2008

Árið ku hafa verið sviptivindasamt. En samt munum við ljúka því á nákvæmlega sama stað og það hófst. Minna ólétt en með sem því nemur stærri fjölskyldu. Og með minna hor þar sem pensillínskammtar voru þetta árið innbyrtir fyrir jól, í akkorði. Það virkaði.

Semsagt, síðasta ár hófum við í góðærinu á Brekku í Eyjafjarðarsveit, heimili tengdamóður vorrar og mágs. Í ljómandi yfirlæti. Óvenju Smábátslaus vorum við þó, hann dvaldi í Ameríkunni vestra með móðurfjölskyldunni sinni þau jólin, áramótin og aðeins lengur. Svo var brunað í bæinn og Smábátur endurheimtur skömmu síðar.

Þegar þarna var komið sögu var Móðurskip orðið nokkuð þungt á sér, svona framantil. Af fyrri reynslu bjóst ég þó ekki við neins konar fjölgun í fjölskyldunni fyrr en undir lok febrúars. Ofurlítil Duggan kom öllum gríðarlega á óvart og ruddist í heiminn, þó ekki með látum heldur bara með léttum leik, þann 3. febrúar. Og í algjörri þversögn við dópþokuna sem Freigátan kom í heiminn í duttu engum verkjameðferðir í hug fyrr en eftirá, í þetta skiptið. Greip um sig nokkuð panikk í fjölskyldunni. Menn voru ræstir út um allt land til að koma og passa hin börnin, bílstóll var ekki kominn í hús svo við lá að sá stutti þyrfti á langlegudeildina meðan verið væri að redda honum heim. Reyndist hann síðan vera hið mesta rósemdarbarn svo það fór ekki meira fyrir honum utan bumbu en innan. Eiginlega bara minna, þar sem nú var hægt að leggja hann frá sér. Hann svaf svo mikið að Móðurskipi auðnaðist að klára einn kúrs í háskólanum á vorönn, sér til dundurs og geðheilsubótar. Rannsóknarskip kenndi í Hagaskóla síðasta vetur og Smábátur stundaði nám við Vesturbæjarskóla og Tónmenntaskóla Reykjavíkur og Freigátan á leikskólanum Ægisborg.

Undir vor bárust þó þau skemmtilegu tíðindi að Freigátunni hefði auðnast pláss á leikskólanum Drafnarborg sem er bara beint hinumegin við götuna, í um 20 sekúndna göngufæri ef maður er tveggja ára. Hún fékk því að hætta á Ægisborg í vor þar sem fjölskyldan hugði á sumarsetu á Stöðum Egilsins. (Vonuðum á atvinnuleysi með haustinu svo hún kæmist nú fljótt og vel að á nýja leikskólanum. Meira um það síðar.)

Áður en sumarið skall almennilega á brugðum við okkur vestur á firði á ættarmót. Ógurlega skemmtilegt að koma þangað aftur. Og ljóst er að skipuleggja þarf vikudvöl í spúttníkk-ferðamannastaðnum Hænuvík einhverntíma á næstu árum. Ólíklegt að við nennum því þó fyrr en yngstu börnin eru orðin örlítið stærri og verða farin að kunna að meta að sulla í sjónum. Án þess að vinna sér meira tjón en að sökkva upp í stígvélunum.

Að afloknum skóla brunuðu Rannsóknarskip og Smábátur norður í land þar sem annar skyldi nema leikritun í Dalnum Svarfaðar og hinn dvelja í föðurhúsum. Sama dag ókum við hin austur á land með fulltingi Ömmu-Freigátu sem var aðstoðarmaður við langkeyrslu. Þá var fjölskyldan margklofin í næstum mánuð þar sem Rannsóknarskip, eftir að hafa rifið af sér tánögl í örvæntingu á leikritunarnámskeiðinu (soldið eins og þegar Van Gogh skar af sér eyrað) fór hann beint í að láta rífa úr sér hálskirtlana eftir króníska streptókokka nánast allan veturinn áður. Að því loknu fékk hann í bakið. Rannsóknarskip bruddi því parkódín forte í meira en mánuð í sumar og var á meðan til lítils gagns. En hefur verið betri maður síðan. Sérstaklega í hálsinum.

Meðan hans naut ekki við vorum við litlu börnin í foreldrahúsum mínum og fengum líka í nokkra daga svakalega duglega vinnukonu sem Freigátan kallaði Dísu. En það heitir hún ekki. Þetta var hún Sigþrúður föðursysturdóttir mín frá Patreksfirði. Hún var svakalega dugleg að hjálpa okkur og var hennar sárt saknað þegar hún hvarf aftur á vit villta vestursins.

Á Egilsstöðum leigðum við íbúð af kynlega kvistinum honum Jóni á Kelduhólum. Leiguna borguðum við í reiðufé þar sem náungi þessi er um áttrætt og af eldgamla skólanum og treystir ekki bönkum lengra en hann getur kastað þeim. Hann er í dag meðal ríkustu manna landsins. Íbúðin sem hann leigði okkur var fyrrverandi íbúð ömmu hennar Ásu Heiðar, ská á móti pabba og mömmu. Líka beint á móti fólki sem átti hund og við hliðina á fólki sem átti börn og sandkassa, kofa og fullt af dóti í garðinum og í næsta garði þar við hliðina á var trampólín. Eins og gefur að skilja var Freigátan einstaklega hamingjusöm með aðstæður.

Áður en haustið kom skrapp Móðurskip á eina leiklistarhátíð í Lettlandi. Á meðan hætti Freigátan alfarið að ganga með bleyjur. Mikill áfangasigur þar.

Þegar í Vesturbæinn kom og menn skyldu hefja skólagöngur kom síðan babb í bátinn. Meira að segja tvo af fimm. Góðærið var enn að plaga leikskólann sem Freigátan átti að byrja á svo hún komst ekki þangað nærri strax vegna manneklu. Þar með vandaðist nú nokkuð málið með lærdómi Móðurskips sem enn sat uppi með hálfkarað rannsóknarverkefni og kúrs og verkefni í skólanum auk mömujóga, ungbarnasunds og ýmislex sem nú var vandi í að komast. Ástand þetta varði langt fram í kreppu og tóku þá við hefðbundin leikskólapestargangar aðra hverja viku fram að jólum og hefur Hraðbáturinn tekið virkan þátt í honum. Smábátur er þó sem fyrr fílhraustur og Rannsóknarskip orðinn allur annar og pestarlausari maður eftir að hálskirtlarnir hurfu á brott. (Nema það hafi verið tánöglin sem hafði þessi áhrif.)

Móðurskipið lét þetta ennfremur ekkert á sig fá og hirti þrjár níur fyrir önnina þrátt fyrir krónískt geðstrop af manneklu og veikindum á heimilinu. Og er hrrrroðalega montin.

Rétt fyrir jól þegar jólafrí hófust hjá öðrum brast á með feðrunarorlofi hjá Rannsóknarskipinu. Hann verður því bara til heimabrúx eins og forsetinn fram til 15. ágúst næstkomandi. Móðurskip fer að vinna lokaverkefnið í náminu sínu á bókaforlaginu Bjarti eftir áramótin og verður þar við námsstörf í 12 vikur og að því loknu við skýrslugerð í 3. Heldur að því loknu glaðbeitt á atvinnuleysisbæturnar þar sem ég hef huxað mér að þykjast vera einhvers konar rithöfundur á meðan ég bíð af mér kreppuna. (Reyndar á maður víst að þykjast leita sér að vinnu á meðan og auðvitað væri það eftir minni heppni að ég fengi bara svoleiðis.)

Semsagt, á meðan hagkerfið stefnir hraðbyri til fjandans og verðbólgan verður uppúr öllu valdi höfum við huxað okkur að lifa á einum námslánum og einu fæðingarorlofi af kennaralaunum. Og hugnast oss það ljómandi. Til dæmist þarf enginn að fara lengra en sem nemur því sem Smábátur hefur að fara í Vesturbæjarskólann, 5 mínútna gangur í snjó og með skólatösku, á daglegur basís, þannig að bílbeyglan fær mest að vera í fríi. Rannsóknarskip hefur ennfremur verið með yfirlýsingar um brauðbaxtur og heimilishald allt hið nytsamlegasta svo ekki kvíðum við kreppunni. En Móðurskip hugsar þó til þorrabyltingarinnar og hyxt taka virkan þátt í henni fyrir hönd fjölskyldunnar.

Þessi áramót erum vér öll í norðrinu. Höfum til afnota orlofsíbúð og verðum í Brekkunni í kvöld. Þar er Rannsóknarskip einmitt staddur nú um stundir að aðstoða bróður sinn við rolluhirðingar en sá síðarnefndi lasnaðist eitthvað núna í árslok. Líklega þyrfti að láta rífa úr honum hálskirtlana. Já, eða táneglurnar.

Og nú brestur á gamlárskvöld. Skora á flatskjáreygendur að fleygja nokkrum eggjum í ávarp forsætisráðherra. Ef menn hafa áhyggjur af rispum má alveg eins hafa þau spæld. Og ljóst er að áramótaskaupið í kvöld verður með þeim vandasamari sem samið hafa verið. Ég huxaði með öfund til þeirra sem svörtu bókina höfðu með höndum í borgarstjóraruglinu, en eftir því sem fleiri og fleiri rugl hafa bæst í sarpinn á árinu hef ég eiginlega fyllst örvæntingar fyrir þeirra hönd. Bútarnir í Kastjósinu í gær lofa þó góðu.



Við óskum öllum vinum og ættingjum til sjávar og sveita, og hvurutveggja, árs og friðar og þökkum allan viðurgörning á því liðna.

Sjáumst á Feisbúkk...

Já! Og!

Fékk hinar einkunnirnar! Tvær níur! Þá er meðaleinkunin eftir þessa önn: Níu!

Og meðaleinkunnin yfirhöfuð orðin vel yfir átta!

Lýk þessu ári á montskýi!

Ekki amalegt veganesti á atvinnuleysisbæturnar í vor!

Komin norður!

Ferð gekk vel. Hraðbátur svaf næstum alla leiðina og Freigátu leiddist hvað hann var lélegur að skemmta henni.

Íbúðin sem við erum í er alveg ljómandi. Og við erum búin að vera ljómandi dugleg að hanga í henni. En nú erum við komin í sveitina og ég er að misnota internetið hans Sverris máx. Erum líka með Smábátinn í láni í dag. Í kvöld skilst mér að eigi að spila "heima hjá okkur." Verðum svo líka hérna annað kvöld.

Og ef ég ætti flatskjá myndi ég nota tækifærið og henda eggjum í áramótaávarpið hans forsætisráðherra Haarde. En ég sleppi því nú heima hjá tengdó. Það er teppi. Og túbustjónvarp.

Hef huxað mér að versla stjörnuljós í Hrafnagili í kveld.

Og meika vonandi að semja áramótapistilinn minn á morgun.

Norður

Erum að fara norður. Tilraunir til að pakka niður er verið að gera með organdi börn í hárinu ganga sæmilega.

Fórum á Vestrið eina í gær. Æði.

Hraðbátur á síðasta degi pensillíns og vaknaði í morgun með ekkert RS í lungunum sínum og engan reykingamannahósta.

Hlakka til að pakka börnum niður í bílstóla og bruna af stað með þau kyrrsett og vonandi verður ekki mikið grenjað á leiðinni.

Tölvan verður með í för en internetið eitthvað síður svo ég veit ekki hvað verður bloggað.

Komum aftur 5. jan.

RS-jólin

Þá er runninn upp þriðji dagur ofáts. Litlu ormarnir komir á kaf í jólagjafirnar af hjartans lyst og Freigátan búin að lækna alla sem eru vaknaðir eða semí- aðallega með því að skoða í eyrun á þeim.

Jólin eru sem sagt búin að vera ljómandi. Og allir sammála um að heimtur hafi verið góðar. Smábátur fékk gríðarlega mikið af fötum og bókum, þau litlu eru líka vandlega fötuð og eiga heilmikið dót og bækur líka. Eitthvað kom nú í tvíriti, en stefnt er á að fara í skila og skiptiferð áður en við förum norður. Við Rannsóknarskip erum líka hæstánægð, það er riiiisastór ólesinn jólabókaturn á náttborðum vorum.

Því miður hafa lestrarafköst nú ekki verið neitt svipuð og í meðaljólum. Litli Hraðbátskúturinn hefur nefnilega verið með rs-vírus, eyrnabólgu og magapest í kaupbæti og við erum eiginlega búin að skiptast á að halda á honum síðan á Þollák. (Með þeim afleiðingum að við réttsvo meikuðum 2 blaðsíður hvort á jólanótt. Paþþþettikk.) Það var ekki fyrr en í nótt að jólakraftaverkið gerðist og drengurinn svaf í 12 tíma í einni beit. Og allir aðrir um leið. Svo vonandi fer hann að hjarna við. Hann er allavega farinn að anda nokkurn veginn eins og fólk. Eyrun virðast líka vera að lagast, enda er hann á einhverju alveg baneitruðu pensillíni og tveimur astmapústum. En ekki er hann nú farinn að borða af neinu viti ennþá.

Í gær höfðum við okkur nú samt til Huggu frænku og átum hjá henni hangikjöt í hádeginu. Eftir það var stefnt til Ingu ömmu og Óla afa í kaffiboð, en við Hraðbátur sigldum fljótlega heim á leið vegna heilsuleysis.

Planið fyrir daginn er að endurelda hamborgarhrygginn í hádeginu (hann var fullsaltur á aðfangadagskvöld, en svaka mikið er eftir af honum svo nú ætlar hann að sjóðast í vatnsbaði.) Sem sagt, hafa fínt í hádeginu þar sem það er síðasta máltíð Smábáts heima hjá sér í bili, hann flýgur norðurum seinnipartinn. Og Rannsóknarskip og Freigáta ætla að skreppa í heimsókn til Völu vinkonu og leika við hana yfir fótboltanum.

Og þá er Rannsóknarskip komið á lappir svo nú má ég sofa "seinnivaktina" fram að hádegi! 

Jeij!

Jól 2008

Gleðileg jól!

Frá: Siggu Láru, Árna, Róberti, Gyðu og Friðriki

Jólaveiki

Og jólaveikindagrísinn í ár virðist ætla að verða Hraðbáturinn. Hann vaknaði í nótt með bullandi hita, hroðalegan hávaða í lungunum og örugglega með í eyrunum líka. Gubbaði líka alveg fullt svo Rannsóknarskip mátti standa í túrbó-heimilisstörfum um miðja nótt. Eins gott að að var ekki búið að skúra. Sá stutti á tíma hjá barnalækni um hádegisbilið.

Erum búin að vera að hlusta á rokið og jólakveðjurnar. Og nú er stubbur farinn að leggja sig hjá pabba sínum og Móðurskipið siglir í Kringluna að kaupa skemmtilegustu jólagjafirnar handa nánasta flotanum. Stóru strákarnir fara svo í skötu hjá afanum og ömmunni í Grafarvoginum á meðan við Hraðbátur skemmtum okkur hjá lækninum.

Gleðilegan Þollák.

Jólasveinninn Priki-Priki

Þá eru allir komnir í jóla"frí" á heimilinu, nema jólasveinninn Priki-Priki (sem er annað sjálf Freigátunnar þessi jólin.), hann fór í leikskólann í morgun. Ekki hef ég nú fundið þetta jólasveinsnafn í Sögu daganna, né heldur hef ég minnsta grun um hvaða sérkenni umræddur jólasveinn hefur. En hann hefur verið að lenda í ýmsum ævintýrum hérna innanhúss.

Annars lagðist Móðurskipið í það stórfenglega verkefni í gær að taka leikföng heimilisins til handargagns. Sortera, setja í mislitla kassa. Viðleitni til þess að það sé ekki allt of mikið af því í umferð í einu. Annars er dót á þessu heimili aðallega notað sem uppfyllingarefni. Freigátan nær sér gjarnan í þvottabala eða önnur ílát, fyllir þá af dóti og segist vera að baka köku. Jafnvel pönnuköku. Eða að fullt af dóti er sett í bala eða kassa, hún sjálf eða Hraðbáturinn settur ofaní, og þá er viðkomandi í baði. Stundum setjast þau á gólfið, hrúga dóti ofan á sig og eru "föst". Hraðbáturinn notar öll leikföng jöfnum höndum til að búa til hávaða. 

Hins vegar eru balarnir mjög spennandi leikföng og eru oft bátar eða sundlaugar. Plastdallar úr töpperverskápnum, eina kökuformið sem ég á, kökukeflið og ýmislegt fleira úr eldhúsinu er líka vinsælt. Teppi breytast mjög gjarnan í tjöld og snúrur af náttsloppum er gaman að toga á milli sín, þangað til annar missir og bæði velta um koll, öskrandi af hlátri. Nú situr Hraðbáturinn frammi í forstofu og gáir undir mottuna. Uppáhaldið hans eru lokin af barnamatskrukkunum sem ég er búin að vera að safna fyrir hann og var einmitt að setja í þartilgerðan kassa í gær.

Ég er helst á því að börnin mín aðhyllist Hjallastefnuna.

Eitthvað vorum við að hafa áhyggjur af því að jólatréð fengi ekki að vera í friði fyrir tiltektarafköstum Hraðbátsins. En nú er búið að setja það upp, reyndar ekki skreyta, en ungi maðurinn lætur sér fátt um finnast og hefur talsvert meiri áhuga á kassanum utan af því.

Tiltekt og afþurrkanir í húsinu tókst annars bara nokkurn veginn að klára í gærkvöldi. Rannsóknarskip tók eldhúsið til svo rækilegrar endurskipulagningar að ég veit ekki um neitt í því núna (sem er allt í lagi, nú er hann í fæðingarorlofi og á að eyða því á bak við eldavélina) en ég gerði skrifstofuhornið af dótaherberginu starfhæft. Og þá held ég að sé bara eftir að skúra og skreyta. Já, og versla jólagjafir í heimamenn. Og þrífa myglmund, sem átti endurkomu í þvottahúsinu í gær þegar ég var með lokaðan gluggann þar í 5 mínútur og þurrkarann í gangi.

Súss

Fór í hið árlega afmæli hjá Ástu í gær. Borðaði sushi og drakk hvítvín. Mér til óbóta og þynnku. Er að reyna að þykjast taka til heima hjá mér. (Og ekkert sérstaklega ofleikið hjá mér eins og sést á árangursleysi) og langar gríðarlega í meira sushi. Er búin að smitast af sush-æðinu. Ágætt í kreppunni. Hafa smekk fyrir mat sem er að mestu leyti hrísgrjón. Snjallir, Japenirnir.

Smábátur í útláni. Rannsóknarskip að horfa á fótbolta.

Af hverju sést ekkert að ég hafi verið að taka til í sólarhring?

Núnú...

Prófið var í gær. Ég skrifaði alveg í tvo og hálfan tíma. Veit að öðru leyti ekki neitt. En hlýt að vita eitthvað bráðum. Alveg takmörk fyrir því hvað er hægt að vera lengi að fara yfir tvær ritgerðir og þrjú próf. En í dag er hins vegar eitthvað frost í duglegunum. Ætlaði þvílíkt að gera allt mögulegt í dag og rúmlega það. En var aðallega að halda á Hraðbátnum og fór svo bara í heimsókn út í bæ með Freigátuna seinnipartinn.

Við fórum að hitta kjeeellingarnar sem voru með okkur í grindkvalasundinu fyrir einum þremur árum síðan. Núna er ekki jafnmikið að gera hjá okkur þegar við hittumst og þegar við vorum að því með nokkurra mánaða kríli en talsvert meiri hávaði. Og mjöööög gaman. Ég dró Freigátuna öskrandi heim um sjöleytið.

Og nú sitja allir á blístri eftir pitsuát. Og við nennum ekki að svæfa börnin eða byrja á nokkru nytsamlegu. Enn er ófært um allt hús og heill haugur af jólagjöfum óinnpakkaður og ósendur út á land. Ekki einu sinni farið að huxa neitt um heimafólk.

Kæruleysið.

Bátur í vatni

Meðan Móðurskip svitnar yfir prófinu sínu ætla feðgarnir Rannsóknarskip og Hraðbátur saman í síðasta sundtíma þess síðarnefnda. Eins og sjá má á myndunum er það ævinlega gríðarlega gaman. Freigátan fór í sinn síðasta tíma í gær en hún var svo oft lasin að hún missti af myndatökutímanum. Svo ætla pestargemlingarnir að taka sér sundpásu fram á vorið þar sem farið er að heyra til undantekninga að þau komist og ekki ætla ég að fara að ímynda mér að einhver breyting verði á því fyrr en kannski í vor.

Etrer

Ég er með prófkvíða. 

Smábátur er á síðasta skóladegi fyrir jólafrí. 

Rannsóknarskip er á næstsíðasta skóladegi fyrir 15. ágúst. 

Freigátan er á jólaballi í leikskólanum með hósta. 

Hraðbátur er með kúkableyju.

Kláraði ritgerð í gærkvöldi. Þarf að prenta hana út og endurlesa eitt leikrit. Mæting í próf klukkan 13.30. Dammdammdammdammm – Hryll. Setur þó hlutina í samhengi að það verður próf í franskri málfræði í sömu stofu. Þegar mér finnst ég vita minna en ekkert um hvað ég er að skrifa ætla ég bara að hugsa um hvað ég er heppin að vera ekki í prófi í franskri málfræði.

Og klukkan 16.30 verð ég fegnasta kona í heimi og get einbeitt mér að jólunum.

Pffff

Ef fólk fer inn í allmennt afgreiðslurými banka og mótmælir spillingunni sem allir vita að er þar við lýði, er það þá að "ryðjast"? 

Og Reynir Traustason lætur undan þrýstingi. Þá eru nú krosstrén farin að bregðast. Ég hefði nú frekar trúað honum til að birta einmitt helst þær fréttir sem reynt væri að leggjast á hann um að birta ekki, segja í leiðinni frá því að honum hefði verið sagt að birta þær ekki og gefa eigendum blaðsins og öðrum "frammámönnum" í þjóðfélaginu fokkmerki í leiðinni. Við erum að tala um sama manninn og hikaði ekki við að snapa slagsmál við dótturfélag Hells Angels um árið. Ríkukallarnir eru greinilega meira skerí heldur en gaurarnir með hnífana og hnúajárnin. 

Og það sem verra er, þeir halda greinilega ennþá öllum þeim völdum sem þeir vilja og eru með fjölmiðlana í hálstaki. Nú langar mig að vita hvaða fréttir aðrar hafa verið "stoppaðar"

Og þetta gengur víst ekki. Próf og ritgerðaskil á morgun. Best að reyna að halda á spöðum.

Jessssss!

Þá er komið á hreint hvað ég fer að gera eftir áramót. Semsagt verð ég að vinna lokaverkefnið mitt í "starfsnámi" á forlaginu Bjarti! Sem mér finnst þokkalega kúlst í heimi! Var að koma út viðtali og kann mér ekki hóf í upphrópunamerkjunum! Vúhú!

Skemmir hreint ekki fyrir að ég er mikill aðdáandi þessarar útgáfu og hef verið allar götur síðan bóheimlegur náungi sem þá átti þessa spúttníkklegu útgáfu bauð bókmenntafræðinni alltaf í fordrykk fyrir árshátíðir. Sá sýndi síðan einstaka snilld þegar hann hirti útgáfuréttinn af Harry Potter þegar stærri spámenn höfðu hafnað honum. Ekki alvitlaust.

Aukinheldur er skrifstofa þessa útgáfufyrirtækis staðsett í um 30 sekúndna göngufæri frá heimili mínu.

Þannig að svona verður lífið eftir áramót: Eldsnemma á morgnana fer ég með Freigátuna þessa 10 sekúndna leið sem er yfir í leikskólann hennar. Þaðan fer ég skrefin sem ég á eftir yfir í Bjart, eða aftur heim til mín af því að ég verð líka að einhverju leyti að vinna þar. Þar verður líka Rannsóknarskip í sínu fæðingarorlofi, tekinn við sjálfsmorðsvakt Hraðbáts, sem er orðin ærið verk. Þá á Smábáturinn lengst að fara, þessa 3 - 5 mínútna leið í skólann sinn.

Í kreppunni og volæðinu verður allavega gríðarleg hamingja þarna á lófastórum bletti í gamla Vesturbænum.

---

Mér liggur mikið þrum á hjarta varðandi ríkisstjórnina og fjárlögin.

Finnst gríðarlega táknrænt að þau hafi þurft að fara bakdyramegin á ríkisstjórnarfund.

En verrrð bara að fara að læra.

Ljótan

Komin með ljótuna, lötuna... já og ógeðsleguna. Hékk í hlöðu bókanna í marrrrga klukkutíma. Veit ekki hvort ég man neitt af því sem ég las. Enda má ég taka það allt með í prófið.

Veit heldur ekkert hvað snýr upp eða niður á neinu. Jólavesen og prófavesen til skiptis innan um drasl og kúkableyjur. Svo ætti ég að vera farin í bað og að sofa en hangi bara og glápi á 2. seríu af The Wire, í annað sinn, reyndar bara ekki leiðinlegra en í það fyrsta, Rannsóknarskipi til samlætis en hann þarf að fara yfir einhver skólaverkefni fram á rauða.

Vildi óska að ég væri búin að baka. Þá skyldi ég éta á mig fleiri göt en enduðu á ausutetrinu.

Hjúkk

Var alveg að verða megastressuð yfir öllum jólagjöfunum sem þurfa að fara út á land í vikunni. Skólinn að klárast hjá okkur Rannsóknarskipi báðum í vikulokin og ég var ekki alveg að sjá tímann duga... en svo fóru Rannsóknarskip og Smábátur bara út í gærkveldi og redduðu öllum norðurgjöfum í einum grænum. Þá eigum við Friðrik bara eftir að skreppa út og versla eitthvað fátt og smátt. Svo verður dvalið langdvölum yfir skræðunum. Mikið verð ég fegin á fimmtudagskvöldið. Samt pínu hressandi að fá svona eitt próf og eina ritgerð í lokin.

Í gærkvöldi skrifaði ég lannngan lista yfir allt sem ég ætlaði að gera í dag. 

Best að fara að lesa hann.

Draumfarir

Mig dreymdi að ég væri orðin aðstoðarmaður fjármálaráðherra. Samt ekki aðal-aðstoðarmaðurinn, heldur bara einn af mörgum. Það var nýbúið að sjanghæja mig í þetta starf og ég var ekki farin að gera neitt en það merkilegast við drauminn var kannski að fjármálaráðherra var Björgvin G. Sigurðsson. É'v'tekki fyrir hvurju það er svosem...

Allavega átti ég svo annríkt eitthvað við að undirbúa þetta starf, í draumnum, að ég komst ekki á Hálfvitatónleika. Í alvöru komst ég ekki á tónleika þeirra Ljótu í gær vegna annríkis, veikinda og almenns aumingjagangs á heimilinu. Treysti á að komast með Eló mágkonu fyrir norðan þann 2. jan.

Úbb. Silfur Egils.

Lóga

Ég er búin að vera miður mín í alveg nokkra daga. Um daginn rak ég augun í setningu í mogganum. Sem ég ætla ekki að hafa eftir. En hún var í frétt um einhvern barnaklámhring sem var verið að reyna að uppræta.

Ég held að einhverntíma verði samfélag mannkyns einfaldlega að taka mjög erfiða ákvörðum. Barnaníðingum þarf að lóga. Eins og hundum sem drepa fé. Það getur svosem verið að það sé hægt að venja þá af þessu en það er ekki áhættunnar virði.

Það eru einhverjir dagar síðan ég las þessa frétt. Hún var lítil og ómerkileg. En ég er ennþá með hroll. Svo les maður á nánast hverjum degi dóma sem eru að falla yfir mönnum sem hafa misnotað svo og svo mörg börn (oftast dætur sínar eða stjúpdætur) í svo og svo mörg ár. Þeir fá að fara á hótel Litla-Hraun og lifa í samfélagi hver við annan í nokkur ár. Svo sleppa þeir út og enginn veit hverjir þeir eru eða hvað þeir gera næst.

Eina vonin er að ofbeldishneigðari fangar stúti þeim.

Þetta er nú ekki jólalegt hjá mér.

Aðventukúr

Amoxiklav, Kavepenin, Flemoxin, Nasorex, Neseril, Parasupp. Eins gott að maður ruglist ekki á því hver á að fá hvað hve oft og í hvaða enda. Staða sjúkdómsgreininga er svona:

Móðurskip: Streptó, 1 pilla af Kavepenin þrisvar á dag meðan birgðir endast. (Og te og hálsmolar í ómældu magni.)

Freigáta: Streptó og einhverja sýkingar í kinnholum og allskonar horvaldar, Amoxiklav, 5 ml 3svar á dag, Nasorex fyrir svefninn. Og saltvatnslausn eins og hver getur í nef sér troðið þess á milli.

Kafbátur: Eyrnabólga og huxanlega streptar: Flemoxin, 5 ml 2svar á dag, Neseril fyrir svefninn dax og kvölds, Parasupp eftir þörfum. Sem og saltvatn í nef.

Rannsóknarskip: Ólæknandi flensa. Fær engin lyf.

Smábátur: Frískur eins og nýfætt lamb. Farinn til Grafarvox að passa Ingömmu sem er Ólafalaus.

Á morgun verður síðan haldið (eða allavega fulltrúar sendir) í Grafarvoginn að skera upp laufabrauð. Þá eiga líka allir að vera hættir að smita, Hugrún, svo óhætt ætti að vera að koma nálægt okkur uppúr því.

Í dag og gær er semsagt búið að eyða himinháum upphæðum í lyfsölurisana og til að bíta endanlega höfuðið af skömminni fór ég og eyddi 16000 kalli í jólahamborgarhrygginn og nokkrar jólagjafir núna eftir hádegið.

Í kvöld ætlum við Rannsóknarskip að safna okkur saman eftir veikindin og reyna að ná í skottin á sjálfum okkur með vinnurnar okkar. Ég er að vonast til að komast langt með ritgerðina mína og hann ætlar að fara yfir um milljón próf.

Rómó.

Streptastuð!

Hefi verið úrskurður með streptókokkasýkingu í hálsbólgu og fengið pillur. Víííí! Ég ellllska veikindi sem hægt er að lækan hratt og örugglega með pillum. Drekk te og ritgerða eins og vindurinn. Rannsóknarskip var ekki jafnheppinn. Að honum er ekkert sem læknast með lyfjum svo hann verður bara að hanga og hvíla sig.

Mig dreymir samt mest um að komast einhvern tíma til að taka til. Og jóla meira.

Fór annars um daginn í Skífuna. Í leit að DVD-inu af Jólaævintýri Prúðuleikaranna og jóladisknum með Mariu Carey sam mig hefur langað í í um 10 ár eða meira. Fann hvorugt. En gat huggað mig við hljómdiskinn úr Jólaævintýri Prúðuleikaranna og fékk mér jólaplötu með Barböru Streisand sem mamma átti og hefur alltaf verið í uppáhaldi hjá mér.

Er að verða ponkulítið stressuð yfir jólagjöfunum sem þurfa að sendast til annarra landa og landshluta. Þarf að fara að ákveða hvenær við utlum að kaupa þær. Og leggja svo á og mæla um að allir verði heilbrigðir þá. Það ætti að banna stranglega veikindi í desember.

Svo er bara rok. Lán í óláni að ég var ekki búin að dr****** til að sería svalirnar.

Pestafréttir

Þá er nú endanlega allt í volli. Móðurskip var eitthvað úldið í gærmorgun. Hraðbátur var líka eitthvað horugur svo við lögðum okkur fram að hádegi. En ekki dugði það til, vorum bæði alveg hundslöpp, ég sjálf með brjálaða hálsbólgu og hita. Rannsóknarskip kom síðan handónýtur heim úr skólanum, líka með hálsbólgu og sleppu.

Þeir feðgar fóru til barnalæknis í morgun. Hraðbátur er með eyrnabólgu, enn einu sinni, en nú á að reyna að ráða niðurlögum hennar með náttúrulegum eyrnadropum úr Jurtaapótekinu, nefpústi og verkjastílum. Hann á að mæta aftur á þriðjudaginn og ef hann verður ekki batnaður í eyrunum fær hann eitthvað alveg baneitrað pensillín sem hann fær í magann af.

Ég ætla til læknis á eftir til að athuga hvort ég er með streptókokka. (En það þætti mér GOTT. Þá fengi ég allavega meðal.) En við verðum að jafna okkur á þessu hratt og örugglega. Bæði börnin búin að missa af sundinu sínu í vikunni og ætlunin er að senda allavega einhverja fulltrúa í laufabrauðsgerð til Ingu ömmu um helgina. 

Nú sofa feðgarnir. Mér er illt í hausnum og ætla að fylgja þeirra góða fordæmi.

Nú gerði ég heiðarlega tilraun til að byrja á ritgerðinni minni í kvöld. Búin að lesa fullt. Fá fullt af hugmyndum um hvað ég ætla að skrifa. Ekki málið. Hins vegar er ég eitthvað léleg til skroxins og nenni engan veginn að sitja á vonda eldhússtólnum fyrir framan borðtölvuna. En í henni býr eina wordið á heimilinu. Og af því að ég nenni ekki að komast að því sjálf:

Veit einhver um ókeypis og niðurhalanlegt ritgerðunarforrit fyrir makka?

Það þarf að vera hægt að gera fúttnóts. (Annars myndi ég nota text-edit.)

Vonandi kemur annar duglegur dagur á morgun.

Seríaði annars mjög duglega í dag. Heimilið lítur út eins og Guðjón Sigvalda sé að leikstýra því.

Þorrabyltingin

Var að frétta af fyrirætlunum um þorrabyltingu. Líst ljómandi vel á hana. Nú er ég hins vegar komin í þvílíkt jólaskap og hlakka til að halda jólalegustu jól síðan fyrir fyrir góðæriskjaftæðið.

Mér finnst fávitarnir sem allir vita hverjir eru ekki aðeins þurfa að taka ábyrgð á kreppunni heldur öllum heila lygaþvættingnum á bak við "góðærið." Ég er dauðfegin að þetta sé að baki. Og mér finnst eigendur skuldugra jeppa og flatskjáa á raðgreiðslum ekki eiga að skammast sín fyrir nokkurn skapaðan hlut. Erkifjendurnir stjórnvöld og auðjöfrar gátu nú aldeilis sameinast þegar þurfti að ljúga endalausum neyslulánum upp í allan almenning með meðaltekjur og meira. En það þurfti að halda uppi "hagvextinum" og "hjólum hafkerfisins gangandi." Ég vona að fólk láti ekki selja sér samviskubit yfir kreppunni ofan á allt hitt draslið. Við erum að tala um auglýsingaherferðir og skrum upp á milljarða á milljarða ofan af ímynduðum peningum, dyggilega stutt af góðærishjali stjórnvalda. Fullt af hámenntuðum viðskipta- og hagkerfisfræðingum sá ekki í gegnum þetta þó menn séu, einhverra hluta vegna, hver að keppast við annan um að "hafa vitað betur og varað við árum saman" núna, eitthvað.

Ég vissi allavega ekki neitt. Ég trúði því alveg að allir þessir peningar væru til en ekki eins og glópagullið í fjórðu bókinni af Harry Potter. Mér var bara alveg skítsama og fannst áhrifin sem þeir höfðu á samfélagið virkilega ömurleg. Manngildi fótum troðið og græðgin undirliggjandi í stóru sem smáu. Mikilvægustu störfin vanmetnust að launum og virðingu. Þegar ég flúði land 2001 fannst mér þjóðin stefna í að rorra bara í spikinu, sauðsleg og siðblind. Kunni landi og þjóð ekki sérlega vel söguna þegar ég var erlendis, án þess að kunna almennilega að útskýra hvað var að pirra mig svona. Þegar ég kom aftur 2003 hafði hins vegar orðið þróun. Það var komið mótvægisafl. Krúttin, mótmælendur og félagar. Hægt var að koma sér upp góðærisblindu.

En ég átti ekki von á að fá að lifa að sjá þetta taka enda. Eða að komast að því að ég ætti eina sál með svona mörgum um þessi mál. Næstum öllum í landinu, finnst mér stundum.

