Allt í einu brast á með brjáluðum undirbúningi undir skólann sem er ekki lengur í Svarfaðardal.
Finna slatta af lögum. Þau eiga að vera misjöfn. Og einhver þeirra leikhúsleg. Og með hljómum.
Tjekk og miklu meira en það, með valkvíða, bara eftir að setja herlegheitin í möppu. Sem var fjárfest í áðan. Og langar að syngja svo dæmalaust margt.
Læra eintal. Ekki neitt fjárans tjekk og kvíði dauðans. Ekki val-. Langar alls ekki til að flytja eitt eða neitt ósyngjandi.
Jæjajæja. Búin að ná mér í Trójudætur. Með snúð á vör. Ætti að bjargast.
Verra með horið sem situr sem fastast í öllum holum haussins. Er að hugsa um að skreppa og kaupa hjól handa Freigátunni snöggvast og vígja það með því að leyfa henni að hjóla á læknavaktina með mér og athuga hvort ég get ekki kríað út sýklalyf handa okkur báðum þar sem við erum hvor sem önnur og slitnar vart horreimin á milli okkar.
Horlaust og án andarteppu þarf að verða fyrir föstudag. Þannig er það nú bara. Auk þess sem Rannsóknarskip liggur nú flatur fyrir en þarf helst að uppreisast fyrir sama tíma.
En ég sé ekki fram á að gera neitt gáfulegt í greinum eða ritgerðarköflum í dag. Stíflur höfuðsins einfaldlega of fyrirferðarmiklar. Best að hætta að þykjast þetta, fara og flytja inn í möppuna góðu og versla svo eitt stykki reiðhjól af minna taginu.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli