Eftirgrennslan leiddi í ljós

að þurfi maður að leigja sér sterka karlmenn til að flytja fyrir sig búslóð, þá er það lítið mál. Held reyndar að mennirnir sem ég réð komi utan af landi, alveg frá Hafnarfirði, en það er sama. Tók ekki nema 10 mínútur að finna og ráða þartilgerða flutningsmenn á stórum bíl sem ætla að flytja allt mitt hafurtask inn í Imbu-Skjálf á fimmtudaxkvöldið, að staðartíma. Og það án þess að ég þurfi að lyfta fingri eða dýfa hendi í kalt vatn.

Í framhaldi af því hélt ég lítið mál yrði að láta færa heimasímann sinn. Greinilega langt síðan ég hef þurft að eiga samskipti við Símann (hf?). Eftir lannnga mæðu á hóld fannst ekki tilvist íbúðarinnar sem ég er að fara að flytja í með þeim afleiðingum að kannski, ef ekki "finnst útúr þessu" á "línustöðinni" þarf að "koma maður heim" og "athuga málið". Þetta hljómaði einhvern veginn eins og síminn minn verði kannski huxanlega kominn í gagnið í fyrsta lagi um jól og í nokkrar mínútur fannst mér ég vera komin aftur til Frakklands. Nánar tiltekið í biðröðina á pósthúsinu. Eins og gerist jafnan þegar ég þarf að eiga samskipti við Símann.

Í allefall, lítur út fyrir að ekki verði þverfótandi fyrir mönnum heima hjá mér við að þjóna þörfum mínum, þar til Rannsóknarskip og Smábátur sigla til hafnar.

Var spurð að því um daginn, óviðbúin, hvað afkomandinn verðandi ætti að heita, í flotalegu samhengi. Held að fram að fæðingu sé eðlilegast að hann heiti Kafbátur.