Svo ég kann mönnum skít og skömm fyrir góðærislygina og að stela öllum peningunum okkar. En bestu þakkir fyrir að klúðra þessu ofan í klofið á sér að meðan ég lifði.

Og þorrabyltingin verður gerð. Þannig er það bara.

...og svo snúa þau sér í hring!

Á þessum annars horríka degi eru menn þó með hressasta móti og næsta hitalausir. Því er búið að skella "Göngum við í kringum" í spilarann og æfing fyrir jólaball í fullum gangi nú klukkan 10 morgunsins. Freigátukrílið er þó óskaplega föl og eymingjaleg og ekki bætir úr skák að eftir baðlausa helgi er hún komin með voða skítugt hár með horklessum. Mig dreymir þann dagdraum helstan að hún verði hitalaus í kvöld svo hægt verði að baða hana.

Það er svo merkilegt að þó horstreymi Hraðbátsins sé engu minna og hann sé jafnvel búinn að vera með meiri hita þá verður hann aldrei svona náhvítur í framan eins og Freigátan verður. Enda er hann dökkeygari og mig grunar að hann hafi eitthvað meira af vestfirska duggaraútlitinu sem stingur sér víða niður í föðurfjölskyldunni minni, meðan Freigátan virðist hafa sinn húðlit úr albínáahluta Kela móðurafa. En það líður varla sá dagur að einhver spyrji mig ekki hvort Hraðbáturinn borði mikið af gulrótum af því að hann er svo brúnn. En það gerir hann ekki. Og hefur óskaplega lítið komist út fyrir hússins dyr undanfarið vegna heimilishorsins. Og sefur ekki einu sinni úti þegar hann er frískur. Svo hann er greinilega bara svona hraustlegur á litinn frá náttúrunnar hendi.

Í dag er pensillínkúr Hraðbátsins á enda en hann enn með hor. Svo þá er nú best að fara öllu með ítrustu gát og kaupa eyrnadropa í jurtaapótekinu svo við þurfum nú ekki þriðja pennsilínkúrinn í röð fyrir jól. Og helst vil ég fá Freigátuna í lag fyrir sundið á miðvikudaginn, en hún er nú þegar búin að missa helminginn af því í horið. Mikilvægast í heimi er þó að hún verði heilbrigð þann 18. desember. Þá er jólaball á leikskólanum og Rannsóknarskipið þarf að fá sér frí í vinnunni til að fara með Hraðbát í síðasta tímann á sundnámskeiði á meðan Móðurskip er í prófi. Að þeim degi afloknum mega menn bara hora alveg eins og þeim sýnist. Báðir foreldrarnir verða komnir í frí um óákveðinn tíma. Ég er ekki enn búin að fá endanlega staðfest að Forlagið taki við mér í lokaverkefni í janúar. Kannski verður þá bara Rannsóknarskip í fæðingarorlofi og ég á atvinnuleysisbótum. Mikll og svakalegur lúxus verður það nú!

---

2 mínútum eftir að þetta var skrifað fékk ég meil. Í kjölfarið fylgdi símtal. Spennandi fréttir um lokaverkefnisritstjórn. Nú bíð ég bara eftir öðru símtali með öndina í hálsinum. Stei Tjúnd.

Meðan ég vesenaðist í þessu gerði Freigátan fallegt málverk á spegilinn úr eigin hori. Já, Íslendingar eru skapandi fólk.

Kæruleysi

Ég hef sjaldan verið jafn ógurlega kærulaus og skipulagslaus. Ekki bara fyrir jól heldur bara... alltaf. Tíu dagar í próf og ritgerðarskil og ég get varla sagt að ég sé byrjuð! Reynar er lestur fyrir prófið mjög vel afmarkaður. Ein bók, eitt leikrit. Og glugg í ein tvö eða þrjú í viðbót. (Þar af eitt sem ég er ekki farin að nenna að athuga hvort sé til í bókhlöðinni.) Ekki mikið en þarf nú samt að gerast og ígrundast vandlega þar sem ég þarf að vera þrjá tíma að svara spurningunum tveimur á prófinu og ég er algjörlega búin að gleyma hvernig maður gerir svoleiðis. Ritgerðin er reyndar ekki nema 8 - 12 blaðsíður. En þarf nú samt að skrifast og það tekur einhvern tíma. Og í samhengi við það þarf að lesa alveg slatta. Í nokkrum bókum sem ég veit ekki endilega hvar eru.

Það er spenna í þessu.

Og ekki fer mikið fyrir lærdómi á morgun. Freigátan er voða kvefuð svo hún verður heima hjá mér á morgun. Á tveggjabarna dögum gerir maður ekkert og eftir að Rannsóknarskip kemur heim gerir maður heldur ekkert. Ekkert af viti allavega og maður sofnar yfir því sem maður reynir að lesa.

Vitandi þetta eyddi ég nú deginum í dag samt í kæruleysi. Fékk að sofa frameftir og notfærði mér það alveg fram undir hádegi. Hékk og lék mér við fjölskylduna og horfði á Silfur Egils eftir hádegi og fór svo á tónleika Kvennakórs Reykjavíkur í Kristskirkju.

Og ætla ég að læra eitthvað í kvöld?

Ja, kannski eftir L&O SVU.

Úgg

Með mér er að magnast enn einn góðæris/kreppukjaftæðis-pistillinn. Ég má bara ekkert vera að því að skrifa hann. Svo hann verður líklega orðinn fullkomlega endalaus þegar og ef ég nenni og kemst til.

Annars er helst í fréttum að litlu ormarnir voru dugleg við að halda vökum í nótt. Freigátan að veikjast og Hraðbáturinn enn með magapínu af pensillíni, sem ég þori ekki að láta hann hætta á fyrr en allt er búið, fyrst Freigátan er að fá nýtt kvef. Þessvegna er ég hér að geðvonskast ein með barnafjöldina á meðan Rannsóknarskip er á leiklistarnámskeiði. En næturvökur þeirra litlu eru þó að skila því að þau eru grjótsofandi núna. Smábátur er kominn úr aukatíma í tónfræði og er að undirbúa að fara í afmæli á eftir. Í millitíðinni ætlar einn vinur hans að koma til hans og hefur fengið ströng fyrirmæli um að hringja í allllls ekki dyrabjöllunni þegar hann kemur.

Móðurskipið eipar endanlega ef ró litlu sofandanna raskast fyrr en bráðnauðsynlegt er.

Er farin að láta mig dreyma um og sjá í hillingum allt sem ég ætla að gera þegar Rannsóknarskip kemur aftur. Ætla allavega að fara í lannnnngt bað. 

Og reyna að afgeðvonska mig.

Ljótir hálfvitar gegn Fljótsdalsdalshéraði?!?

Þetta er nú bara... svindl.

Veit ekki í hvaða fót ég á eiginlega að stíga.

Held líklega bara þeim sem tapar. Hef tilhneigingu til þess.

---

Helvítið hann Roy Orbison.

Hef samt fulla trú á að Hálfvitar meiki það áfram á stigafjölda.

Svo er auðvitað bara tímaspursmál hvenær nafni Norðurþings verður breytt í Hálfvitasveit.

Tölur

Hraðbátur fékk þessa fínu skoðun í morgun.

Lengd: 72 cm

Þyngd: 9,365

Engin eyrnabólga lengur og engin sprauta. Svo fórum við í sund. Sundkennarinn hafði orð á því að Hraðbáturinn væri greinilega búinn að jafna sig þegar hann var búinn að skvetta og öskra af hamingju allan tímann.

Móðurskipið er alltaf úrbrætt og geðvont á fimmtudagskvöldum eftir tvö smábarnasundnámskeið á innan við sólarhring. En til vill að sjónvarpið er ljómandi á fimmtudögum svo ég þarf bara að geðvonskast yfir auglýsingunum.

Glettingurinn minn kom út í dag.

Á morgun ætlum við Hraðbátur að versla í þrotabúinu af Next.

11!

Nei, djók.

Tjúllaður dagur. Við Hraðbátur erum búin að fara í foreldrakaffi á leikskóla Freigátunnar og gæða okkur á þessum líka fínu piparkökum sem krakkarnir bökuðu. Það var svaka gaman (þangað til við kom að kveðjustund með gráti og gnístran.) Hraðbátur skemmti sér svo vel á leikskólanum að hann var alveg búinn á því og fór bara aftur í náttfötin og að leggja sig klukkan hálftíu.

Eftir hádegið er Hraðbáturinn að fara í 10 mánaða skoðun og vonandi verða eyrun orðin ljómandi þannig að við getum drifið okkur beint í sund. Svo þarf ég að bruna í prentsmiðjuna og kippa einum kassa af Glettingum til að senda hinum og þessum.

Og líklega eins gott að drífa sem mest af öllu í heiminum af í dag. Bæði börnin vöknuðu með splunkunýtt hor í morgun. Reyndar engan hita ennþá, en ég bíð spennt. Ég sem var farin að láta mig dreyma um pestarlausa helgi. :-(

10!

Hraðbáturinn er 10 mánaða í dag. Hann er ennþá mjög rólegur og duglegur að dunda sér en er líka kraftmikill og er farinn að skríða og hífa sig upp við allt sem fyrir verður. Svo gengur hann út um allt og ýtir stólum, dótakössum, þvottabölum og öðru á undan sér. Ég á nú samt ekki von á að hann fari að labba fyrir jól. 

Hann kemur alltaf á fleygiferð ef uppþvottavélin er opin og reynir að komast inn í hana. Honum finnst fátt skemmtilegra en að fikta í hurðum og öðru sem hann getur klemmt sig á. Svo teygir hann sig upp á píanóið og spilar oft heilmikið á það. Eitt af því allra skemmtilegasta er að ná í DVD-myndirnar og dreifa þeim út um allt og stundum eru bækurnar úr bókahillunum á ganginum líka komnar út um allt gólf. 

Hraðbátur er mikill bókaormur eins og hann á kyn til og getur setið langtímunum saman og flett bókum. Þá ekkert endilega barnabókum. Og frá því að hann var pínulítill hefur verið eitt besta huggunarráðið að standa með hann fyrir framan bókahillurnar. Hann var farinn að brosa og hjala framan í bækurnar eins og hann væri að tala við fólk, mjög snemma.

Hraðbátur er mjög hændur að systkinum sínum og þau Freigátan eru oft mjög dugleg að leika sér. Stundum veit maður ekkert af þeim, lengilengi. (En veit þá um leið að verið er að rusla vel og rækilega til einhversstaðar.) Þeim Smábáti kemur líka mjög vel saman og þeir eru alltaf tveir heima á morgnana á meðan ég skrepp með Freigátuna yfir götuna, á leikskólann.

Ég er að fara með hann í 10 mánaða skoðun á morgun. Vonandi koma eyrun vel út úr henni, en stúfurinn er á síðustu dögum pensillínkúrs tvö á mjög stuttum tíma. Hann hefur sofið svolítið illa undanfarna daga og ég held að honum sé illt í maganum út af meðalinu.

Til hamingju með afmælið, Friðrik Hraðbátur.

9!

Fékk níu fyrir Glettinginn minn. Hann kemur reyndar ekki úr prentun fyrr en á fimmtudag en kennarinn sá síðustu prófarkir og þurfti að flýta sér. (Huxanlega á fæðingardeildina.) Þá er meðaleinkunnin mín komin aftur upp í 8. Gaman.

Annar er ég löt í dag. Hraðbáturinn var eitthvað vondur í maganum í nótt og hélt mér alveg við efnið. Og ég er ekki að nenna að byrja að læra. Fyrir prófið. Og ritgerðina. Sem skulu takast/skilast eftir rúman hálfan mánður. Jæks, kæruleysi. Reyndar gefur litli bröltormurinn manni svo sem ekki mikinn lærfrið. (Núna gengur hann um allt og ekur stólum og öðru lauslegu á undan sér. Alllveg að fara að labba.) En að mér heilli og lifandi skal ég hunzkast í bókhlöðuna þegar Rannsóknarskip kemur heim.

