Freigátusögur

Freig��tan er tveggja ��ra. Stundum er h��n alveg hro��alega ������g, grenjar og tekur frekjuk��st �� opinberum vettvangi ��egar s��st skyldi. Stundum heyrir h��n alls ekki hva�� er sagt vi�� hana. ��g veit ekki hvort ��a�� er vegna eyrnab��lgu e��a vegna fa��ernis hennar, sem heyrir ��egar �� hann er yrt �� um 50% tilfella. Svo er h��n alveg svakalega str����in og finnst h��n gjarnan fyndin ��egar h��n gerir ��fugt vi�� ��a�� sem henni er sagt. H��n hefur ��v�� heyrt ��msar skammir, sem hrynja reyndar af henni algj��rlega eins og vatn af g��s.

Einhvern t��ma raxt ��g s����an �� eitthva�� uppeldisr���� var��andi ��a�� a�� me�� ��v�� a�� segja svo ungum b��rnum a�� gera ekki eitthva�� v��ri ma��ur �� rauninni bara a�� gefa ��eim hugmyndir a�� einhverju sem gaman v��ri a�� gera. Ma��ur ��tti ��v�� ekki a�� segja ��eim hva�� ��au eigi ekki a�� gera, heldur ��a�� sem ��au eigi a�� gera. Og reyna a�� beina athyglinni eitthvert anna�� ef ekki vill betur. ��g er a�� pr��fa ��etta, og ��a�� er alveg a�� bera talsver��an ��rangur.

����an hetja��ist ��g vi�� a�� senda Ranns��knarskip �� Kringluna og var ein heima me�� ��au tv�� litlu �� me��an. ��egar Hra��b��turinn var a�� bor��a f��kk Freig��tan ������g��arkast og f��r a�� henda pleim��d��ti um allt g��lf. Minnug ekki ekki reglunnar stillti ��g mig um a�� segja henni a�� gera ��a�� ekki, e��a h��tta ��v��, og svo kom eitthva�� �� Stundinni okkar sem vi�� g��tum horft saman ��. A�� ��v�� loknu skipa��i ��g henni a�� t��na n�� upp ��a�� sem h��n hef��i hent �� g��lfi��. H��n h��fst ��egar handa vi�� ��a�� og sag��i:��

- J��, og skammast m��n!