Hún Nína er snilldarkona sem er í námi í Bradford og kemst ekki á Margt smátt. Í sárabætur fær hún link.

Verslaði mér nauðsynlegustu hluti í innbú í gær. Er að flytja á eftir. Var að frétta að ég er að flytja á vaxandi tungli og hvaðeina og það þykir víst vita á afbraðgsgott.

Þeir sem eru að bíða eftir upnu húsi og heimsóknartíma þurfa sennilega að bíða allavega fram á þriðjudag. Ef menn ætla að "droppa við" er mönnum bent á að dyrabjallan mín virkar ekki, en síminn minn virkar hins vegar ágætlega. Enda vissara að nota hann í svoleiðis tilfellum vegna þess að að öllum líkindum er ég ekki heima... fyrr en á þriðjudaxkvöld. Þá er þó ekki alveg víst að ég verði búin að redda hlutum til að sitja á ne verð vonanadi komin með leið til að búa til kaffi.

Formlegar heimsóknir og veisluhöld þurfa síðan að bíða allavega út þennan mánuð, jafnvel fram yfir 20. nóvember.

Ég er búin að vera að huxa soldið um væntingar.

Það hefur einhvern veginn verið þannig, allt mitt líf, að ég hef alltaf hlakkað ógurlega mikið til. Gert mér himinháar væntingar um allan skrattann. Sjaldnast hefur síðan nokkuð staðið undir þeim, ég hef hjólað ofan í hitaveitubrunna, dottið á andlitið, bæði bókstaflega og metafórískt, með allt mögulegt í mínu lífi.

Foreldrar mínir lögðu sig í líma við það allan minn uppvöxt að reyna njörva niður í mér bjartsýnina og koma mér niður á jörðina. (Og gera jafnvel enn.) Væntanlega til þess að forða mér frá vonbrigðum, þá og í framtíðinni.

En allt kemur fyrir ekki. Ég harðneita að "búast við því versta og vona það besta".
Enda finnst mér það kjánaleg speki. Ef allur heimurinn fer á versta veg, er það þá þægilegra ef maður hefur búist við því? Minna vont? Segir maður þá, "Sjitt. Eins gott að ég bjóst við þessu..."? Er maður þá ekki bara búinn að eyða fullt af tíma í að "búast við því versta" til að vita það áður en það gerist...?

Enda, hvers vegna að reyna að forðast vonbrigði? Fokköppin finna mann alltaf, svona annað slagið. Með sæmilegum lífsviðhorfum geta þau orðið manni til þroska og innblásturs.

Líf án vonbrigða er líka eins og illa skrifuð skáldsaga. Byrjar vel, endar vel og þess á milli gerist fátt athyglivert.

Hef allavega huxað mér að halda áfram að búast ekki við neinu öðru en hinu allra besta, hvern einasta klukkutíma á hverjum einasta degi. Hef ekki huxað mér að missa af því að detta ofan í einn einasta hitaveitubrunn.

Þetta var heimspeki daxins.

Þetta var nú meiri dagurinn.
Eftir þennan syngjandi rómantíska morgun tók við undirritun kaupsamninga, þar var allt eins og blómstrið eina, mér þótti seljandi traustvekjandi kall og hann lét mig hafa aukalykla af íbúðinni þannig að ég má þvælast þar út og inn eins og mér sýnist á meðan þeir eru að taka til eftir smiðina.
Eftir hádegi á morgun get ég síðan hafið búferlaflutninga, var að telja og þetta verða þeir 17. síðan ég huxaði mér fyrst til hreyfings úr foreldrahúsum (1993). (Vill til að eftir alla þessa flutninga er búslóðin svo lítil að hún kemst trúlega í u.þ.b. einn bíl.)
Nú á ég sem sagt skínandi gult, eldgamalt hús og eiturgrænan eldgamlan bíl. Já, fornmunaáhuginn virðist eitthvað ætla að loða við...

Eftir að ég var búin að fara "heimtilmín" og mæla þá hélt ég nú að helstu atburðum daxins væri lokið. En, nei. Kom í hina vinnuna og þá voru Fáfnismenn búnir að koma þar við, taka aðeins til hendinni og dusta af einum og einum blaðamanni.

Veit svosem ekki hvað þeir héldu að þeir væru að gera... ef þeir ætluðu sér að stoppa um sig fjölmiðlaumfjöllun þá var þetta greinilega ekki rétta leiðin. Voru fyrstu fréttir á öllum fjölmiðlum í gærkvöldi. Birtar myndir af þeim og hvaðeina. Gott ef það var ekki hringt í mæður þeirra líka.

Og hvað er þetta með handrukkara? Þetta er í annað skipti sem svoliðis pakk er eitthvað að gaufast nálægt mínu lífi, en langtímalesendur muna kannski eftir þessu.
Og ég er ekki einu sinni glæpamaður, að neinu ráði.

Allavega, í dag er planað ferðalag í Góða hirðinn, Ikea og Rúmfatalagerinn og huxanlega fleiri staði og vonandi verður allt bráðnauðsynlegt innbú komið í mína eigu eftir þá ferð.

