Þegar maður er að reyna að skrifa 250 blaðsíður af "einhverju" á einum vetri getur verið alveg ferlega erfitt að komast í gang á morgnana. Stundum gerist bara ekki neitt. Skjalið ógurlega verður einhvernveginn alveg ósnertanlegt og dómgreindinni finnst henni engan veginn vera treystandi til að eiga neitt við það. Stundum er það kannski rétt.
Ég held að oftar sé þetta verkvælni. Eða jafnvel orðfælni. Skjalhelvítið er löngu orðið vitlaust og flókið. Búið að taka út alla kaflana sem voru í því til að byrja með og sennilega allt í einhverri vítlausri röð núna. Þannig að það þarf bara að ráðast á þetta. Brrrrúmmmm.
Til að komast í gang á morgnana er ég að hugsa um að skrifa bara alltaf eitthvað hérna. Æfa mig á orðum. Athuga hvað kemur. Láta puttana rifja upp hvernig á að skrifa.
Læt vita á morgun hvernig fyrsta tilraun gekk.
Annars kom haustið á mánudaginn. Og er alveg gríðarfagurt, vindasamt, gult og dásamlegt. Það sem er ekki jafndásamlegt er að októberþunglyndið virðist víða hafa haldið innreið sína. Ég vaknaði ekki almennilega fyrr en á miðvikudag og sá um alla fésbók að menn voru að glíma við svipaða drauga. En minn er allavega að láta undan síga. Er aftur farin að vera vakandi og allir skapaðir hættir að pirra mig.
Gæti haft með það að gera að í gær þegar ég gafst endanlega upp fyrir ritstíflunni horfði ég á Zeitgeist the Movie. Svo fór ég í bíó á Future of Hope. Þegar ég kom heim byrjaði síðan Draumalandið í sjónvarpinu.
Það getur vel verið að það sé séns fyrir mannkynið.
Hlakka til að sjá hvað Chomsky segir í lok mánaðarins.
Ókei. Nú verður Baktín tekinn í bakaríið.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli