Og hér kemur lokahnykkurinn:

15. 6
Þrítugsafmælisdagur Svandísar byrjaði hægt. Svo hægt að þegar klukkan var 10 hélt vekjaraklukkan okkar að hún væri bara níu. Svo eru eiginlega bara rólegheit með kaffi og intensívu jóga. Er að bíða eftir hádegismatnum mínum og svo ætla ég eitthvað að gá á leikritið mitt.

Lásum leikrit Lilu, Kim og Elísabetar í dag. Stuð. Kvöldmatur með Carrie og Shoshana á pöbbnum. Er södd upp í háls. Núna er ekkert sérstakt að gerast í allt kvöld. Ætla að reyna að skrifa smá.

Endaði með pöbbarölti sem endaði með byltingu, reyktum inni á einum pöbb, einn maður varð alveg vítlaus.

16.6.
Og ég gleymdi töskunni minni þar og gat þessvegna ekki farið á internetið í dag eins gog ég ætlaði. Sjittfokk. Og gleðilegan Bloomsdag. Í dag eru 100 ár síðan Ulysses (sem ég hef aldrei nennt einu sinni að byrja að lesa) á að hafa "gerst". Verða víst mikil læti út af ?ví í Dublin í dag, upplestrar á pöbbun og allskyns. Við höfum okkar eigins Bloomsvöku hér í kvöld, með hópdinner að hætti Dave Caffrey og við Dave lesum eitthvað upp úr Ulysses. (Fór aldrei svo a› ég neyddist ekki til að lesa eitthvað smá af þessari bók.) Reyndar soldið fyndið að fá næstum einu manneskjuna sem ekki hefur ensku að móðurmáli til að lesa, en ég býst við að það sé vegna þess að Dave vill ekki hafa Ulysses með ammrískum hreim. (Náttúrulega miklu skemmtilegra að hafa það með mínum, sem var áður en ég kom hingað ensk-skoskur, en er núna orðinn líka með írsk-amerísku ívafi. Ekki skrítið að maður sé orðinn pínulítið ruglaður.)

Í tímanum á eftir lesum við leikrit Lauru, Söruh og Vanessu. þau eru öll í styttri kantinum þannig að það verður líklega ekki jafn mikil maraþonseta og í gær. Ég er að reyna að raða sama köflum úr mínu leikriti til að setja á míníhátíðina okkar á morgun. Vona bara að ég fái nógu slímugan Íra til að lesa barmanninn minn, verð nú að reyna að koma persónuleikaleysi Gareth Holmes almennilega til skila, sérstaklega þar sem ég enda á að drepa hann.

17.Júní!
Lásum leikritin 3 í gær, öll ágæt. Svo var matur og vítleysa, upplesturinn úr Ulysses gekk þokkalega (fannst mér reyndar vefjast tunga um höfuð oftar en gott þykir). Svo fengum við þær fréttir að einn leikarinn okkar, hann Mike the Bike hefði fengið hjartaáfall og dáið um morguninn, þannig að af hátíðinni okkar í kvöld verður ekki. Þar með er dagurinn eiginlega stanslaust frí, og það var náttlega eins og við manninn mælt, veðrið er orðið sjittí.
Og, it’s our indipendance day! Sem útskýrir þessa neikvæðu lykkju sem veðrið hefur ákveðið að taka. Þessum þjóðhátíðardegi ætla ég að eyða að mestu fyrir framan arininn að lesa Stephen King bók sem ég fann, og drekka kaffi og borða allt nammið sem til er í búðinni.

Ferðadagur á morgun, ojbara.

And the rest is history!