Nú fékk ég taugaáfall.
Er þar að auki standandi hlessa og kjaftstopp.
Fékk send blóm í vinnuna!
Og fór næstum að grenja.

Allir þeir fjölmörgu sem hafa reynt að telja mér trú um, í gegnum tíðina, að rómantíkin sé dauð og úrelt í heiminum skulu hér með gerðir afturreka með orð sín og fá að éta þau ofan í sig með siginni grásleppu.

Nú ætla ég út í bæ og spóka mig í sólinni, nokkrum metrum fyrir ofan jörðina.

Vér heilsum með kátu geði á þessum skjólfríða degi á vetri komanda.

Ástæða kæti vorrar er fyrst og fremst dásemdarlagið sem fannst í nýja símanum mínum og var sett sem sem vekjunarhljóð. Nú verða allir dagar kátir á meðan símtæki þetta verður við lýði.

Einnig er runninn upp dagur undirritunar kaupsamnings, bjartur og fagur með minna roki, og er það vel.

Ennfremur dagur plöggs. Fer á eftir í ferðalag um miðbæinn til að hengja upp veggspjöld í tilefni af stuttverkahátíðinni Margt smátt sem haldin veriður í Borgarleikhúsinu á laugardaginn komanda kl. 20.00. Þar verða sýnd 11 stuttverk frá ýmsum félögum bandalaxins og er það mín trú og vissa að það verði bezta skemmtan. Miðaverð kr. 2.100 og miðapantanir eru í miðasölu Borgarleikhússins.

Tóm gleði, hamingja, annríki og taugadrulla, þó án teljandi geðbólga.

2 dagar í fyrirhugaða afhendingu íbúðar og... kannski fleirs.

Fauk í vinnuna.
Var alvarlega að huxa um að vera í verkfalli vegna veðurs, á öllum vígstöðvum. Panta tíma hjá ríkissáttasemjara til að semja um veðrið. Fór líka að huxa um allan þennan vind. Hann fer svo hratt að hann hlýtur að hafa farið marga hringi í kringum jörðina síðan í gær. Enda fjúka þakplötur og malbik eins og hráviði um allar jarðir og enginn ræður neitt við neitt.
Og nú er bara um sólarhringur þar til kaup mín á eigins íverustað verður endanlega skjalfestur. Það verður nú ekkert smá viðbjóðslega gaman!
Vona bara að eldgamla húsið mitt standi af sér storminn og fái hvorki þakplötur eða malbik inn um stofugluggann.

Er farin á alla vefi sem eru undir "heimili" á leit.is að skoða leirtau og standlampa.

Hrós daxins fær hún Helga sem vinnur á móti mér á DV. Við höfum aldrei hist, en það fer jafnan vel á með okkur í tölvupósti. Ég skrifaði henni áðan og fór þess, ósköp varlega, á leit við hana að hún ynni fyrir mig á föstudagskvöldið og sagði henni undan og ofan af ástæðum þess að ég vildi vera heima og gera íbúðina mína íveruhæfa. Hún var ekkert smá til í það, hafði meira en fullan skilning á aðstæðum, og krafðist þess ennfremur að fá að vinna fyrir mig sunnudaginn líka.

Þá get ég reynt að sjá Sweeny Todd!
Eða bara verið heima hjá mér að svamla í stóra baðkarinu mínu.

Þar með er hún Helga endanlega komin í dýrðlingatölu sem sennilega verður aldrei af henni skafin.

Ljómandi brjáluð helgi.
Fór á ölstofur með kumpánum mínum.
Og nú er kominn vetur. Það er ískalt í gegnum merg og bein þó maður fari í öll fötin sem maður á.
Er komin í vinnuna, án þess að vera alls kostar vöknuð.
Faðir minn elskulegur er í bænum, mikið kátur yfir kosningasigri kommúnista fyrir austan. Í kvöld ætlum við systur að samfagna honum.

Í dag ætla ég að klára að vinna fundargerð haustfundar og fara síðan heim og byrja að taka til/pakka niður herberginu mínu, í trausti þess að afhending íbúðar minnar verði á föstudag eins og umtalað var. Ó hvað ég vona það, kemst sennilega að því við undirritun kaupsamnings á miðvikudag.

Það er annars svo hryllilega kalt úti að ég er að hugsa um að hafa vetursetu hér í vinnunni og fara ekki aftur út úr húsi fyrr en vorar.

Í fréttum er þetta helst.
- Er að bíða eftir því að forsíðu DV á morgun verði fleygt í alsaklaust og skelþunnt höfuð mitt til yfirlestrar. Er búin að sjá hluta úr fyrirsögn og það verður einhver hroðinn.
- Snobbkvöld endaði hjá okkur systrum á tónleikum með ofurgrúppunni Helga og hljóðafæraleikurunum á Rósenberg. Það má vera að snobbformið henti okkur systrum ekki alfarið.

Og nú má lesa forsíðuna.