Ræræræ!

Er búin að vera að skrifa fyrirlestur í dag. Eða ekki. Sem verður fluttur eftir hádegið á morgun. Og ég veit eeeekkert mikið hvað ég ætla að segja. En þar sem það er yfirleitt auðveldara fyrir mig að tala en ekki þá reikna ég alveg með að segja eitthvað.

Svo fór ég í hjartaómun í morgun. Og hjartað í mér er alveg eins og í kornungu fjallalambi. Slær hægt og rólega og er í fínu standi. Fékk alveg fína skoðun á það. Þá á ég bara eftir að hitta hjartalækninn minn einu sinni og verð síðan útskrifuð með stakyfirlit vegna ofurheilsu í hjarta og æðakerfi. Reikna með að verða minnst 150 ára í framhaldinu, ef ekkert kemur uppá. Þá er nú líklega að fara að lengja hlaupahringinn eitthvað.

Annars er október að verða búinn. Ég finn alveg fyrir því. Ýmsir gálgafrestir virðast líka alltaf hrúgast í kringum mánaðamót þessi misseri, alveg óháð öllum launakerfum eða þannig. Þegar morgundagurinn verður búinn (sem hann verður reyndar líklegast seint) er þetta nú frekar lygn sjór, í nokkrar vikur. Aldrei að vita nema rannsóknin mjakist eitthvað.

Var hins vegar alveg andvaka í nótt af einhverju stressi. Asnalegt. Eins og mér verði skotaskuld úr því að tala í kortér um eitthvað sem ég er búin að hugsa um í eittoghálft ár?
Þá bæri nú nýrra við.

Bangsadagur!

Það var bangsadagur hjá börnunum mínum í leikskólanum í dag. Freigátan fór með birnuna Dísu. Hún er nefnilega bara eins árs. (Samkvæmt Freigátunni. Í raun og veru er hún nú komin yfir tvítugt.)

Og vetrarfríið er búið hjá Hagaskólafeðgum. Rannsóknarskip hóf fyrsta vinnudaginn á því að stilla vekjaraklukkuna klukkutíma of seint. Sem betur fer á hann nú árrisul börn og hljóp af stað, úldinn og úfinn, ekkert svo mikið of seint.

Sjálf er ég allt of róleg yfir tvöföldu deddlæni í vikunni. Nenni ekkert að pæla í hvað ég ætla að segja eftir tvo sólarhringa. Svo þarf ég líka að senda inn á eina ráðstefnu fyrir laugardaginn. Já, í millitíðinni er ég að fara í hjartaómun.

En allt kemur fyrir ekki, stressið heldur sig fjarri.

Hei! Enda er ekkert af þessu neitt mál og ég hef allan heimsins tíma!
Best að drífa þetta bara alltsaman af fyrir hádegi og fara svo að hugsa um eitthvað annað.

Ófríð og illileg...

Ég þekki Grýlu og ég hef hana séð
Hún er sig svo ófríð og illileg með

Það sem eftir lifir lags fjallar síðan um hvað Grýla er ljót. Af sjálfu leiðir að hún er líka vond.
Er það ekki?
Ég hef heyrt það notað sem rök gegn því að Jóhanna Sigurðardóttir sé vanhæfur forsætisráðherra að hún sé gömul og ljót. Ég hef heyrt að Björk sé of ljót til að vera tónlistarmaður. Og svo ekki sé nú minnst á allar þær sem eru of feitar til að vera í sjónvarpinu. Og líti konur sæmilega út eftir ákveðinn aldur? Þá hafa þær alveg örugglega farið í STREKKINGU! Og ekki er það nú betra.

En er þetta nokkurn tíma notað gegn köllum? Í pólitík eða annarsstaðar? Eru ráðherrarnir okkar einhver augnayndi? Hvað með tanorexarann sem situr í viðskipta- og efnahagsráðuneyti?

Misréttið felst, meðal svoooo annars, í útlitskröfum.

Mikið ofboðslega var gaman á Arnarhólnum í gær. Rífandi stemming. Æðislegar ræður og önnur atriði... ég hlustaði á lagið Áfram stelpur í þremur útgáfum í tilefni dagsins. Frábært að heyra alla þessa baráttusöngva, og svo félagarnir Hannes og Smári (æðislegar leikkonur í kallagervi) fóru æðislega með ranghugmyndirnar um að jafnrétti væri í höfn.
(„Muniði svo bara að mála ykkur, stelpur!“ Alveg æðislegir.)

Það var eiginlega alveg frábært að hafa í huga hvernig umræðan var fyrir 30 árum, sérstaklega þegar maður las alla karlrembuvitleysuna sem fólk lét út úr sér á fésinu í gær. Eftir 30 ár verður sjálfsagt hægt að grenja úr hlátri yfir því líka. En ég held að fólk af öllum kynjum hafi oft tekið sér tveggja tíma frí í vinnunni af heimskulegra tilefni. Ég hef til dæmis unnið á alveg slatta af vinnustöðum þar sem konurnar vinna í opnu rými í miðjunni, langflestir kallar eru með skrifstofur, og þeir eru meira og minna ekki við eftir hádegi á föstudögum.

En ræðurnar voru magnaðar. Opið bréf til geranda var gott að fá í púkkið. Það er nefnilega sjaldan talað við geranda kynferðisglæpamála. Það er eins og nauðganir og misnotkun á börnum séu náttúruhamfarir sem enginn ber ábyrgð á.

Nóg komið.

Best að halda áfram að ströggla við doktorsnáminu, og hugsa með auðmjúku þakklæti um allt það sem okkur konum leyfist í dag.
Er það ekki?

Kvennafrí!

Brjálæðislega er kalt! En eins og einn leikskólakennari barnanna sagði í morgun: „Já, það hefur alltaf andað köldu á konur í þessu landi.“ (Hún var nú reyndar að djóka... en samt.)

Reyndar var alveg magnað að sjá mótframbjóðendur Vigdísar í heimildarmyndinni um hana í sjónvarpinu í gær. Alveg kostulega forpokaðir kallar. Og það sem var ekki notað á hana í framboðinu! Hún mátti svo sem alveg vera kona. (Allavega þorði enginn að segja annað.) En það var verra að hún skildi vera einhleyp (hvað þá fráskilin!) einstæð móðir, hafa fengið krabbamein, hafa bara eitt brjóst... flest var tínt til. Og hún stóð þetta bara af sér, reif kjaft og var síðan þessi fíni forseti.

Hún er ekkert fullkomin. Ég er ekkert sammála henni þegar kemur að þjóðrembunni... að það eina sem við eigum eftir núna sé "íslenska stoltið" og hvað-ha. Ef sjálfsvirðing manns á að hanga á því í hvaða útnáraboru maður fæddist er það nú frekar random. Og ég er alveg farin að fá grænar þegar menn fara að fabjúlera um að við Íslendingar séu nú svona eða hinsegin. Svo ekki sé nú talað um að Íslendingar eigi einir að hafa aðgang að sínum náttúruauðlindum á sama tíma og allir fara að grenja þegar olíuverð hækkar, olían komandi beint úr náttúruauðlindum annarra þjóða, sem við viljum þá fá ókeypis aðgang að eins og okkur sýnist, eða hvað?

Ekkert af þessu á að vera í einkaeigu, Íslendinga eða útlendinga. Öngvir gullrassar græði á neinu sem allir þurfa til að lifa. (Þessi setning mætti fara í stjórnarskrána.)

Fór út af sporinu. Ég var í Vigdísi. Það sem hún gerði var að þora að svara kallaveldinu fullum hálsi og kynna til sögunnar alveg nýja tegund af forseta. Ferlega menningartengd, talaði haug af tungumálum og gat haldið ræður á þeim öllum. Bara svona oftast alveg ferlega skynsamlega þenkjandi.

Annars væri vissulega maklegt að fara út í langt kvenréttindarant í tilefni dagsins. Ég veit ekki hvort það er nágrennið við kynjafræðiskrifstofurnar, en ég er alltaf að sjá fleiri og fleiri fleti á því máli. Sennilega spila orðræðupælingarnar inní þetta líka. Og svo erum við búin að flækja okkur alveg helling.

Ég held það séu allar þessari skoðanir. Við höfum tilhneigingu til að mynda okkur skoðun. Hún er Svona. Þessi stjórmálamaður er ALFULLKOMINN og hinn er GLATAÐUR. ÞESSI gerði ÞETTA og er þess vegna FÁBJÁNI, og þá núllast öll góð verk og skynsamlegar afurðir. Við EIGUM (eða EKKI) að ganga í ESB. ALLT er annað hvort SVART eða HVÍTT og jörðin er FLÖT.

Páll Skúlason sagði að stjórnmálin, eins og þau væru stunduð á Íslandi í dag, hömluðu allri þróun og framförum.
Ég held að við séum stödd á hnignunarskeiði heimsveldis. Mannleg hugsun, eins og hún er stundið í dag, stendur allri vitsmunalegri þróun fyrir þrifum. Alveg eins og þegar kirkjan stóð í veginum fyrir vísindauppgötvunum á hnignunarskeiði alveldis síns í lok miðalda.

