Grenj

Í hvert sinn sem ég álpast á mótmæli, borgarafund eða slíkt og þvílíkt þessa dagana fer ég alveg næstum því að grenja.
Það er svo magnað að vera ekki lengur eini afturhaldskommatittsplebbinn á Íslandi. Við vorum alltaf góður slatti. Og erum öll að koma út úr skápnum. Og ótrúlegasta fólk farið að ná sambandi við afturhaldskommatittinn í sjálfu sér. Dásamlegt.

Siðleysi er úti.
Græðgi er vond.
Fallegt og gott er aftur orðið gott og fallegt.

Þá er bara að koma núverandi stjórnvöldum frá áður en þau klára að brytja niður velferðarkerfið og stofna til þjóðarhungurs. Þar hef ég vaxandi trú á öllum hreyfingum andmælenda. Raddir fólksins, borgarafundafólk, anarkistar og aktívistar, Neyðarstjórn kvenna, Jæja, og allar hinar grasrótarhreyfingarnar sem virðast eflast og fjölga endalaust. Mér finnst ekkert nema gott um það að segja að þetta þjóðarandóf sé að þróast í margar áttir og að menn séu að nota margar og mismunandi aðferðir til að koma því á framfæri sem hin misvitru höfuð þjóðfélagsins vilja ekki skilja.
Og mótmælin halda áfram á meðan ástæða verður til. Ég hef litla trú á því að menn eigi eitthvað eftir að "gleyma" hvernig ástandið er á næstu mánuðum. Þegar maður getur varla verslað við aðra en Auðmenn Íslands, fyrir blenkni, og hugsar síðan undantekningalaust "helvítis fokking fokk", þegar kemur að því að borga þá er víst lítil von til að maður gleymi því.

Og ástandið á eftir að versna. Sennilega mjög mikið.

En ég legg svo sem ekkert mikið til málanna. Nema að standa klökk af hamingju í nepjunni og hlusta á slagorð gegn auðvaldi og græðgisvæðingu.

Spik og smit og myglmundur

20% af fjölskyldunni er í burtu um helgina. Hin 80% eru lasin. 20% gubbuðu í gærkvöldi. Þau eru enn sofandi ásamt 20%unum sem héldu að þau væru að fá í magann en fengu ekki. 40%in sem eru vöknuð eru með einhvern kvebba. Auðvitað varð það ekki órefsað að á heimilinu ríkti almennt heilbrigði í heilar 3 vikur!

Amma-Freigáta sefur varla fyrir kenningum um að myglmundur eigi þarna einhvern hlut að máli. Ráða hefur verið leitað á "hús og heilsa" og svefnherbergisgluggar teknir til bæna. Þvottahúsloft er nokkurn veginn til friðs en þó verður tekið á því þegar húsbóndinn réttir úr kút.

Móðurskip býst nú samt ekki við neinum byltingum í heilsufari í bili. Menn þurfa bara að vaxa úr grasi og hætta að hirða upp allt sem gengur á leikskólanum. Og það ku koma með tímanum.

Og þrátt fyrir eitthvað smákvef þarf Móðurskipið að hreyfa sig eitthvað um helgina. Annars fer það að standa undir nafni með vaxtarlaginu. Eins þægilegt og það er að ganga undir 100 skref í vinnuna veldur það gríðarlegu hreyfingarleysi. Svo kannski maður skreppi og mótmæli í dag, í fegrunarskyni.

Tony Danza, hvað?

Auðvitað er Rannsóknarskip svona fimmhudruðþúsund flínkari en ég í því að vera heimavinnandi. Eitt af því sem ég nenni allra síst, sem húsmóðir, er að ganga frá hreinum þvotti. Þess vegna er gjarnan hætta á skriðuföllum (þó sem betur fer af hreinu) í þvottahúsi mínu. Eftir fjóra daga af Heimavinnandi Húsföðurnum er óhreinatauskúturinn tómur og ekki ein einasta pjatla af allri fjölskyldunni ófrágengin. Maður þarf að leita með stækkunargleri til að finna drasl eða óhreinindi á heimilinu og hann hefur gert það nú í annað sinn að skipuleggja hvað á að vera í kvöldmatinn viku fram í tímann og gera innkaupalista í samræmi við það. Hefur greinilega þegar ákveðið að elda upp úr Silfurskeiðinni (svakalega stór og frábær matreiðslubók sem við fengum í jólagjöf frá nokkuð tíðum gistigestum sem ætla greinilega að fá almennilega að éta í næstu ferð, gefin út hjá Bjarti ;-) og hefur skrifað á matseðilinn á hvaða blaðsíðu uppskriftin er.