Og letikastið er ég að nota til að gera lista yfir allt sem ég þarf að fara að hunskast til að gera. Og hann lengist bara og lengist. Ísskápur hinn nýrri er farinn að haga sér eins og sá gamli gerði undir það síðasta og farinn að safna ís í sig, innst. Mikið svakalega er hér hrædd um að kælikerfið í honum leki líka. Og niðursturtunarkerfið í klósettkassanum er svo innilega á síðasta snúning. Hraðbáturinn að fara í 10 mánaða skoðun á fimmtudaginn og ég hef ekki grun um hvað ég gerði við heilsufarsdagbókina hans og bólusetningaskírteinið.

Er að huxa um að gefa skít í þetta alltsaman og endurskoða heldur 2. þáttinn af The Wire.

Og amma

Þegar ég var lítil var frí í skólanum á 1. des. Ég hélt lengi vel að það væri vegna þess að amma mín á afmæli þá. Hún er 86 ára í dag. Svo á hún Mæja mammans Aðalbjörns líka afmæli. Og Anna G. sem var besta vinkona mín um 5-6 ára aldurinn en ég veit ekkert um í dag þar sem hún fluttist til Kanada uppúr því.

Þjóðfundurinn var annars fínn. Dáldið kaldur.

Get ekki gert að því brosa ævinlega útfyrir eyru þegar ég hitti byltingaröflin í þjóðfélaginu. Trúi varla ennþá að ég sé að lifa að sjá fyrir endann á góðæriskjaftæðinu.

Mar er náttúrulega óttalegur afturhaldskommatittur.

Og í tilefni dagsins:

Hér er komin ritstjórnarstefna dagblaðsins Nei.

Ekki víst að menn nenni að lesa allan langhundinn. Hann er sumsstaðar tyrfinn. Ég lá yfir honum lengi morguns og var næstum farin að grenja úr sammáli á köflum. Ekki bjóst ég við að litla kommahjartað mitt fengi að lifa að lesa svona dásemdir. Og það í fjölmiðlaumhverfi samtímans.

Hef eina sál með kommaritinu Nei.

Jólaskap!

Síðan ég eignaðist fjölskyldu (og jafnvel lengur) hefur jólafasta jafnan farið í einhverja stressgeðveiki hjá mér og lítið farið fyrir jólaskapinu fyrr en kannski eftir jól. En nú er ég bara komin í þetta rokna jólaskap, akkúrat á tíma, í upphafi desember og jólaföstu. Þetta hefur gerst fyrir talsverða tilviljun og hefur átt dágóðan aðdraganda.

Ég held þetta hafi byrjað fyrir tæpum tveimur vikum þegar ég var að fara eitthvað, ein míns liðs, og ætlaði að díddjeija eitthvað skemmtilegt að hlusta á. Og mundi þá að ég var ekki ennþá búin að skipta um tónlistarúrval í bílnum, eins og ég hafði ætlaði í ár eða tvö. Raxt þá á Pottþétt jól 2, disk 2. Skellti honum í og gerði sjálfri mér óvart það sem gerist á hverju ári. Fyrsta jólalagið sem ég heyri er nefnilega alltaf og ófrávíkjanlega Last Christmas með Wham. Einhverra hluta vegna. Svo jóladiskurinn hefur fengið að malla í spilaranum í bílnum síðan og sogast inn í undirmeðvitundina.

Í síðustu viku setti ég síðan upp  aðventuskreytingar, hvað sem tautaði og raulaði. Gaf skít í allt annað sem ég hefði átt að vera að gera, sérstaklega skítinn heima hjá mér, og tyllti niður aðventuljósum og kransi, innan um draslið. (Það verður tekið til og þrifið. Eftir 18. desember. Þá verða allir komnir í jólafrí.)

Svo var það þessi fína aðventu-brúðkaupsafmælisveisla sem við héldum foreldrunum í gærkveldi. (Og heppnaðist ljómandi vel, bæðevei.) Hún varð til þess að ég sauð hangikjöt á laugardagskvöldið og húsið er enn ilmandi og angandi. Svo æfði ég mig líka á waldorfsafbrigði (og komst af því að létt-mæjónes er bara ekki málið) og múltítaskaði á við milljón manns alla helgina og rúmlega það.

Afraksturinn er þetta fína jólaskap.

Ofan á alltsaman eru allir hraustir og komust í leikskóla/skóla í dag. Reyndar með talsverðum harmkvælum. Bæði Smábátur og Freigáta vildu meina að þau væru nú hreint allt í einu orðin svona líka sultuveik í morgun. En hinu harðbrjósta Móðurskipi varð ekki haggað. Fólk sem nauðaði í allan gærdag um að fá að fara í BT/fór niður í bæ að sjá jólatréð, og skemmti sér svo við matarboð fram eftir kvöldi, kæmist vel í skólann/leikskólann. (Bara vonandi að ég fái liðið ekki í hausinn fyrir hádegi, með hita.)

Ég er búin að komast að því að besta ráðið til að komast í jólaskap er flatur niðurskurður á leiðindaverkum auk þess sem það borgar sig alveg að gefa sér tíma í að gera skemmtilegt og jóló. Þó svo að tæknilega séð gæti maður alveg verið að gera "gáfulegri" hluti en að slást við grenigreinar og vír eða sjóða hangikjöt í nóvember. Skítt meðða, bara. Ritgerðin mín í harmleikjunum verður bara betri ef ég verð jólaglaðari við að skrifa hana. 

Og ég er að fara að byrja að lesa fyrir prófið... alveg rétt bráðum.

Og til hamingju Ísland! 

Fullvalda þjóð í 90 ár!

Og akkúrat búin að sýna og sanna að við ráðum ekkert við það!

Göngum í Færeyjar!

Fer tugt

Í dag er annríki. Foreldrin mín hafa verið gipt hvoru öðru í fjóra áratugi, akkúrat núna, að staðartíma. Svo voru þau líka að koma frá Víetnam og Kambódíu í gær. Í tilefni þess verður meiriháttar bjóð heima hjá bróður mínum í Hafnarfirðinum í kringum kvöldmatarleytið, með öllum og haug matar. En fyrst ku eiga að fara með Freigáturnar yngri og eldri niður í bæ og sjá Báru móðu spila á lúðurinn sinn áður en kveikt verður í Trénu.

Man varla eftir öðru eins annríki. Búin að múltítaska á við hundrað manns, elda hangikjet, búa til valdorfsalatsafbrigði, versla, baða, klæða og guðmávitahvað. Nú er síðasta lognið fyrir síðasta storminn. Hraðbátur og Rannsóknarskip að leggja sig (síðarnefndur dáldið þunnur eftir kennaradjamm í gær) Smábátur í tölvunni og við Freigáta búnar að öllu. Eða næstum. Egilsstaða-afinn nýfarinn og amma-Freigáta rétt ókomin. Brúðkaupsafmælisdeginum ætla þau semsagt að eyða í að fara á mis.

Síður

Er á leiðinni í síðustu kennslustund fyrir jól. Ef ég átti að gera eitthvað fyrir hana þá man ég það allavega ekki. Þá á ég ekkert eftir í þessum kúrsi nema... allt. Próf (svona týpískt skriflegt) 18. des. Tvær spurningar. Aðra semur kennarinn en hin er einstaklingsbundin og við semjum hana sjálf. (ar. Allar 4 sem erum eftir í þessum kúrsi.) Og svo ritgerð. 8 - 12 blaðsíður er reyndar svo oggulegt að gvuðmávita hvenær maður nennir að byrja. En þarf samt að fara að bara... geraða.

Meðan ég man, fékk einhver lánað hjá mér greinasafn sem heitir Tragedy? Ég man að ég lánaði þessa bók einhverjum, en man ekki hverjum. Og held ég gæti notað eitthvað úr henni í þessa ritgerð.

Í gær var ég jólaleg og keypti greni í aðventukransinn. Og drullusokk og stíflueyði. Notaði í fyrsta samlegu Blómavals og Húsasmiðjunnar. Keypti líka úlpu á fimmþúsundkall sem ég ætlaði að bjóða Smábáti, en stæðist hún ekki töffaraprófið ætlaði ég að eiga hana sjálf. Unglingnum fannst hún flott og hirti hana og núna er ég að prófa að vera í hans úlpu, sem var orðin þrautin þyngri að koma honum í þótt úti væri brunagaddur. Hún er soldið lítil. Og rifin. Spurning hvað maður á að ákveða að sé mikil kreppa...

Ein málþroskasaga af Freigátunni: Hún er eiginlega orðin hitalaus, en þó rýkur hún upp í einhverjar kommur þegar hún og Hraðbátur hafa hamast mikið. Í morgun var búið að vera mikioð fjör með þvottabalann (sem var sundlaug, eða eitthvað) og ég spurði hana hvort hún þyrfti ekki að fara að hvíla sig aðeins. Og fékk svarið: 

–Nei, nei. Ég held nú síður!

Úr munni tveggja ára er þetta einstaklega ofvitalegt.

Vissum Harróví!

Það happ henti að um svipað leyti og veikindi hófust duttu inn allar heimsins stöðvar á sjádæmið. Gerist annað slagið, sennilega til að menn gerist húkkt og fái sér áskrift í framhaldinu. Litlu sjúklingunum hefur þess vegna verið hægt að halda kjurum stund og stund fyrir framan Baby-TV. Þar er ofureinfalt barnaefni meira og minna á lúppu. Áðan datt mér í hug að bjóða hinni sófaföstu Freigátu upp á eitthvað annað. Eins og til dæmis mynd. Hún hélt nú það! Vissum Harróí!

Fyrir einhverjum vikum var ég búin að læra Hoodwinked og báða Shrekkana sem við erum með í láni utanað, svo ekki sé minnst á Ísöld 1 og 2 og ákvað að sýna henni eitthvað nýtt. Ákvað að athuga hvernig henni litist á Nightmare before Christmas. Hún vakti svo svakalega lukku að í marga daga mátti ekki horfa á neitt nema "Ojamyndina." Rannsóknarskip bauð síðan upp á tilbreytingu einn daginn og sýndi henni Ghost Bride. Hún fékk viðurnefnið Hin Ojamyndin og varð mjög vinsæl í svo sem tvo sólarhringa.

Einn daginn var síðan pöntuð "Hin myndin." Ég set Ghost Bride í en Freigátan vissi strax og fyrstu stafirnir birtust að maðkur væri í mysunni og misskilningur hefði átt sér stað. Hún sagði: "Nei, ekki þessa. Ég vil horfa á" (og söng svo) "Vissum, harróví, vissum harróví..." (This is Halloween.)
Ég vissi ekki hvert móðurhjartað ætlaði. Dóttir mín, tveggja ára, er ekki aðeins komin með einstakt dálæti á einni uppáhalds myndinni minni heldur farin að syngja upphafslagið úr henni!

Þá er það bara að kenna henni að svara spurningunni "Hverjir eru bestir?" rétt.

Töttögö!

Um daginn heyrði ég sagt frá því, sem algjörri hörrrrmungarfrétt, að einkaneysla Íslendinga myndi líklega dragast saman um heil 20% bara á næstu mánuðum.

Drottinn minn almáttugur. Kannski kaupir sér bara enginn Hömmer úr kassanum á næsta ári. Og kannski selst bara ekkert úr á yfir milljón fyrir þessi jól. Ekki veit ég hvernig við eigum nú að lifa þetta af!

Heilmikill kostur er að við erum að sigla út úr svo mikilli neyslugeðveiki að það þurfa ekki nema þrír eða fjórir flottræflar að fara á hausinn og þá eru þessi töttögu prósent bara komin.

Svo er maður náttúrulega góðu vanur. Við erum búin að lifa meira og minna á námslánum, fæðingarorlofum og kennaralaunum undanfarin ár (og alveg án neyslulána) og ég held samt að við getum alveg örugglega dregið saman um 25% bara af hreinræktuðum óþarfa. Og skipt samt um klósett á næsta ári.

Horfréttir

Það er nú orðið aumt þegar horfréttir heimilisins eru það jákvæðasta sem maður skrifar. Og eru þær þó frekar leiðinlegar. 

Freigátan er búin að vera veik nánast samfleytt í fimm vikur eða þarumbil. Síðan fyrir helgi er hún búin að liggja í flensu og er enn með talsverðan hita. Rannsóknarskip fór með hana til læknis í gær en hann sagði bara að þetta væru endalausir vírusar og ekkert við þeim að gera. Eyru og lungu í fínu formi, enda er hún á pústi. Mikið og margt að ganga á leikskólum þessa dagana. Ég reyni að vera dugleg að troða í hana lýsi og allskyns þrælhollum mat en hún er orðin óttalega föl og aumingjaleg, greyið. Hún var heima næstum alla síðustu viku og ég er farin að efast um að hún komist á leikskólann í þessari. Allavega liggur hún bara í sófanum og mælist enn með fimm kommur.

Hraðbáturinn virtist bara ætla að sleppa með smá kvef en fór svo að verða órólegri og um þverbak keyrði í gær á meðan Freigátan var hjá lækninum. Þá fór hann að gráta alveg óstöðvandi og Rannsóknarskip var sendur beinustu leið til baka á læknavaktina með annað barn þegar hann kom aftur. (Og lenti á sama lækni... hallærisleeeegt.) Seinna barnið reyndist þó vera hægt að laga. Hraðbáturinn semsagt aftur kominn með eyrnabólgu, aftur kominn á pensillín og á að klára birgðarnar í þetta sinn. Hann svaf svakavel í nótt og hefur snúið aftur til síns pollrólega persónuleika.

Móðurskip byrjaði að verða lasin í síðustu viku, druslaðist nú samt á haustfund Bandalaxins á laugardaginn en ákvað á síðustu stundu að skrópa í djammið um kvöldið, þó það væri nú fúlt. Er síðan búin að vera að drepast, þangað til í dag, allavega er ég farin að taka til. Reyndar ennþá ill í öðru eyranu og get ekki andað.

Smábátur og Rannsóknarskip sluppu með stutta slæmsku í síðustu viku. Enda voru þeir báðir flensusprautaðir.

Nú er ég að hugsa um að reyna að finna upp á einhverju til að láta Freigátuna síður hirða upp alla vírusa sem hún rekst á. Hún tekur lýsi og fjölvítamín og annað sem mér hefur dottið í hug að gera er að 

- þvo henni alltaf vel í framan og um hendurnar þegar hún kemur heim af leikskólanum og skipta jafnvel um peysu.

- reyna að skreppa með hana í smá labbitúr á leiðinni heim úr leikskólanum og viðra hana.

- setja hana í bað á hverju kvöldi og skola hárið vel.

Kann fólk annars einhver kerlingabókaráð við leikskólapestum? Önnur en að láta barnið bara hætta að vera á leikskóla?

(Nú virðist leikskólabarnið þó vera að fá matarlystina, liggur í sófanum og pantar hafrakex og ost.)

Grrrr...

Nú segir Geir að ef verði skipt um ríkisstjórn... ja bara nokkurntíma, séu öll lánamál í uppnámi, hvorki meira né minna. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og ALLIR eru semsagt bara til í að lána Geir peninga, persónulega. Ekki íslensku ríkisstjórninni, hver sem hún er. 

Bara þeim sem settu landið á hausinn.

Mér þætti nú gaman að fá að heyra hvað forsvarsmenn Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, og lánveitenda segja um það. Ætli fréttamenn séu ekki til í að hringja í þá og spurja?

Og svo.

Maður lánar sjálfum sér milljarða af almannafé til að kaupa sjálfan sig út úr sjálfum sér, sjálfum sér til handa. Stingur svo sömu upphæð skuldlausri í hinn vasann.

Og aðalmálið er brot á einhverri fokkíng bankaleynd?

Ég næ ekki einu sinni hálfa leið upp í nefið á mér lengur.

Ég fer að hallast að því að það eina sem dugi sé almennileg bylting. Kannski ekki með hengingum, ríkisstjórn og eftirlitsstofnanir hafa svo sem ekki látið drepa neinn... svo við vitum. En tökum af þeim peningana, gefum þeim svona nokkra milljarða af skuldum í þrotabúið af sér og setjum allt pakkið á atvinnuleysisskrá eða í atvinnubótavinnu þar sem menn geta þrælað fyrir einhvern hundraðþúsundkall á mánuði það sem eftir er. Það er maklegt og réttvíst.

Að sætta sig við staðreyndir

Við Freigáta erum síst skárri í dag. 14 dagar sagði Habbý að þessi veiki tæki. Svo það er best að gera bara ráð fyrir að við verðum í þessu í eina og hálfa viku í viðbót. Verðum bara að vera duglegar að henda Rannsóknarskipinu út með Hraðbátinn þegar hann er búinn að vinna. Annars er sá stutti ótrúlega duglegur að dunda sér. Og vonandi hef ég einhver ráð til að koma honum á sundnámskeiðið á fimmtudaginn. Þá skal ég liggja eins og pönnukaka eins lengi og hver vill.

Þyrfti auðvitað að vera að gera allan skrattann. Ekkert við því að gera.

Svo er bara að hanga á þessum huxunarhætti fram í rauðan dauðann ellegar feisa geðbólgur.

Skilaboð?

Meira en 10.000 manns mótmæla á Austurvelli á hverjum laugardegi. Það er ekki nóg. 1500 manns (eða eitthvað) fara á opinn borgarafund í Háskólabíói. Þó fundurinn sé sýndur beint í sjónvarpinu. Sollu þykja skilaboðin ekki nægilega skýr. 

(Og svo fannst mér hún frekar truntuleg í tilsvörum. Er að verða alvarlega afhuga Samfylkingunni í ríkisstjórn. Þá eru eiginlega bara eftir Steingrímur og félagar, og Ómar og félagar. Grænt án þess að Framsókn komi nálægt?) 

Það er örugglega búið að hrinda af stað 50 hópum og hreyfingum sem eru með mismunandi aðferðum að reyna að koma stjórninni frá. Menn eru að reyna að stöðva lánið frá Alþjóðagjaldeyrissjónum til þess að það endi ekki einhversstaðar uppi í stóra félagsheimilinu á Seðlabankastjóra. Það er búið að bera upp vantrauststillögu á ríkisstjórnina.

En, nei. Skilaboðin eru ekki nógu skýr.

Verðum við ekki bara að kjósa sjálf? Spurja alla og gá hvort það er meirihluti fyrir kosningum í vor? Jafnvel hægt að gera það bara á fésbókinni? Og tala svo við þá sem ekki eiga útibú þar?

Ég er lasin. Líkami minn hafnar Ástandinu og er með furðufuglaflensu.

Beinar

Af beinum útsendingum dagsins hugsa ég að borgarafundurinn í kvöld vinni. Er búin að vera að reyna að fylgjast með umræðum á hinu háa Alþingi í dag. Og ekki hef ég heyrt svo mikið sem stafkrók sem ég hef ekki heyrt svo oft áður að ég er farin að óska þess að eyrun detti af mér. Held helst að brúka hefði þurft borgarafundareglurnar á umræður um vantrauststillöguna. 

2 mínútur á mann. Alveg nóg. Hrjót, hvað það þarf að senda allt þetta lið á einhvers konar... áhugaverðu-í-ræðumennsku-námskeið.

Og spennandi að sjá hve margir úr ríkisstjórn og af alþingismönnum láta svo lítið að mæta á fundinn í kvöld. Sjálfstæðisfélögin og Heilbrigðisráðherra eru allavega búin að boða einhvern annan almennigsfund í Gerðubergi á sama tíma. Tilviljun? Sennilega álíka mikil og handtaka Hauks hennar Evu um daginn. Fokkíng banana-fasistalýðræðiskjaftæði alltaf hreint. Ég vona bara að einhverjir taki að sér að mæta á fundinn í Gerðubergi, leggja til að honum verði frestað og bjóði svo ráðherranum far niður í Háskólabíó.

Það segir auðvitað sína sögu um þessa handónýtu ríkisstjórn að hún þori ekki að mæta þjóðinni milliliðalaust og svara nokkrum laufléttum spurningum. Það var mögnuð stemming á fundinum síðasta mánudagskvöld. Ef Alþingismenn eru með sitt á hreinu geta þeir komið mjög vel út úr svona fundi. Það að þeir sjái ekki sóma sinn í að mæta gefur hins vegar mjög skýr skilaboð um að þeir þori hvorki né nenni að tala beint við þjóðina og/eða að norski herfræðingurinn hafi bannað það þegar hann gaf leiðbeiningar um hverju og hvernig ætti að ljúga í þjóðina við aðstæður sem þessar.

Svo er ég komin með leið á þessu björgunarleiðangurskjaftæði. Mig minnir að Baggalútur hafi sagt einhversstaðar í upphafi hruns að ríkisstjórnin ætli að tækla kreppuna með lélegum myndlíkingum. Sem hún er einmitt búin að gera svakalega mikið af. Við erum jú bókmenntaþjóð, en kommon. Fyrr má nú rota en fótbrjóta. 

Enda er mun líklegri björgunarlíking svona:

Það varð sjóslys og stjórn björgunarsveitarinnar tók peningakassann og ólöglega bókhaldið og flúði til fjalla. Húkir þar og reynir að bjarga eigin skinni meðan hún öskrar í gjallarhorn úr öruggri fjarlægð að einhverjir aðrir hafi líka stolið og svikið og spillst.

Drepsótt

Við Freigáta erum alveg hreint hundveikar en Hraðbátur virðist sleppa enn sem komið er. 

Fúlt að missa af borgarafundinum í kvöld.

Föstudaxfundurinn

Ætli þetta sé þessi vikulegi: Friða lýðinn fyrir mótmælinn-fundur 

eða ætli eitthvað sé að gerast í alvöru?

Hrædd um að ef ekkert sé að gerast í ríkisstjórnina-burt/kosningamálum heldur bara meira slef og lygar séu þau bara að hella olíu á mótmælin. Ég var ánægð með Samfylkingarmenn til að byrja með. En nú er ég að verða hreint afhuga Sollu. Næstum jafnmikið og Hnakkus.

---

Pfff. Þetta var nú alveg skilgreiningin á "of lítið of seint." Mér leið nú bara eins og það væri verið að múta mér til að halda kjafti. Og það er STRAX kominn niðurskurður í heilbrigðiskerfinu! Ætlaði ég ekki að flytja úr landi þá? Jæja, nenni nú samt ekki fyrir jól.

Frábært!

Þá erum við orðin skuldugasta þjóð í heimi. Frábært, skítplebbar. Og ykkur finnst enn ekki ástæða til að boða til kosninga? Og ef einhver setur út á eitthvað sem gerðist í stjórnarháttum eða útrás fyrir hrun er svarið ÆVINLEGA: "Það er ekkert óeðlilegt við það."

Það er alveg eðlilegt að helmingurinn af ríkistjórn viti ekki hitt eða þetta. Að ekki hafi verið hlustað á aðvaranir frá neinum. Að seðlabankastjóri og útrásarvíkingar hafi verið í einhverju einkastríði sem nú hefur sett þjóðina á hausinn. 

Það var "ekkert óeðlilegt" við kerfið eins og það var. Er það nokkuð, Solla?

Enginn sem hruninu olli sér neitt athugavert við neitt sem hann sjálfur eða hans "lið" gerði síðustu 10 árin eða svo.

Sama liðið stýrir landinu og sama liðið á ennþá stórfyrirtækin. Ekkert óeðlilegt við það, er það nokkuð? Samkvæmt stjórnarskránni getur forseti leyst upp þing og boðað til kosninga. Spurning um að fara að hringja í hann. Margir og oft.

Annars eru þetta náttúrulega fávitar. Í staðinn fyrir að fara í varnarstöðu og segja alltaf "ekkert óeðlilegt" og gera alla brjálaða, væri ekki nær að segja: "Við endurskoðum allt kerfið." Og: "Já, boðað verður til kosninga í vor vegna breyttra aðstæðna." Það er bara svo miklu pólitískt gáfulegra og vænlegra til vinsælda í næstu kosningum, hvenær sem þær verða. En dugar sennilega ekki einu sinni til.

Engin leið að hætta

Ég er nottlega svoddan bjartsýnitrýn. En ég leyfði mér að vona að seðlabankastjóri væri að sjá að sér og segja af sér þegar ég heyrði að útvarpa ætti ræðunni hans beint í morgun. Öðru nær.