Þetta er nú bara tíser.
Verður betur útlistað í Stóru bókinni um heimsveldin sem ég ætla að skrifa þegar ég verð búin með doktorsritgerðina.

Þetta rant endaði með því að fjalla afar lítið um konur.

Til hamingju með afmælið, Ármann.

Kálver!

Þetta hér er það snjallasta sem ég hef heyrt lengi. Ég vona að þessi frábæra hugmynd verði að veruleika. Lífræn ofurgróðurhús. Mögulega verður til þess að við höfum eitthvað hollt að éta hérna, þó við séum á hausnum. Í tilefni þessa ætla ég (í algjöru óleyfi) að birta texta sem spáglöggur maður samdi snemma á 10. áratugnum.

SÚRKÁL

Allt er hér í niðurníðslu,
norpar þjóð með víli og voli,
útgerðin í árans kreppu,
iðnaður í kaldakoli.
Hagvöxturinn hægir á sér,
hallinn nú er
hundrað þúsund milljón krónur.
Æ, því er nú ver.

(Svo er sagt við missum bráðum Bandaríkjaher!)

Verslunin er voða lítil,
viðskiptin í skötulíki,
sölutekjur minnka mikið,
margur þó að skattinn svíki.
Alltaf rýrnar greiðslugetan,
gatið nú er
hundraðþúsundmilljón krónur,
æ, því er nú ver.

Ég held það sé að sökkva þetta skítblanka sker.

Hvað er það sem gefur gróða í hönd?
Súrkál!
Gjaldeyristekjur og viðskiptabönd?
Súrkál!
Súrkálið hagfótinn hressir best.
Og hagnaðarvonin læknar flest.
Súrkál!

Bissnessmenn þeir bjarga öllu,
byggja upp með geysisnjöllu
hugarflugi og heppni í spilum,
halda öllu í góðum skilum.
Hagvöxturinn herðir á sér,
hallanum er
snúið upp í ofsagróða
eins og vera ber.

(Og erlent fjármagn okkur gerir alla ríka hér!)

Hvað er það sem gefur gróða í hönd?
Súrkál!
Gjaldeyristekjur og viðskiptabönd?
Súrkál!
Súrkálið hagfótinn hressir best.
Og hagnaðarvonin læknar flest
Súrkál!
Súrkál!

Árni Hjartarson
Fermingarbarnamótið, Hugleikur, 1992

Þarna er sá framsýni náttúrulega að deila á allsherjarhugmyndir um að redda landinu úr skítnum með einum ofuriðnaði. Sem átti að vera álið, þá eins og nú. Þetta með kálið var náttúrulega útúrsnúningur. Bara flott af því að það var svo asnalegt.
En nú er öldin önnur. Bókstaflega. Og menn alveg að átta sig, held ég, á því að það er vissara að eiga eitthvað að éta. Meira að segja getur alveg komið sér vel að búa það til heima hjá sér. Svona til dæmis þegar fjármálabröltið fer til fjandans, eins og um daginn.

Mig langar allavega frekar að vinna í ofurgróðurhúsi heldur en álveri. Og held að það sé hollara.

Gerum við kannski bara of mikið?

Undirrituð dratthalaðist ekki í vinnuna fyrr en um 10-leytið. Eftir 12 tíma svefn. Er þar að auki að drepast úr leti og nennir ekki nokkrum sköpuðum hlut. Sem er hreint ekki gott. Fyrir liggja 35 blaðsíður af ritgerð, fullar að splunkunýjum og ilmandi athugasemdum frá leiðbeinanda sem gott væri nú að fara í á meðan ég man enn um hvað þær snúast síðan á fundinum okkar fyrir helgi. Aukinheldur sýnist mér þarna vera sóknarfæri á að lengja þennan kafla um allt að því helming með ekkert svo mikilli fyrirhöfn. Og það er nú alltaf frekar skemmtilegt. Þetta kemur til af öllum stöðunum þar sem stendur "útskýra betur".

Ég elllska að útskýra betur. Það þýðir... ja nákvæmlega það. Útskýra betur hvað ég er að hugsa. Ekki uppfletti nema það sé eitthvað sem ég man eftir að ég geti notað. Engin yfirlega eða lestur á þykkum doðröntum sem ég skil ekki. Bara... útskýra betur.

Eins og þetta ætti ekki að vera nóg ástæða til að maður sparki sér í gírinn þá er kynning á doktorsverkefnum eftir viku. Hvar ég ætla að tala um mitt í einhverjar... 15 mínútur, held ég. Það er ekki langur tími. Ég þarf að velja hvað ég ætla að segja af gríðarlegri kostgæfni. En svo langar mig nú líka til að hafa þetta skemmtilegt, sko. Mögulega með myndefni og svona.

Já, og daginn eftir þennan fyrirlestur rennur út frestur til að skila inn umsóknum til að tala á ráðstefnu um póstdramatískt sem/eða pólitískt leikhús í London í september næstkomandi. Líklega er þetta erfitt í að komast og svona, en væri svalt og ég verð að senda eitthvað.

Þannig að þetta gengur ekki! Bara alls ekki! Það endar með því að ég þarf að nota nasistaforritið aftur og slökkva á internetinu! Sveimérþá!

Annars eru Rannsóknarskip og Unglingabátur að detta í vetrarfrí. Í fyrsta sinn ever ætlum við ekki að fara neitt, heldur bara hanga heima, ég og þau litlu í "vinnunum" og enginn þvælingur á neinum. Ég reikna með að eiga einstaklega þrifalegt heimili að tæpri viku liðinni.

Gott fólk

Hóf daginn á því að hlusta á viðtal við Pál Skúlason sem var í sjónvarpinu í gær. Svo rignir inn framboðum frá góðu fólki á stjórnlagaþing. Ég er búin að ákveða að ég ætla að kjósa gott fólk þangað. Soldið klárt og velþenkjandi, almennilegt fólk sem er í góðu sambandi við sjálft sig og nennir að vinna vinnuna sína. Ég ætla ekki að afskrifa stjórnlagaþingið sem eitthvað plattform fyrir "ríka og fræga" eins og ég sé að margir eru búnir að gera. Ég neita að gera ráð fyrir að meirihluti Íslendinga séu fávitar.

Hér er tækifæri til að prófa hvernig persónukjör virkar. Ef við kjósum tóma fávita og framapotara til þessarar vinnu hefi ég hugsað mér að fara í fýlu. Sem er svosem engin breyting. Fer maður ekki í hálfgerða fýlu yfir öðrum hverjum fréttatíma, hvort sem maður vill eður ei?

Svo heldur maður bara áfram að undirbúa hreppaflutninga til Vancouver 2013. (Þ.e.a.s. ef ekki kemur heimsendir 2012 eða sólstormur 2013 sem afnemur rafmagnið. Held ég nenni ekkert að róa þangað, sko.)

Mér finnst heilmargir vera orðnir reiði-alkar. Margir urðu reiðir í október 2008 og hafa bara haldið því við. Enda alveg endalaust hægt að finna sér hluti til að verða reiður yfir, á Íslandi í dag. En fólk verður vitlaust af þessu. Það er hægt að vera í stanslausu adrenalín-rússi af pirringi og reiði yfir hvað allir séu nú vitlausir/spilltir/vondir/lélegir í sínu. En það er hægt á öllum tímum. Hver þekkir ekki allavega einn svona krónískt pirraðan kall?

Ég dett stundum í þetta. Gerði það sérstaklega fyrst eftir hrun. Þetta var bara svo góð tilfinning. Réttlát Reiði. Að fá loksins "réttmæta" ástæðu til að vera brjálaður út í þá sem maður fyrirleit fyrir. Dásamlegt rúss það.

Auðvitað er það síðan kjaftæði. Ákveðin mótsögn í því að maður kalli sig Zeitgeistara, andstæðing auðhyggju og séreignarkerfis og finnist maður síðan maklegt og réttvíst að hnýta í fólk vegna þess að það tók alla PENINGANA! Rugl.

Palli Skúla var ekkert vitlaus í þessu viðtali, frekar en fyrri daginn. Og hann benti á eitt. Við (allavega Íslendingar, mögulega Vesturheimskingjar, kannski meiraðsegja mannkynið) höfum tilhneigingu til að vaða áfram. Gera bara eitthvað. Framkvæma strax allskonar vanhugsað. Þegar samfélagið er fullt af kjaftæði, mótsögnum og bulli, eins og það hefur verið um langt skeið, þarf ekki bara að stoppa aðeins og spekúlera í því hvað þarf að gera eða gerast?
Akkúrat núna held ég að engir tveir í þjóðfélaginu séu alveg sammála um það.
Ótrúlega margir alveg brjálaðir yfir ótrúlega mörgu, samt. Og hafa ekki allir jafnhaldgóðar ástæður fyrir því. Ef ekki vill betur getur maður orðið brjálaður fyrir hönd einhvers annars.

Ég held að á Íslandi sé mestanpart gott fólk.
En mörg erum við ferlega vitlaus.
Aðallega vegna þess að við höldum alltaf að við vitum allt.
Öfugt við Sókrates.

Og nú er best að gá hvað ég þekkingu ég ætlaði að skapa mannkyninu með þrotlausum rannsóknum í dag.