Við erum búin að ferðast norðurum og austurum. Byrjuðum á að skilja Smábátinn eftir í Grafarvoginum, en hann heldur utan til Flórída með afa sínum og ömmu. Við heyrðum í honum áðan og eitthvað er nú spenningurinn að stríða honum í maganum, en það jafnar sig vonandi þegar komið verður á leiðarenda. Auðvitað verður skrítið að halda jólin án stráksins okkar, en bót í máli að vita að hann á vafalaust eftir að skemmta sér alveg fantavel, í Disneivörldinu og öllur þessu þarna, hvaððanúheitir.
Við dvöldum í góðu yfirlæti á ættaróðali Rannsóknarskips í fyrrinótt þar sem Freigátan náði mjög góðu sambandi við pínulítinn kött. Það var vegna þess að hann var ekki nógu fljótur að forða sér. Hún burðaðist með hann um allt, sneri honum á alla kanta, og ég er farin að hafa áhyggjur af hvort hann lifir af þess 5 daga sem við verðum í nágrenni við hann um áramótin.
Nú erum við komin austur, þar sem internetið býr aðeins í kjallaranum og kvöl og pína að reyna að nenna þangað til að blogga alltaf. Að mér heilli og lifandi skal ég nú samt koma jólakveðjunni á sinn stað á morgun, þar sem við klikkuðum á jólakortunum, eins og venjulega.
Hér er búið að éta skötu, eins og lög gera ráð fyrir, og fyrirliggjandi er að elda hangiket til að útrýma lyktinni með. Öll systkini mín eru heima, svo það er býsna glatt á hjalla. Eina barnabarnið nýtur athyglinnar í botn, en er reyndar búið að fá sér smá hor og hita, í tilefni jólanna. Ég stefni á að nenna í kaupfélagið í dag, en það er skylda, hvort sem mann vantar eitthvað eða ekki. Mamma og Bára ætla líka þangað með lannnnngan lista af mat sem "vantar". Héðan fer enginn eftir jólin undir 100 kílóum.
Ferðalagið er annars búið að vera hreinasta snilld, veðurfarslega séð. Við náðum alla leið heim í sumarfærð og stundum svakalega flottu tunglsljósi. Æðislega gaman að skoða landið í því, og gaman að sjá sveitabæi sem menn hafa nennt að skreyta vel. Það er svo flott að sjá það svona langt að. Allavega, sumarfærðin hélst alveg hingað, en í morgun var síðan jólasnjórinn kominn, eins og eftir pöntun. Aldrei að vita nema maður nái nokkrum jólalegum myndum, núna á þessum mínútum sem dagsbirtan er.
Jæja, best að skríða upp úr kjallaranum og taka þátt í mannlegu samfélagi.
Meira á morgun.
1 ummæli:
Er Bára semsagt hætt í megruninni? Hún borðaði aldrei meira ein tvær slettur og hálft hrökkbrauð meðan hún var hjá mér og kvað ástæðuna vera megrunarkeppni sem hún væri í. Svo skoraði hún á mig að taka þátt. Mér þótti nú bara fokið í flest skjól og afþakkaði pent...
Skrifa ummæli