Hins vegar þurfum við greinilega ekkert að leita að sökudólgunum. Í ákafanum að ganga hver frá öðrum eru þeir greinilega að byrja að skjóta sig í fæturna og jafnvel höfuðin. Bræður munu berjast. Svo ganga þeir hver frá öðrum og við lýðurinn þurfum bara að urða hræin og taka við.

Áhugavert í ljósi fjölmiðlaumræðunnar á Nasa í gærkvöldi að þessari ómerkilegu (kosninga...) ræðu skuli þurfa að útvarpa beint. Í heilan fokkíng klukkutíma! Á meðan þessir stórmerkilegu og stækkandi borgarafundir fá í mesta lagi nokkrar setningar í slagorðastíl í nokkrum fréttatímum. Er reyndar útvarpað, en eftirá. Sama með mótmælin á Austurvelli. Það er ekki frétt að fleiriþúsund manns með hverri vikunni mótmæli nema einhverjir hendi eggjum.

Annars hef ég samúð með fjölmiðlamönnum. Sérstaklega þeim sem þurfa að reyna að spyrja stjórnmálamenn að einhverju og uppskera útúrsnúninga, fyrirlitningu og stundum hálfgerðan skæting. Þó ráðafólk sé búið að taka sig á um marga kílómetra frá því sem var fyrst eftir hrun þá missa menn óþægilega oft eitthvað út úr sér sem kemur upp um þá ímugust og fyrirlitningu sem þetta fólk virtist hafa á hinum almenna þjóðfélagsþegni. Þeim finnast fjölmiðlamenn aðgangsharðir. Ef marka má borgarafundinn í gær finnst almenningi fjölmiðlamenn alls ekki nógu aðgangsharðir. Ekki skrítið að þau passi sig á að sniðganga borgarafundina þar sem almenningur getur spurt óþægilegra spurninga.

Hvernig í veröldinni getur fólki sem er (búið?) að setja þjóðina á hausinn fundist það hafa efni á öllum þessum valdhroka? Fyrirlitningin á milli mín og ráðamanna er að verða nokkuð gagnkvæm.

Eitthvað fallegt

Í morgun bauð ég horgemlingunum mínum að spila jólatónlist. Fékk svar frá Freigátunni: 

- Nei. Frekar Stíga og snúa.

Svo var haldið allsherjardanspartí við tónlistina úr Eplum og eikum sem heppnaðist með þvílíkum ágætum að menn liggja steinsofandi eftir.

Sem þýðir að Móðurskipið getur tekið sér stund í að lesa stikkprufur úr almúganum á veraldarvefnum í frekari undirbúningi fyrir byltinguna sem hún hefur huxað sér að taka alvarlega mikinn þátt í eftir að hafa mætt á borgarafund í gærkvöldi og smitast af lýðræði.

Flokkurinn

Þannig er þetta, sem sagt. 

Séu menn ósáttir við flokkinn er ástæða til að hætta á þingi og í pólitík.

Séu menn búnir að skíta upp á bak, setja þjóðina á hausinn og þurfa að hafa lífverði vegna þess að þjóðina langar líklega að drepa þá, þá er ekki ástæða til að hætta á þingi eða segja af sér embætti.

Sem sagt.

Byltinguna þarf að gera innan úr flokkunum. 

Ókei. 

Einar Rafn Haraldsson sýndi okkur leiðina um árið þegar hann gekk með virkjanasinnasamtökin Afl fyrir Austurland í Náttúruvernarsamtök Austurlands og var í meirihluta á aðalfundi. 

Nú ættum við öll sem eitt að ganga í Sjálfstæðisflokkinn og mæta á landsfund hans í janúar.

Og margt væri jú skemmtilegt að gera svo. Eins og að leggja flokkinn niður og úa á marga menn.

Í augnablikinu aðhyllist ég Dallas-aðferðina. Látum bara eins og það sé árið 1991 og kjósum Þorstein Pálsson í formannssætið.*

Eins og máltækið segir ekki: Af tvennu illu fylgir nokkur alvara.

*Ef grannt er skoðað má nefnilega rekja allt ólán Íslands aftur til þess fræga formannaslags í Sjálfstæðisflokknum þegar Davíð náði formannssætinu undan Þorsteini og flokkurinn lagðist á frjálshyggjuhliðina og hætti að vera "íhald". (Sem hann er síðan kannski aftur orðinn núna.)

Þar, m.a., byrjaði ballið.

Leiðindi, leiðindi

Ætli það þurfi ekki bara að leggja í alveg huuuundleiðinlega vinnu á Íslandi í endurbyggingu regluverksins og hagkerfisins frá grunni þannig að enginn megi ráða vin sinn, eða sjálfan sig, til neins og að alla hluti verði bara að gera... gáfulega.

Ef ég væri á þingi núna myndi ég sko drífa í að segja af mér. Þessa vinnu þarf að vinna samhliða því að taka endalausan hala af óvinsælum ákvörðunum. Ég er löngu hætt að fatta hvað liðið er að spá að hanga á ráðherrastólum sínum eins og hundar á roði. Það eru erfiðir tímar framundan. Og þeir verða verstir á þingi, bæði erfiðir og leiðinlegir. Þ.e.a.s fyrir venjulegt fólk.

En ýmsir virðast nú komnir fram á sjónarsviðið sem hafa virkilegan áhuga á, og gáfulegar hugmyndir um, hvað þarf að gerast til að Íslenska stjórnkerfið, og þar með hagkerfið virki. Hagfræðingar skrifa gáfulegar greinar í haugum og hrúgum og heimspekingar eru líka að koma sterkir inn. Svo bara allskonar snillingar. Mig langar að sjá þessa menn, ef ekki á þingi þá í ráðgjafarstöðum úti um alla vinnuna sem vonandi fer að fara í gang. (Ekki að ég hafi froskarassgatsvit á því hvað er gáfulegast að gera, hef bara einhverjar óljósar hugmyndir um að menn ættu kannski að vera með einhverja menntun eða reynslu af einhverju sem tengist ráðuneytunum sem þeir ætla að stjórna og ráða hæfasta fólkið í viðeigandi störf.)

Svo veit ég líka að til eru menn sem eru búnir að vera svo algjörlega obbsessd af hagkerfisumræðum í mörg ár að hann hefur verið næstum búinn að drepa kærustuna sína úr leiðindum úti á djamminu af því að hann getur ekki hætt að tala við vini sína um hagkerfið á fylleríum. (Minnir mig á hvernig við Berglind gátum orðið á eðlisfræðibrautarárunum.)

Semsagt, Siffa bró og hagkerfisvini hans á þing!

En ég er ekki að djóka með þetta, ég fékk hálfgerða magapínu bara við að skrifa þessa færslu. Held ég sé í alvörunni komin með eitthvað óþol gagnvart kreppuhjalinu öllusaman. Eða kannski er þetta bara vond samviska yfir að hafa ekki enn drullað sér á Austurvallarmótmæli sem eru þó í um 7 mínútna göngufæri.

!

Skrópaði í mótmælin (einu sinni enn) og skutlaðist þess í stað í Bókhlöðuna til að klára að gera leiðréttingalistann í Glettinginn. Og kláraði dæmið á klukkutíma. Er búin að senda hann! Það þýðir að blaðið er alllllveg að koma út!

Get vart hamið hamingju mína!

Fór annars í afmæli til hans Gumma Erlinx í gær. Hann bauð upp á bjór. Sem maður varð fullur af. Svo fóru menn að ræða efnahagsástandið og þá fékk ég nú bara í magann og þurfti að fara heim. Held ég sé komin með ofnæmi fyrir efnahagsástandinu.

Mar gæti svo sem skroppið ofan á Austurvöll og hent nokkrum eggjum.

Verst hvað þau eru dýr.

Ýmislegt sem mig langar meira

að gera í dag heldur en að lesa Maríu Stúart og klára að gera leiðréttingalista úr próförk Glettinx:

1. Vera á gólfinu að leika við Hraðbát og fylgjast með aðdáun með öllu sem hann er að læra þessa dagana.

2. Taka geðveikt vel til.

3. Skipta um föt og fara í eitthvað fagurt sem mjókkar mig og er hvorki með hori, gubbi, slefi né subbi í áður en ég fer í skólann.

4. Hanga á Fésbókinni og njósna um alla 267 Fésbókarvini mína.

5. Hanga á veraldarvefnum og lesa allskonar vitleysu sem allir eru að skrifa um ástandið, og annað.

6. Skipuleggja ferðir í leikhús og á aðra mannfagnaði mánuð fram í tímann.

7. Leyfa Hraðbát að skrifa á tölvuna: uifue8udiliokllkklllllllrol.g

8. Fara og spóka mig í Kringlunni og kaupa loxins afmælisgjöf handa Rannsóknarskipinu.

9. Leggja mig með Hraðbátnum svo ég verði í stuði í afmælinu í kvöld.

10. Skrifa lista yfir allt sem mig langar meira að gera í dag heldur en að lesa Maríu Stúart og klára að gera leiðréttingalista úr próförk Glettinx.

Vott ðe fokk?

Ég held ég geri eins og konan og hætti að pæla í þessum bankamálum og bíða eftir úttektinni sem kemur út 2025. Eða bíði jafnvel lengur og horfi bara á heimildamyndina. Einhver er örugglega að ljúga. Kannski allir. En þar sem þrautseigja einbeitingar minnar endist ekki mikið lengur en 40 mínúntna sjónvarpsþátt, eins og annarra af kynslóð X, þeirri sem setti þjóðina á hausinn, er ég alveg að missa áhugann.

Enda berast nú fréttir af ógeðslegu stríði í Kongó, sem snýst um demanta og að Ísraelar séu að svelta alla íbúa Gaza-borgar með því að hleypa hvorki vistum né olíu inn í borgina. Ég nenni ekki að væla yfir verðbólgu og gjaldþrotum þegar svona fréttir heyrast utan út heimi. Við meikum það einhvern veginn út úr þessari kreppu og hún fer aldrei ver en illa. Miðað við meirihluta heimsbyggðar eigum við ekki rassgat bágt.

Talaði við ömmu mína á Vestfjörðunum í gærkveldi. Við spekúleruðum í ferðum foreldra minna. Þau eru einhversstaðar í Víetnam. Þeirri gömlu þótti líklegt að þau fengju ekkert nema froskarassgöt að éta.

Annars er Svarfaðardalurinn í flutningi Karlakórs Dalvíkur í Óskastundinni hennar Gerðar G. í útvarpinu og þá er nú bara allt í lagi.

Framtíðarlandið

Það er svo margt að lesa þessa dagana.

Nei er tvímælalaust dagblað kreppunnar. Talar tæpitungulaust um ástandið.

Ljóðið sem Halla fór með á borgarafundinum síðasta laugardag er dásamlegt.

Og borgarafundirnir eiga líka sitt heimili á veraldarvefnum.

Doktor Gunni er skyldulesning.

Baggalútur fer óvenjumikið á kostum.

Litli bróðir er líka mjög spakur og reynir að útskýra hagkerfið og ruglið á mannamáli.

Í dag þegar ég var að labba löngu leiðina upp á Hrafnistu og var að horfa á hálfbyggðu turnana og Kaupþingshöllina á leiðinni fór ég að raula dáldið. Legg til að menn prófi að smakka á textanum við Maístjörnuna. Jafnvel Nallanum. Báðir hafa þessir kveðskepir verið lengi lummó en nú er allt í einu af þeim allt annað bragð.

Skal þó ekki fara að predika mikinn um kommúnismann... alveg strax.

Útivist og þvergirðingsbjánar

Ekkert heyrist nú frá geðbólgufræðingum. Sennilega er maður mjög heppinn ef maður kemst að fyrir jól í þessu árferði. Holl hreyfing og útivist er hins vegar að gera sitt gagn í baráttunni. Og einmitt best að hafa bara nógu andskoti mikið af henni. Þrátt fyrir nepju og norðangarra. Í fyrradag ferðuðumst við Hraðbátur barnavagnandi alla leið upp á Bandalagið. Í gær fórum við í búð út á granda og svo fór ég með Freigátuna á langþráð sundnámskeið í fyrsta sinn eftir veikindi.

Í dag ætlum við Hraðbátur að leggja land undir barnavagnshjól og ganga alla leið á Hrafnistu í Reykjavík þar sem ungbarnasund skal stundað, í fyrsta sinn eftir eyrnabólgu.

