Ég hef oft og gjarnan huxað henni J.K. Rowling þegjandi þörfina undanfarna mánuði og ár fyrir að láta mann alltaf bíða lengur og lengur eftir næstu Harry Potter bók. Biðin virðist vera á enda í þetta skiptið, hún er búin að skrifa bókina og senda hana til útgefenda sem ætla að segja mönnum í dag hvenær hún kemur út.

Ég er mjög hamingjusöm. Þetta bjargaði alveg þessum annars dimmasta degi ársins.

(Örskömmu síðar)

Og svo kemur hún ekki fyrr en í JÚLÍ!!! Komm on!

Hún Ásta átti afmæli í gær og til hamingju með það. Ég komst hins vegar ekki til að heimsækja hana í tilefni daxins sökum nennuleysis á náttfötunum.

Enda kom ekki dagur í gær. Ég veit það kemur ekki svoleiðis heldur í dag, á morgun eða nokkurn tíma fyrr en á næsta ári. Það verður nú bara að viðurkennast að skammdegið fer illa í mig og það er fáránlega erfitt að fara fram úr og gera eitthvað af viti. En, það verður mér sennilega til lífs að fara heim og láta mömmuna sjá um mig þangað til á næsta ári. Hún sökkar, skammdegisfýlan...

Ég er annars búin að kaupa allar jólagjafirnar, lá reyndar við nokkrum kvíðaköstum í Kringlunni í gær. Hvaðan kemur eiginlega allt þetta fólk?

Varð vitni að einu. Var í bókabúð og var að fá afgreiðslu þegar inn storma fjórir pottormar, á aldrinum 10 til 12 ára, ca, og spyrja afgreiðslukonuna hvort hún selji klámblöð. Konan kvað já við því en lét fylgja sögunni að þeir væru of ungir til að kaupa slíkt. Pottormarnir sinntu því engu, en snöruðust að tímaritahillunum þar sem þeir horfðu á forsíður að Burda og Bride Magazine í 10 sekúndur sögðu "OJ" og héldu síðan á brott flissandi og frussandi. Okkur afgreiðslustúlkunni var skemmt.

Ég fór nú samt aðeins að velta þessu fyrir mér, svona eftirá. Ætli kvenfólk sé sem sagt orðið svona rækilega hlutgert í augum komandi kynslóðar karlpenings að myndir af slíkum fyrirbærum séu samstundis orðnar klám? Ætli þetta hafi verið litlir og upprennandi talebanar sem krefjast þess heima fyrir að mæður þeirra og systur hylji á almannafæri allt nema augu og fingur? Ætli uppvaxandi kynslóð hyggi á siðferðisbyltingu með viðeigandi kvenhulningu? Eða kannski er bara búinn að vera vetur svo lengi að blessuð börnin hafa ekki séð úlpulaust kvenfólk síðan þau muna eftir sér...

Það er svo fyndið, þegar það eru að koma jól, þá er alltaf líka eins og það sé að koma heimsendir. Það þarf Allt að gerast Fyrir Jól, annars bara... gaaaah!

Í tilefni þess kem ég til með að eyða eftirmiðdeginu í Kringlunni og gott ef ekki Smáralindinni líka og kvöldinu á haus ofan í skúringafötunni. Aldeilis eins gott að það sé hreint heima hjá manni um jólin, það sér nefnilega enginn. (Nema kannski álfarnir ef þeir vilja halda partí. Treysti Hugrúnu síðan til að henda þeim út þegar hún kemur þann 27.)

Ég er að fara heim ekkjámorgunheldur hinn og ætla að búa í ömmuhúsi. (Þar sem ömmurúm er of stutt fyrir litlabróður, en ekki fyrir Rannsóknarskipið. Já, við erum margt smátt fólk.) Þar með komum við Hugrún til með að búa saman í tæpa viku... af því að okkur gengur það alltaf svo ljómandi vel... Juminn...

Ísskápurinn minn er tómur og ég fantasera þessa dagana mikinn um hvað ég ætla að borða í jólafríinu. Það er margt stórt.

Þetta var helgi menningar og félagslegrar meðvitundar á alla kanta.

Á föstudaxkvöld ákvað ég að nenna ekki á Memento Mori (enda saumavélin sem ég ætlaði að sækja flúin af vettvangi) og ákvað í staðinn að vera heima og horfa á þrennt í sjónvarpinu í einu. List sem aðeins er hægt að iðka ef maður er aleinn um fjarstýringuna. Fljótlega urðu þó bæði Law & Order og Ædolið að lúta í lægra haldi, heimildaþátturinn um Band Aid tók alveg yfir. Þetta er, að ég held, í fyrsta skipti sem ég hef grenjað yfir heimildamynd. Ég veit ekki alveg hvort það var hreinlega það að sjá öll æskugoðin mín á einum stað að syngja jólalag, eða upprifjun á hungurkláms-myndunum frá Eþíópíu, eða myndir af sama stað nú 20 árum seinna þegar menn eru tiltölulega glaðir, börnin kát og ekkert tiltakanlega svöng, en ég vatnaði mörgum músum. Á milli þess þegar ég skellihló að lýsingunum á því hvað allar eitís stjörnurnar voru þunnar þennan dag og hversu alvarleg hárspreyslykt var í loftinu. (Og svo eru menn hissa á því að það hafi komið gat á Ósonlagið?) Og að Boy George sem var næstum eini maðurinn í heiminum sem var kominn út úr skápnum og þreyttist ekki á að bregða samgoðum sínum um samkynhneigð. Sérstaklega George Michael (!)

Á laugardaxkvöld byrjaði ég á að fara að sjá Birdy hjá Leikfélagi Hafnarfjarðar. Skemmst frá því að segja að sú sýning er mikil snilld. Hver silkihúfan upp af annarri í leikarahópnum og flottar lausnir út um allt. Virkilega gaman að sjá.
Velkominn Ingvar.

Þaðan lá leiðin á Þjóðleikhúskjallarann að sjá fjóra kraftflimtingamenn í röð með Ágústu Skúla á milli. Það var algjör gargandi snilld og mér er ennþá illt í hlævöðvunum.

Í gærkvöldi reif ég mig svo upp úr þynnkunni og fór að sjá leikritið Þú veist hvernig þetta er, hjá Stúdentaleikhúsinu. Fyrr á árinu var eitthvað verið að reyna að segja mér að pólitískt leikhús væri dautt og úrelt. Það er haugalygi. Sem er eins gott vegna þess að þá væri nú minn leikritunarferill á enda. Þessi sýning er gargandi snilld og gladdi mig gífurlega þar sem þar sem það er nú ljóst að ég er ekki eina manneskjan sem finnst þetta þjóðfélag vera að sigla hraðbyri til Helvítis. Þetta átti víst að vera allra síðasta sýning, en mér finnst það ætti að vera allavega ein enn, starfsmannasýning á Alþingi.

Og svo eru víst bara að koma jól! Jahjarna.

Var að átta mig á því að ég hef ekki heyrt í einum einasta jólafýlupoka fyrir þessi jól! Mikil undur. Yfirleitt lendir maður nú alltaf í einum eða tveimur sem segjast „ekki sjá tilganginn með öllu þessu veseni“ eða bölsótast yfir því að einhverjir skulu græða á öllu saman. Svo eru náttlega allir sem eru of matsjó til að viðurkenna að þeim þyki jafnvæmið fyrirbæri og jólin, með öllu sínu glimmeri, falleg og góð.

En, í ár hefur jólafýlan verið víðsfjarri. Reyndar smá hætta á að hún taki að ásækja mig eftir hádegi þar sem ég hyggst eyða eftirmiðdeginu í Kringlunni... Ásamt hálfri þjóðinni.

Talandi um þjóðina, ég lenti á smá hugstrump um heims- og þjóðmálin og var að huxa um að rífa smá kjaft. Endaði í langhundi.

Það er helst í fréttum að ríkisstjórnin ætlar að kaupa verk Sigmunds á 18 milljónir. Ekki það að öll hans verk eru varðveitt, til útgefin og hvur veit hvað, en þegar mann vantar pening er náttlega fínt að vera vinur Sjálfstæðisflokksins. Ætli ég geti selt ríkisstjórninni eitthvað, t.d. sál mína, fyrir 18 milljónir? Þá gæti ég akkúrat keypt piparkökuhúsið.

Og Bin Laden kallinn er búinn að senda frá sér tilkynningu þar sem hann áréttar að stjórnvöld í Sádi-Arabíu séu ekki vinir sínir. Er þetta ekki stórmerkilegt? Sádí er landið sem beinast lægi við að kenna um tilvist hans og Al-Kaída. Á móti kemur að þetta er eitt af fáum löndum sem Bandaríkjamenn vilja alls ekki pota neitt í. Hvað sem mannréttindabrotum, hryðjuverkasamtökum eða gereyðingavopnaeign líður. Og svo skemmtilega vill til að Usama kallinn tekur skýrt fram með reglulegu millibili að þeir séu ekki vinir hans. Tilviljun? My ass. (Mitt félagsheimili.)

Ætla menn virkilega ekkert að fara að sjá í gegnum þetta?

Ég verð alltaf fokvond þegar ég heyri menn halda því fram í fúlustu alvöru að það hafi þurft að koma Saddam og Talebönum frá völdum þar sem þeir hafi verið svo vondir við þegnana sína. Ekki það að það sé ekki alveg laukrétt. En hvað með alla einvaldana í Afríku? Hvað með borgarastíðið í Kongó þar sem 3 milljónum manna var slátrað á 5 árum? Hvað með Sádí Arabíu? Hvað með Bandaríkin þar sem menn fá að drepast ofan í klofin á sér umvörpum vegna vanrækslu stjórnarinnar? Hvað með talebanísku sértrúarþorpin í Bandaríkjunum þar þar sem allir vita að mannréttindi eru fótum troðin? Það er meira að segja búið að gera bandaríska fréttaþætti um þá í lange baner. Og er í ljósi alls þessa virkilega einhver svo skyni skroppinn að halda að Bandaríkjamenn séu að slátra Írökum með mannréttindasjónarmið að leiðarljósi?

Og er einhver að kaupa það að við séum á lista hinna sauðheimsku og viljugu af sömu ástæðu? Nei, við erum þar vegna þess að við erum hérna með hersetið land. Og við þurfum að halda áfram að sleikja bandaríska rassa á meðan við viljum hafa vinnu fyrir Suðurnesjamenn og nærsveitunga og alþjóðaflugvöll.

Allt þetta vita allir, og það fer í pirrurnar á mér að forsætisráðherrarnir mínir, núna tveir í röð, skuli ekki bera meiri virðingu fyrir heilabúum landsmanna en svo að þeir skuli reyna statt og stöðugt að ljúga einhverju öðru.

En, staðreyndin er sú að í ákveðnum málefnum er ríkisstjórnin okkar leppstjórn. Við höfum aldrei verið sjálfstætt ríki, þó við viljum halda öðru fram á 17. júní. Sorrí gæs, frelsishetjurnar góðu störfuðu til einskis í sexhundruð sumur og gengu til einskis götuna fram eftir veg. Það er bara þannig. Daginn eftir lýðræðistökuna, eða jafnvel fyrr, seldum við landið. Reyndar bara fyrir nokkuð gott verð. Eða vildu menn kannski heldur búa enn í torfkofum og vera kotbændur?

Þjóðarhreyfingin verður sumsé að gera sér grein fyrir því hvað það gæti hugsanlega kostað okkur að fara af þessum ágæta lista. Eru menn til í að fara alltaf á báti til útlanda?

Það var náttúrulega ljóst, áður en ég flutti í dásamlegu íbúðina mína, að kannski yrði ég þar ekki sérstaklega lengi. Var náttúrulega þegar búin að leggja drög að huxanlegri stækkun á fjölskyldunni, og það um tvo frekar en einn. (Þar á ég við Rannsóknarskipið og Smábátinn, svona til að enginn misskilningur fari nú á kreik.)

Og það verður að viðurkennast að ég var farin að huxa til þess með hálfgerðum hryllingi að þurfa huxanlega í fyrirsjáanlegri framtíð að flytja búferlum úr dásamlega hanabjálkanum mínum sem brakar í í einhverja drapplitaða blokk í úthverfi með ferköntuðum gluggum og baðkari í staðlaðri stærð.

En í gær herti ég loxins upp hugann og gáði hvað er þarna úti. Bara svona til að vita það. Og er rórra. Á meðan svona piparkökuhús eru að laumast um á markaðnum annað slagið þá hlýtur að verða hægt að finna eitthvað skemmtilegt í fyrirsjáanlegu framtíðinni líka.

Það veit sennilega ekki á gott þegar það er búið að sjóða á manni einu sinni, og maður er búinn að rífa kjaft á leiklistarspjallinu, fyrir klukkan 10. Bölvaðir bjánar út um allt, alltaf hreint.
Og bíllinn nennti ekki heim úr vinnunni í gærkvöldi, þverskallaðist við að fara í gang og fékk að gista þar. Vona bara að hann taki við sér á eftir, til þess að Faðir Vor geti fengið hann lánaðan.
Og ég er ekkert farin að jólast. Alveg pollróleg yfir því líka. Er næstum alveg viss um að jólin koma hvað sem ég geri eða geri ekki. Næstum alveg. Íbúðin er allavega öll í drasli og ég er ekki búin að kaupa svo mikið sem eina jólagjöf. Sé fram á að eyða helginni í Smáralindinni, ef drossían lofar.
Og ég skil ekki hvert tíminn fer. Nú er einhver búinn að vera að fikta í þessu.

Og ég er búin að vera að reyna að komast að því hvort næsta Harry Potter bók sé ekki á leiðinni. En, nei. Ég komst bara að því að höfundurinn er óléttur, einu sinni enn. Getur þetta fólk ekki hamið sig nokkra stund? Hins vegar las ég heimasíðu J.K. Rowling áðan, alveg upp til agna, og fyrirgaf henni barnadelluna, upp að vissu marki. Þessi vefur er nefnilega skemmtilegur og fær hérmeð fastan link.

Líka Osho.com, Zen tarot, sem hefði náttúrulega átt að vera komið inn fyrir löngu.