Jafndægur að vori

Og þá duga öngvar afsakanir lengur. Í dag var tekið létt upphitunarskokk út að Eiðistorgi eða svo, en á morgun skal riiiisastóri hringurinn hlaupinn, og engar refjar. Líkamsþyngd hefir staðið í stað síðan fyrir jól, og lítið hefur verið hlaupið síðan ég teygði eitthvað á kálfanum á mér í fótbolta (!) fyrir nokkrum vikum.

Aukinheldur sem nú standa fyrir dyrum fermingaveislur, ekki færri en tvær, svo vissara er að vera nú sæmilega duglegur að hreyfa sig ef aftur á að komast hreyfing á léttun fyrir sumarið. Sem er planið.

Annars var ég orðin eins og öjmingi um daginn, rétt hrunin niður í vinnunni og svona, og reyndist blóðlaus (ekkert ólétt, samt, sko) og bryð nú járn.

Svo er búið að þrífa hérna allt svo það glansar.

Og þá er það bara að bíða eftir... rannsóknarskýrslunni.

Tssssss.

Það er ein og hálf vika í fermingu.

Og hverju í rauðglóandi víti eiga mæður fermingarbarna að íklæðast á stóra deginum? Ég er (fjandi) hrædd um að öll mín spariföt séu of dræsó.

Best að samræma aðgerðir við hina fósturmóðurina og rifja upp hvernig málin voru leyst við skírnir hinna barnanna. Er þetta ekki nokkuð sambærilegt? Nema núna fær maður ekkert tilfinningalegt svigrúm til að vera feitur?

Ég bara kann þetta ekki neitt.

Fermingabarnið er annars úti á kvennafari. Fór í bíó með fjórum stelpum. Og veit að nú er honum vissast að vakna við allrafyrsta hanagal í fyrramálið með bros á vör og spaugyrði á vörum. Annars er ólíklegt að leyfisveitingar verði fyrir þessu í framtíðinni. Annars gengur mun betur að vekja hann síðan ég útskýrði fyrir honum að hann væri hreint ekki einn um að vera síst morgunmaður á heimilinu. Við hjón værum einnig alvarlega laus við þá dyggð, satt að segja alveg hundgeðvond ef við þurfum að skreiðast á lappir mikið fyrir hádegi, tala nú ekki um að þurfa að draga allt að þremur geðvondum ungum frammúr... Smábátur náði því og skildi vandamálið. Og hefur leitast við að vera þægilegur viðskiptis í morgunverkunum síðan.

Annars er ég enn að reyna að ná mér eftir styrkumsóknir. Sem betur fer liggur fátt og einfalt fyrir í þessari viku. En það getur verið að ég taki hreinlega föstudaginn í svefn. Og um helgina skal stóri hringurinn hlaupinn ógurlega.

Páskafríið verður kærkomið. Veisluhöld og sushi-smíði verður skemmtileg tilbreyting. Skemmtileg tilbreyting líka að hafa samskipti við heilmikið af fullorðnu fólk. Bara alveg allan daginn. Venjulega tala ég við næstum engan allan daginn og svo aðallega börn eftir að ég kem heim. Á kvöldin liggjum við Rannsóknarskip svo örmagna fyrir framan Battlestar Galactica (þessa dagana). Semsagt, lítið um samskipti við fullorðið fólk. Best að glöttona á því um helgina.

Ég er að detta inn í framtíðina. Það gerist þegar ég er of þreytt til að meika nútíðina. Eða kannski er þetta bara Kiljan.

Í hrunsfríi

Eftir viku fréttafrí kom ég algjörlega fersk að Silfri Egils í dag og var harla glöð með allt sem allir höfðu að segja. Datt sisvona í hug hvort ekki væri ráð að stofna alþjóðlega efnahagsrústabjörgunarsveit. Eva Joly gæti verið í henni. Og Alex Jurshevski. Og svona hinir og þessir sem við erum búin að vera að fá til ráðgjafar (og mismikið búin að hlusta á, og svona).

Annars stend ég við mína spá. Kreppan á eftir að verða miklu verri áður en hún byrjar að skána (ég held reyndar að við finnum mjög lítið fyrir þessu, ennþá) og kannski verður hér ástandið orðið nokkurn veginn eðlilegt svona um 2025-2027.

Ég er enn viss um þetta vegna þess að menn ætla enn að joinka okkur út úr þessu með aðferðum góðæris. Stóriðju. Þenslu. Fjárfestum. Nýju góðæri. Fáir reyna að hugsa málin til enda og margir hlusta bara á þann sem á flottasta frasann þá vikuna.

En það er ágætt að taka svona Hrumræðufrí annað slagið. Þreytandi að vera hálfbrjálaður alltaf stöðugt. Líklega ætti maður bara að gera það oftar. Safna orku fyrir byltinguna. Ef einhver segir eða skrifar eitthvað merkilegt er líklegt að það leki yfir á Feisbúkk...