Það er svo skrítið með fyrstu dagana eftir frumsýningu, að það er alltaf eins og það hafi verið tekinn frá manni tilgangur lífsins. Hef ekki vitað neitt í minn haus síðan á sunnudag og finnst ég vera stanslaust að gleyma að gera eitthvað. (Og er að gleyma því sem ég á að gera líka, já.)

Til að lina aðeins fráhvörfin hitti ég Patataz-leikarana aðeins í gærkvöldi í einn Unga eða svo.

Og svo fékk ég flugu í höfuðið... en ætla að reyna að sitja á mér. Reynreyn.