Hvernig maður hagar sér ekki í kreppunni? Í gær fór ég og fjárfesti stórum í þessum líka eðalfína diktafóni sem er bæði örsmár og getur tekið öll ósköpin upp í gríðarlegum gæðum. Hann fær að þjóna tilgangi sínum í fyrsta sinn í fyrramálið þegar heimildaöflun vegna meistaraverkefnis í hagnýtri ritstjórn og útgáfu fer formlega á milljón með því að viðtal verður tekið við stofnanda Neon-klúbbsins.
Í beinu framhaldi skiptir fjölskyldan liði og dreifir sér um landið og miðin í eins konar sjálftekið vorfrí. Rannsóknarskip og Smábátur flengjast á Bítlaslóðir í Liverpúli með Sverri mági á mánudaginn, en áður verð ég og þau litlu stungin af austur á land. Það ætlum við að gera á laugardag. Vorfríinu ætlum við að eyða í að fara mikinn í snjónum á Egilsstöðum. Mér skilst að Amma-Freigáta sé búin að verða okkur úti um snjóþotu.
Svo það er ekkert að vanbúnaði... nema kannski tími til að pakka. Æfingar á Ó þú aftur hafa harðnað nokkuð í vikunni svo nú er svo komið að ég hitti fjölskylduna rétt svo á milli 16 og 18 á daginn. Svo það verður hollt fyrir litlu krílin að rifja aðeins upp tilvist Móðurskipsins.
Annars er asnalegt að hafa eitthvað svona mikið að gera þegar algert aðgerðarleysi blasir við upp úr apríl... En ég býst reyndar við að það rætist eitthvað úr því. Það gerir það venjulega.
Eitt er orðið alveg þrælplanað fyrir sumarið: Ég ætla á Bandalagsskólann!
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli