Sá hina stórskemmtilegu kynningu á Júróvísíonlögum ársins í gærkvöldi. Algjör snilld! Búið að setja saman panel úr skandinavískum júróspekingum sem tjá skoðanir sínar á lögunum. Segi kannski ekki að umsagnir séu alveg að farast úr innihaldi, en skandinavískan gefur öllusaman skemmtilega kontrapúnktískt yfirbragð. Obbosslega gaman að því.

Nokkrar umræður spunnust um notkun þjóðararfs í tónlist í júró-lögum, mikið hryllilega væri nú gaman ef Íslendingar þyrðu að senda einhver skemmtilegan fimmundasöng í fallegum flutningi í staðinn fyrir að tefla endalaust fram hinum flatneskjulegu súkkulöðum þjóðarinnar. Eða ef Færeyingar tækju þátt og sendu Tý með eins og einn nýjan föröjskan dans?

En, því miður, flestir virðast vera að reyna að herma eftir einhverjum hallæris-popp-bræðingi og úr öllusaman verður eins stór flatneskja. Syndogskömm.

Sit annars bara með pínulítið gat í handleggnum og þykist skrifa ritgerð þessa helgina og velti því fyrir mér hvar dagar lífs míns hafa lit sínum glatað. Er ekki frá því að það hafi verið um svipað leyti og ég fékk þá forkastanlegu hugmynd að að væri góð hugmynd að fara í mastersnám. Sem var aftur bein afleiðing af því að ég nennti ómögulega að vinna.

Svona getur nú bölvuð letin komið aftan að manni. Mánuðurinn fyrirfram ónýtur í stressi og akademísku þunglyndi, eins og flestir maímánuðir lífs míns.

Hrrrmpf.