Upphitun hefst seint í dag. Var „heima með lítinn lasarus“ (sagði það samt ekki á feisbúkk) fram að hádegi og mætti svo beint í hádegisleikfimi hvar ég svitnaði eins og hundur, sem gerist jafnan tvö hádegi í viku. (Ættu að vera þrjú, en á föstudögum er tími.) Svo er ég búin að vera að hjóla brjálað langt tvisvar í viku líka. Ætla síðan alltaf að reyna að hlaupa langa hringinn um helgar, en síðustu helgi gerðist það ekki vegna ákafra timburmanna sem entust nánast fram yfir helgina.
Og ég er að fitna. Ekki neitt „þyngjast vegna vöðvamassa“ neitt. Hef ekki verið á algjöru nasistafæði og er þess vegna að SPIKFITNA!
Er það virkilega svo að kona á mínum háa aldri þarf að svelta heilu andskotans hungri og geta hlaupið eins og hundur í smalamennsku minnst tvisvar í viku til að VERA EKKI Í LAGINU EINS OG FOKKÍNG BELJA?!
Ég er alveg að gefast upp á þessu lífi.
Jæja, helvítis leikritið er víst ekki nema hálf-yfirfarið og vinnudagurinn verður ekki nema hálfur svo það dugar ekkert hálfkák.
3 ummæli:
Hey, ekki kvarta! Þú ert prittí feis og þá má rest vera alls konar. Og þetta er SATT!
Hulda
Veistu, ég hef oft velt því fyrir mér hvaðan þetta kemur. Eftir hverju maður er að fara, þegar maður ákveður hvernig maður vill líta út og svona.
Og við því er mest pirrandi svar af öllu. Það ákveður kona sjálf!
Og erfitt að sleppa frá eigin smekk. Ég er alveg sannfærð um að öllum öðrum finnst ég alveg æði, í yfir eða undirvigt.
En þessari konu finnst prittí feis umkringt undirhökum bara hreint ekkert prittí.
Sökkar að vera sjálfurmaður...
Ekkert hefur valdið mér eins mikilli vanlíðan og síns eigins spik...
Skrifa ummæli