Að eiga pening – Í þykjó

Ég skildi aldrei þessar endalausu viðskipta- og markaðsfréttir í gamla daga. (FH) (Fyrir hrun, ekki hádegi.) Gengisvísitala þessa markaðar hækkaði um 3 prósent á kjaftæði blaha, drepið mig. Óbjóðslega leiðinlegt. Þessi keypti hlut tunglinu á skrilljón grilljónir og fjármagnaði það með zzzzzzzz. Persónulega er ég sek um algjört andvaraleysi, áhugaleysi og gríðarlega syfju þegar farið var að tala um "viðskipti" í gróðærinu.

Hins vegar liggur við að áhuginn sé að byrja að glæðast nú þegar farið er að vefja utanaf vafningunum, skuldabréfaveðkjaftæðinu afleiðuhagnaði af hægri rasskinn gerfimanna í útlöndum og hálfu aftursæti á lúxusbíl og í ljós kemur að inní öllu saman er... ekki neitt. Bara kjaftæði. Þetta voru allan tímann bara ... bókmenntir! Aha. Ég er vöknuð!

Og svo barma menn sér. Útgerðin FER Á HAUSINN!!!! Nú er séns að eldgosið setji bæði glæpareknu flugfélögin Á HAUSINN! Öll stórfyrirtækin sem skulda endalaust þar sem fávitarnir sem ráku þau þurftu svo mikið að éta gull fara Á HAUSINN! DOOOOOOOM!

En hvað þýðir það í raun og veru? Hverfa flugvélarnar? Eða skipin? Eða fólkið sem kann að keyra þau? Nei, ég held ekki.

Viðskiptafyrirkomulagið sem er að fara Á HAUSINN er það að á bakvið hvert einasta skítafyrirtæki þurfi að vera EIGANDI. Svona arðræningi sem gerir ekkert nema koma með einhvern pening (mögulega ímyndaðan) inn til að byrja með og hirða svo ágóðann af öllu saman. Taka þau verðmæti sem launaþrælarnir skapa og kaupa sér villu í útlöndum. Spurningin sem virkilega þarf að fara að spyrja sig er: Þurfum við þessa menn? Lengi hefur sú blekking verið áberandi hér á landi að ekki sé hægt að ropa eða prumpa í lista- eða atvinnulífi nema til komi stór gervimaður með ímyndaða peninga.

En... er það?

Þegar öllu er á botninn hvolft og loftkastalarnir reyndust vera úr lofti, er ekki kominn tími til að endurskoða rekstrarfyrirkomulög, svona yfirhöfuð? Menn eru farnir að fikta við samvinnufélög. Þar sem þeir sem vinna hjá fyrirtækjunum eru sjálfkrafa hluthafar. Þetta er ekki óskylt því hvernig lögfræðistofur starfa. Menn gerast "partnerar" og taka þátt í áhættum með fyrirtækinu. Þetta er í rauninni ekki óskylt ýmsu sem Marx og félagar höfðu að segja.

Póst-hrun hefur mér hlotnast ákveðinn áhugi á... ja, líklega bara viðskiptafræði.
Og á dauða mínum átti ég von löngu fyrr en það gerðist.