Vegna þess að hann er svo hroðalega duglegur þá fór ég snemma heim úr vinnunni og hleypti honum í babminton með Hagaskólagenginu.

Veisla fyrir afmælisbörn mánaðarins var annars á leikskóla Freigátunnar í dag. Hún fékk kórónu og fékk að hjálpa til við að baka köku. Sem hefur vonandi verið bökuð við góðan hita en sú stutta er kom heim með einhvern kvefskít í dag.

Rannsóknarskip og Hraðbátur fóru að hitta tvo félaga þess fyrrnefnda sem einnig eru í feðraorlofum þessa dagana. Þar hitti Hraðbátur tvær kærustur í einu, enda var hann svo uppgefinn að hann svaf óvenjulengi eftir hádegið.

Smábáturinn er í almennu hegðunar- og hlýðniátaki. Nauðsynlegt eftir jólaruglið. En það lofar afskaplega góðu.

Og Móðurskipið unir hag sínum fjarskavel hinumegin við hornið. Situr og einbeitir sér og hefur samskipti við annað fullorðið fólk oft á dag. Oft ókunnuga og gæti jafnvel farið að neimdroppa rithöfundum eins og vindurinn... ef það væri ekki svona líka algjörlega ókúl. Sérstaklega nú um stundir. Í kreppunni eru allir plebbar.

[Meðfylgjandi myndskreyting átti að fara með áramótakveðjunni. Meikaðist bara ekki að koma henni inn í tölvuna fyrr en núna.]

Öll Framtíðin

Nýjustu tölur herma að kreppunni verði svona nokkurn veginn farið að létta pínu um 2025-2027. Erum að fara finnsku leiðina, með öllum  mistökunum, afneitun í upphafi og öllu saman. Samkvæmt því verðum við komin endanlega á botninn eftir svona 2 - 3  ár, ja, í kringum kosningar 2011? Og þá fyrst fáum við sennilega nýtt fólk til valda sem ætlar að hætta að moka og reyna að príla með þjóðina uppúr holunni sem núverandi stjórnvöld eru bara rétt að byrja að moka. Þangað til situr sauðslegt góðærispakkið, sviplaust af siðblindu, sem fastast á valdastólunum og bíður eftir að næsta loftbóla birtist úr helfrosnu hagkerfi heimsins og reddi Íslandi tímabundið meiri alþjóðlegum yfirdrætti. Reynir að halda spillingarsvaðinu rækilega leyndu fyrir lýðnum og skrílnum (sem auðvitað skiiiilur ekki hvers vegna ekki má draga glæpamennina til ábyrgðar) vegna þess að auðvitað gleyma þessu allir um leið og "losnar um" hagkerfið og "ódýru lánin" fara aftur að streyma eins og ótæmandi ómynnislind ofan í græðgisvæddar kverkar akfeitra þegnanna sem þá um leið kaupa sér annan jeppa og gleyma öllu byltingarkjaftæði. 

Já, þetta er vítlaust.

Þetta finnst mér nú trúverðugra heldur en að "kreppuárið" sé 2009 og strax á næsta ári verði ástandið farið að "lagast". Er búin að furða mig á því hvernig menn geta séð það út úr tölunum. Er að horfa á Kiljuna og bíða eftir að sjá borgarafundinn sem ég skrópaði á um daginn til að láta spekinga útskýra þetta fyrir mér.

Annars var hæstvirtur Leiðbeinandi minn í útskriftarverkefni ferlega bjartsýnn á að lokaritgerðina mína gæti ég auðveldlega skrifað út úr félaxheimilinu á mér og það fyrir páska. Tjáði mér einnig ánægju sína með þá menntun sem ég væri að verða búin að sanka að mér og taldi að nú færu mér að verða allir vegir færir í veröldinni. Sagðist ég vongóð um að geta hafið rithöfundarstörf á styrk frá Ríkinu í formi atvinnuleysisbóta innan skamms. Kom okkur saman um að líklega yrði ekki bannað að lifa innihaldsríku og skapandi lífi í Kreppunni. Og á næstu tuttugu árum ætti ég að ná að æfa mig heilmikið í ritstörfum.

Ég er meðvirk með lífinu. Hreinlega kann ekki við að taka vinnu af fólki sem þarf á henni að halda. Og þá meina ég ekki fjárhaxlega. Menn þurfa ekkert að drepast af því að verða gjaldþrota. Það eru hins vegar ekki allir sem vita hvað þeir eiga að gera við sig ef þeir hafa ekki stað til að geyma sig á einhvern hluta dagsins. Þá er mikil hætta á þunglyndi fyrir marga. Og þunglynt vonleysisástand í þjóðfélagslegu vonleysisástandi er verra en nokkuð sem peningar eða peningaleysi geta gert. Eða leyst. 

