Lífið er eins og kvikmyndin Titanic...

... mjöööög langt, og maður veit hvernig það endar.

Hún er mörg, spekin sem maður les á Fésbókinni. Annars á það sama við um alla harmleiki Shakespeares... alla harmleiki, reyndar. Flestir afar langir og enda alltaf illa. Yfirleitt með því að allir sem máli skipta eru dauðir. Sérstaklega góðmennin. Þeir eru dauðari en hinir og hafa hlotið kvalafyllri dauðdaga.

Er þá lífið harmleikur?

Ég er sem sagt á lífi. Meira að segja mætti vinnuna, horandi og hóstandi. Og má ekki vera aððessu. Styrkumsókn fyrir föstudag. Annars er merkilegt hvað þetta umsóknahjakk venst og svona.

Í kvöld verður kvæði sínu vundið í kross og mætt á leikæfingu!

Hálfur mánuður í Helgi dauðans!

(Helgina eftir ber síðan upp bæði barnaafmæli og þorrablót brottfluttra. Eiginlega líklegt að hún verði ekki minna dauðans...)