Þegar maður nennir ekki að fara yfir 150 heimapróf liggur maður í tarrottinu. Og í mínum kortum eru ógurlegar breytingar þessa dagana. Einhver ógurlega mikið ný verkefni og breyttar aðstæður. Og allt frekar neikvætt, hrun, áfall, aðskilnaður... Ég er orðin skíthrædd um að ég fái bara ekkert styrk til að halda doktorsrannsóknum mínum áfram og þurfi að fara að fá mér Almennilega Vinnu eins og allt Eðlilegt Fólk.
Ömó.
Þá datt mér í hug að fyrst ég hefði ekkert heyrt í manninum mínum síðan á þriðjudaginn gæti náttúrulega verið að hann væri bara búinn að ná sér í eina latexklædda (a la rúmenska júróvísjónlagið) og væri búinn að ákveða að gerast leðurblökubóndi austur þar og koma aldrei-aldrei-aldrei heim. Það myndi vissulega skýra hrakspárnar.
Þannig að þetta gæti alveg sloppið til með styrkinn...
Engin ummæli:
Skrifa ummæli