Ég er hins vegar alveg stútfull af verkefnahugmyndum af ýmsum toga sem ég hugsa að endist mér langleiðina til 2025. Er jafnvel að huxa um að leigja mér aðstöðu einhversstaðar með vorinu eða haustinu þar sem heima er alltaf ansi mikil hætta á heimilisstörfum.

Mikil plön.

Með verkefnum er ég þó hreint ekkert endilega að meina eitthvað sem ég fæ eitthvað borgað fyrir að gera. Það finnst mér ólíklegt að ég fái, nema kannski eitthvað eitt og eitt. Enda hef ég nú jafnan lifað einhvern veginn þannig að ég hef reynt að draga nokkurn veginn fram lífið, helst við að gera eitthvað skemmtilegt, en helst hafa síðan nógan tíma til að hegða mér eins og hugurinn girnist. Leikhúsa, leika mér, eignast börn og svona. Svona alveg síðustu missirin fyrir Hrun var ég þó farin að finna fyrir ákveðnum þrýstingi úr þjóðfélaginu. Svona lifnaðarhættir væru nú plebbskir. Jafnvel glæpur gegn hagkerfinu. Við ættum nú helst að horfa til stærra húsnæðis. Minna beyglaðs bíls. Flatra skjáa í hvívetna. (Sem mig reyndar langar mikið í. Væri mikill plásssparnaður í 80 fermetrunum.)

Enda var ég alveg búin að ákveða að láta til leiðast, að þessu námi loknu. Fá mér alvöruvinnu og hella mér út í lífsgæðakapphlaupið af krafti og elju.

Svo kom blessuð kreppan og bjargaði mér. Ég er í alvöru oggulítið fegin.

Mér dettur oft í hug alveg ótrúlega spes tarottspá sem ég fékk rétt fyrir hrun. Hún var öll fyrir... ja...  hruni. Í umhverfinu. Ekkert nema fjárhagslegar hörmungar og svartnætti allt um kring. En mér sjálfri virtist þetta ekki verða til neins annars en dásemda og hreinlega leiða mig af villu míns vegar.

Eins og ég segi. Spes.

---

Freigátan er að kvefast og kom fram í sófann á miðjum borgarafundi og við tímdum hvorugt að missa af þannig að hún fékk bara að vera þar. Lá þar hálfsofandi og fylgdist með ræðu útlenska spekingsins og svo almenna aktívistans Herberts Sveinbjörnssonar. Þegar langt var liðið á ræðuna hans rís sú stutta upp við dogg og segir: 

- Ég held að þessi maður sé reiður. Hann er með hávaða. 

Skarplega athugað. Tæplega þriggja ára barn með kvef sér það sem ríkisstjórnin vill alls ekki sjá.

Almenningurinn er reiður. Hann er með hávaða.

Mjög áhugavert viðtal

Um Palestínu.

Hvers vegna viljum við kjósa uppá nýtt til Alþingis?

Vegna þess að núverandi stjórnvöld geta ekki gert nokkurn skapaðan hlut án þess að átta sig á því að þau eru með hausana uppi í rassgötunum á sér. Í þessu máli eins og öllum öðrum.

Undur og dásemdir

Ég var alveg búin að gleyma því hvað getur verið algjörlega dásamlegt að sitja einhversstaðar í marga klukkutíma í röð, vera að gera eitthvað og enginn er að toga í mann, trufla mann eða fara að grenja. Ég er viss um að samstarfsmenn mínir á Bjarti/Veröld halda að ég sé bæði einhverf og geðveik þar sem ég alveg sit í yfirlestrinum og gleymi jafnvel að hreyfa mig þangað til ég er orðin alveg eins og spýtukall.

Rannsóknarskip stendur sig eins og hetja í heimilisstörfunum. Hér er allt svona glimmrandi fínt og við fengum þessar líka dásemdarfiskibollur í matinn.

Svo fjölgaði hjá Þórði, bróður Rannsóknarskipsins, fyrir norðan í dag. Hann fékk þessa fínu stelpu, 18 merkur og 55 cm. Hún hefur þegar fengið nafn og heitir því fagra nafni Sigríður María. Hún ætlar að verða besta vinkona Hraðbátsins í fjölskylduboðum norðan heiða þegar fram líða stundir.

Stórmerkilegur dagur í dag.

Uss! Ekki trufla mig!

Er í vinnunni, skoh...

*tilgerðarleg hársveifla*