjá útlendinga vera svolítið eins og Íslendingar eru stundum í útlöndum þar sem ódýrt er að drekka. Verð að viðurkenna að mér er örlítið hughægra um vínhegðun landans.
Svo nú erum við endursnúin. Alltaf ágætt að koma aftur heim, þó viðurkennast verði að fjölskyldurnar í norðrinu og austrinu togi nú alltaf svolítið. En nú hefst doktorsnám sem gerir það vænanlega að verkum að hér verðum við áfram næstu 5 árin eða svo.
Best að fara að gera vistunarsamning við Hraðbátsleikskólann og athuga hvenær sundskólinn hennar Sóleyjar byrjar... og hlaupa svo kannski svona 8 kílómetra af 10 km Reykjavíkurmaraþonshringnum.
Sundlaugar á leiðinni prófuðum við tvær. Fyrst fórum við í góðærislaugina á Höfn í Hornafirði. Eitt af því ágæta sem góðærisbruðlið skildi eftir sig eru nokkrar alveg frábærar sundlaugar vítt og breytt um landið. Hafnarlaug er ein þeirra. Rennibrautirnar ku vera afar skemmtilegar. (Verst að þegar Smábáturinn er ekki með í för er heimilisfaðirinn einn um að hafa smekk fyrir þeim. Freigátan þorir alls ekki, en unnið er í því að koma Hraðbátnum á bragðið.) Góðærispollurinn á Höfn er semsagt alveg ljómandi. Fyrir utan skítakuldann og rokið sem var í honum þegar við áttum leið um.
Svo endurnýjuðum við kynni okkar við sundlaugina á Hvolsvelli. Síðast fórum við í hana þegar Freigátan var pons. Hún gerði gríðarlega lukku. Hraðbáturinn náði niður í sullupollinum og var hinn drýgindalegasti. Svo voru æfðar dýfingar í stóru lauginni af talsverðum áhuga. Veðrið var miklu betra en í Hornafjarðarlaug og Hraðbátur var tekinn með í rennibrautina svo heimilisfaðirinn hefði afsökun til að fara tvisvar. Þarna er líka hægt að fá sér kaffi í heitapottinum. Heimilislegt. Sundlaug Hvolsvallar fær sem sagt enn meiri meðmæli, þó minna góðærisbragð sé af henni.
Og svo eru það túristarnir. Mikið svakalega finnst mér hressandi á sjá erlenda pokaferðamenn fá sér hressilega neðan íðí á meðan íslendingarnir láta eins og þeir séu allir í góðtemplarareglunni. Sjá útlendinga vera svolítið eins og Íslendingar eru stundum í útlöndum þar sem ódýrt er að drekka. Verð að viðurkenna að mér er örlítið hughægra um vínhegðun landans.
Svo nú erum við endursnúin. Alltaf ágætt að koma aftur heim, þó viðurkennast verði að fjölskyldurnar í norðrinu og austrinu togi nú alltaf svolítið. En nú hefst doktorsnám sem gerir það vænanlega að verkum að hér verðum við áfram næstu 5 árin eða svo.
Best að fara að gera vistunarsamning við Hraðbátsleikskólann og athuga hvenær sundskólinn hennar Sóleyjar byrjar... og hlaupa svo kannski svona 8 kílómetra af 10 km Reykjavíkurmaraþonshringnum.
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)