Já, Íslendingar hafa alltaf verið talsvert fyrir auðveldar lausnir. Eitthvað eitt sem á að redda öllusaman. Og, blíngs, eins og gróðærið og hrunið í kjölfarið hafi aldrei gerst.
Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur veðja á auglýsingaherferðir um virkjanir og verksmiðjur sem útrýma skulu atvinnuleysinu. (Skemmtilega Sovét.)
Samfylking er útsmognari, þarf enda að vinna verðandi samstarfsflokk á sitt band ásamt meirihluta kjósenda. Alveg út úr blánum birtist nú grein eftir grein um að Evrópusambandið geti reddað okkur í einum (ekki svo mjög) grænum vettvangi. Annars dauði og djöfulgangur.
Ég held ekki að innganga í ESB eigi eftir að breyta eins miklu og menn halda. Til hins betra eða verra. Það er líka kreppa í Evrópusambandinu. Kannski ekki jafnslæm og hér og kannski hefði breytt einhverju að vera í því fyrir hrun. En ekkert svo gífurlega öllu. Og landið er heldur ekkert að sökkva í sæ þó við göngum í Evrópusambandið. Ég held að bæði meðmælendur og andstæðingar haldi að innganga breyti meiru en það myndi gera. Spádómar sérfróðra vitringa (sérvitringa) segja allt út í báðar öfgarnar en fáir eru neins staðar á milli.
En eitt er alveg staðreynd. Engin ein risalausn er að fara að redda okkur úr kröggunum. Engar verksmiðjur, engin ríkjasambönd. Og það er bara rétt að byrja að molna úr efnahagskerfunum í kringum okkur og hrunið sem kemur frá útlöndum er líklega alveg eftir. Menn þurfa að láta sér detta margt sniðugt í hug ef við eigum að krafla okkur uppúr þessu, á svona kannski næstu áratugum, og vera nægjusamir ef þeir ætla að vera sæmilega hamingjusamir í kreppunni. En græðgispúkar eiga eftir að eyða nokkrum árum í fýlu. Sama hver verður í ríkisstjórn. Sennilega græðir nefnilega enginn grilljónir neitt á næstunni.
Ég er fegin að nokkuð hefur dregið úr hamfaralíkingum. Peningar eru ekki náttúran og peningahamfarir eru ekki náttúruhamfarir. Gjaldþrot er hvorki limlestingar né dauði. Og þegar allir hinir eru gjaldþrota út af öllu fokkíng fokkinu, ja, þá er það nú ekki einu sinni sérlega skammarlegt, lengur.
Peningarnir eru farnir. Og er það vel. Allir voru að verða vítlausir.
En lífið er eftir.
Og hér er ein lítil hugmynd. Það er svo merkilegt að þegar málningu er skvett á hús útrásarvíkings eru málaraflokkarnir mættir í bítið morguninn eftir.
Atvinnusköpun + eignir auðmanna út í atvinnulífið, án þess þó að þeir séu að eignast þjóðfélagið aftur á brunaútsölu.
Hvernig væri nú að veggjakrotarar landsins sameinist? Það þarf að targeta sérstaklega hús Bjólfanna, Bauxarana og Hannesar Smárasonar (og passa vel að ruglast ekki) og láta aldrei vera á þeim ókrotaðan vegg að morgni. Og missa sig alls ekki í listræna takta! Þetta þarf að vera LJÓTT.
Gott ef ekki væri hægt að ná inn smá gjaldeyristekjum frá Tortola með þessu móti, ef menn eru duglegir, og senda smá skilaboð í leiðinni.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli