ad hoc

Í hverri viku eigum við að skila verkefni til hans Þröskulds í Fræðilegu skrifunum. Oftast snýst það um að finna dæmi um eitthvað í einhverri grein og rökstyðja að það sé svoleiðis. Þegar maður er allan daginn með nefið niðri í greinum er svoleiðis oftast lítið mál. (Gerði reyndar ekki verkefnið í síðustu viku þar sem ég var með hor í hausnum og skildi ekkert af því litla sem ég las, hvað þá hvort eitthvað "svoleiðis" væri íðí. Önnur saga.)

Allavega, verkefni þessarar viku sýndist mér bæði létt og löðurmannlegt. Að finna eingilda röksemdafærslu eða staðhæfingu, öðru nafni ad hoc. (Í stuttu máli eitthvað sem er haldið fram og síðan bara rökstutt með einhverju einu, en engin dæmi eða frekari röksemdir til stuðnings. En það þykir nú frekar lélegt, svona þegar menn ætla að halda einhverju alminilega fram.)

En í ljós kom að lesefni vikunnar var nú bara ferlega vel fræðað og hreinlega ad hoc-laust, eftir því sem ég fékk best séð. Las meira að segja greinina sem ég ætla að fyrirlesa um í þýðingarfræði aftur, og þó víða sé orðalagið þar asnalega kjaftfort fann ég nú bara ekkert ad hoc þar heldur. Í örvæntingu minni las ég Lesbók Morgunblaðsins, allt sem ég nennti, í kvöld. No joy. En svo rak ég augun í sjónvarpið og fékk hugmynd og létti stórum.

Stefnuræða forsætisráðherra verður væntanlega í blöðunum á morgun.

Búin að fara í bað og ætla núna að horfa á glæpaþátt sem ég tók upp í gærkvöldi.
Treysti á að Geir reddi þessu fyrir mig á morgun.
Á maður ekki alltaf að treysta ríkisstjórninni?

ad hoc