Já, það er víst mikilvægast að taka sér tíma í að fara út og hreyfa sig. Það verður þá bara að hafa það þótt inniverkefnin bíði á meðan. Annars er ég komin á bls. 34 í próförkinni af hinum illræmda Glettingi (af 52) og búin að sinna því sem þurfti algjörrar endurhönnunar við. Aukinheldur búin að rífa stólpakjaft við formann félagsins og höfund burðargreinanna í blaðinu mínu þar sem þeir eru eina fólkið sem hefur verið iðið við að vera til hreinna og helberra vandræða í samstarfi. Er að öðru leyti fyrirmunað að vera sammála hvor öðrum. Auðvitað hefði ég átt að vera búin að skamma þá og skella hurðum fyrir löngu. Það er nú bara einhvern veginn þannig að gamlir kallar þurfa að ganga skratti langt til að ég hætti að bera virðingu fyrir þeim. En á síðustu metrunum er ég búin að missa þolinmæðina og segja báðum tveimur nokkuð til syndanna. Urðu þeir nokkuð klumsa og hvumsa og bera stórum meiri virðingu fyrir mér eftir og ég huxa að þeir eigi meiraðsegja eftir að brúka mannasiðina, bara. 

Spes hvernig svona gamlir austfirskir þvergirðingsbjánar virka. Ég er greinilega komin úr þjálfun að fást við þá. Líklega búin að vera of lengi í siðmenningunni.

Og þó...

Hugsunarhátturinn: "Ég hef rétt fyrir mér þó alheimurinn sé á öðru máli" virðist vera óskaplega mikið í gangi hjá íslenskum stjórnvöldum þessa dagana. Alheimurinn og þjóðin er ósammála, en stjórnvöld hins gjaldþrota Íslands þykjast samt hafa rétt fyrir sér um alla hluti og segja sig bara frá dómstólum sem voga sér að halda öðru fram. Ekki vissi ég að Geir H. Haarde og félagar ættu svona þvergirðingsbjánaskap til. Ætli þeir séu ættaðir að austan?

Svo bíður mín líka hið bráðskemmtilega verkefni að lesa Maríu Stúart eftir Schiller fyrir morgundaginn. Úff. Hef grun um að allar kúkableyjur dagsins verði meira spennandi...

Geðbil

Hunzkaðist lox til læknis í gær. Verð verri á geðinu með hverri vikunni. Helvítis góðærið. Ég kenni manneklu á leikskólum um að eyðileggja fínu fyrirbyggjandi aðgerðirnar sem ég var búin að skipuleggja í haust. Lifi kreppan. Þá er bara reyna að koma sér aftur í lag.

Núna þarf ég helst að vera búin að öllum verkum og verkefnum áður en ég byrja á þeim. Og gera þau fullkomlega. Annars er ég algjörlega misheppnuð sem einstaklingur. Sem ég er hvort sem er vegna þess að allt sem ég geri, seint og illa, er glatað. En þetta er auðvitað kolvitlaus raunveruleikaskynjun. Ég er að standa mig hreint ágætlega í öllu sem ég er að gera, svona í alvörunni. Enda hef ég, undir venjulegum kringumstæðum, gaman af því langflestu. Því fúlla að vera ekki að njóta þess almennilega. 

Læknirinn ætlar að redda mér viðtölum einhversstaðar. Reyndar örugglega brjálað að gera hjá sálfræðingum við að tala við fólk með Kreppu. Sá sem hittir á mig verður heppinn að fá tilbreytinguna að tala við einhvern sem er enn með Góðæri. Læknirinn sagði líka að ég væri duglegur þunglyndissjúklingur. Vel meðvituð um sjúkdóminn sem skipti miklu máli upp á líðan og bata.

Það er reyndar frekar fyndið en það er einmitt eitt af sjúkdómseinkennum mínum. Ég lext nefnilega ekki í rúmið í mínu þunglyndi. Allavega ekki lengur. Þvert á móti fæ ég endalausa þörf fyrir að leysa allt algjörlega fullkomlega í lífinu. Og ef ég þarf að vera þunglyndissjúklingur þá þarf ég líka að vera Hinn Fullkomni Sjúklingur. Full af meðvitund og baráttuanda. Alltaf að hreyfa mig og vera úti. Fresta aldrei neinu og held öllu í jafnvel fullkomnara lagi en venjulega. Breytir ekki því að allt þarf að vera eins og ég ákveð, annars Ferst Heimurinn!

Og djöfull er maður nú leiðinlegur þegar maður lætur svona. Vona að læknirinn finni fljótt fyrir mig fræðing. Þá get ég farið að athuga hvort stýrð hugarleikfimi dugar í þetta skipti eða hvort ég þarf kannski pillur.

Stórasta? Litlasta?

Unglingurinn minn er ánægður með að eldast. Með hverju árinu slaknar aðeins á reglunum. Um daginn fóru hann og vinir hans aaaaaleinir á frumsýningu á James Bond mynd. (Reyndar bara á hálfsex sýningu með ströngum fyrirmælum um að koma beint heim á eftir, en samt mikið sport.)

Já, hann er orðinn heilmikið stór og er hamingjusamur og upp með sér yfir því. Oftast.

Um daginn var reyndar matur sem honum líkaði ekki. Honum var nú tjáð að fullorðið fólk þyrfti alltaf að borða það sem væri í matinn. Heyrðist þá hljóð úr horni með dramatískum tilþrifum: "Já, en ég er BARN!" Það þótti nú óknittinu henni fósturmóður hans einkar fyndið.

Svona finnst mér líka Íslenskir ráðamenn tala svolítið núna. Áður en hún Dorritt fann upp langefstastigið og kallaði Ísland stórasta land í heimi voru menn búnir að haga sér einmitt þannig. Allir tilbúnir í að kenna Dönum að versla og Bretum að banka. Þeir sem töluðu um hringamyndun og ofvöxt voru nú bara plebbar. Og litlir fyrir stórasta land í heimi.

En núna, þegar búið að er að skíta á sig og leita þarf ásjár annarra landa erum við allt í einu lítið land. Smáþjóð. Lítilmagnaður litli bróðir og stóru þjóðirnar (sem við reyndar rændum) eru fantar og hrekkjusvín að vilja ekki lána okkur ennþá meiri peninga alveg án þess að við ætlum neitt að reyna að borga þeim aftur það sem við skuldum.

Í fréttunum í gær sagði forsætisráðherra, með tárin í augunum, að hann tryði því ekki að Bretar og Hollendingar ætluðu að fara svona með "litla þjóð."

Ég get ekki að því gert. Í hvert skipti sem menn byrja á litluþjóðarvælinu skammast ég mín fyrir að vera Íslendingur og hrunið í heild sinni vera gott á okkur eftir stórasta hrokakast í heimi.

Eins og ekkert c...

Ég fer að halda að hraðbátur sé búinn að vera lengur með í eyrunum en mig grunaði. Hann hefur um nokkurt skeið verið óttalega svefntruflaður þó hann sé þessi rólegheitadrengur að öðru leyti. Í nótt svaf hann síðan nonnstopp í einhverja 10 tíma. Rumskaði aðeins einu sinni við að vera á hvolfi en hann er með hátt undir höfðalaginu út af eyrnabólgunni og var því kominn með hausinn alvarlega niður brekku. Eftir þennan svakalega nætursvefn hélt ég að hann myndi nú ekki sofa mikið í dag. En hann svaf einnoghálfan tíma fyrir hádegi og virðist ætla að sofa annað eins nú síðdegis. Ég er sumsé búin að endurheimta litla sofandabarnið mitt. Frekar skemmtilegt.

Er líka að leggja lokahönd á lokapróförk af Glettingnum.

Erfitt að nenna að einbeita sér að einhverju jafn hundhrútleiðinlegu og leiðréttingalista þegar maður sér í ritgerð um tragískar hetjur alveg rétt hinumegin við hornið. Djuss bókmenntafræðingur er maður nú orðinn... og hefur gaman af því!

Á niðurleið

Og áður en karl faðir minn yfirgaf skerið lét hann mömmu eyða öllu íslensku lausafé sem hún átti. Hann var nefnilega ekkert viss um að enn yrði sami gjaldmiðill þegar þau kæmu til baka. Þangað til í dag hélt ég að hlutirnir myndu nú ekki gerast svo hratt.

Í Silfrinu í dag komst ég síðan að því að það er hægt að taka einhliða upp annan gjaldmiðil. Og að allar þessari grilljónir sem við erum að fá lánaðar hjá Útlöndum eru til þess að bjarga gengi krónunnar frá því að hrapa restina af leiðinni til helvítis, sem verður líklegra með hverjum deginum að hún geri hvort sem er. Og þá eigum við gjaldmiðil sem gæti farið í gengi eins og... tja... 5000 kall evran OG 6 milljarða Bandaríkjadala í skuld við hina og þessa, ónýtt þjóðarmannorð og alls enga leið út úr neinu.

Meðan Rannsóknarskip og Hraðbátur voru á læknavaktinni í gær gengum við Freigátan um búðina Pier. Hún er riiiiisastór og full af allskyns blínblíng. Freigátan skemmti sér hið besta við að klappa öllum fílum og gíröffum sem hún sá. Í þessari búð eru til fílar og gíraffar til að fullnægja þörfum allra heimila á Vestfjörðum og í Vestur-Húnavatnssýslu. Spurningin er bara, hve mörg heimili á Íslandi telja sig bráðvanta fíla og gíraffa.

Eru þetta kannski vörurnar sem okkur vantar svo ógurlega að við þurfum að taka 6 milljarða Bandaríkjadala lán til að geta haldið áfram að flytja þær inn? Hversu mikið ætli við gætum sparað á því að skera innflutning niður við trog og finna fólkinu sem vinnur við að selja hvert öðru óþarfa eitthvað þarflegra að gera?

Eða er þetta lán einungis og eingöngu til þess að við getum haldið áfram að spila rússneska rússíbanarúllettu með íslensku krónunni? Nú er talað um að kreppan sem Ísland er að lenda í sé verri en sú sem var í Finnlandi. Þar sultu börn alveg heilmikið. Ég get ekki af því gert að ég hef minnstar áhyggjur af því hvort ég get horft áfram á ókeypis sjónvarpsstöð. Eða einhverja sjónvarpsstöð. Eða haft aðgengi að búð sem ég get keypt gíraffastyttu á hæð við tveggja ára barn.

Varríus startaði trendi um að menn játuðu góðærissyndir sínir. Ég drýgði reyndar bara eina en hún er nokkuð stór. Við fjárfestum í íbúð þegar við misstum leiguíbúð 1 fyrir akkúrat tveimur árum síðan. Við hefðu getað (og í ljósi nýjust frétta, hefðum átt) að leigja lengur og safna í útborgun til að sleppa með minna lán. Ef við værum enn í leiguhúsnæði værum við á grænni grein. Hélt ég þangað til í dag.

Fyrir um hálfum mánuði dreymdi mig að við værum á ís. Þar sem ég var, var ísinn ennþá svartur. En einhversstaðar hinumegin var hann farinn að bráðna og komið var í ljós að eldgígur var undir öllu saman. Mín megin var fólk að vonast til að sleppa. En innst inni vissu allir að allur ísinn myndi bráðna og allir myndu hrapa niður í glóandi hraunið. Ég held ekki lengur að neinn sleppi. Ég er skíthrædd við hvað gerist þegar menn kasta krónunni aftur á flot. Og vona að Bretar og Hollendingar haldi áfram að standa sig í því að koma í veg fyrir að við fáum helvítis IMF lánið. Ef hrunið mikla ætti að kenna okkur eitthvað er það að lántökur leysa engan vanda. 

Jón Baldvin kemst skemmtilega að orði þessa dagana. Kallar Sjálfstæðismennina í forsvari "offitusjúklinga" og "merarhjörtu". Skemmtilegt. Sérstaklega þar sem hann kom þeim offitusjúklingum og merarhjörtum til valda með einhverju fylleríissamkomulagi úti í Viðey árið 1991 eftir frægan kosningasigur í sitjandi þriggjaflokkastjórn með Alþýðubandalagi og Framsóknarflokki. Spurning hvað gæti gerst ef hægt væri að brúka Dallas-leið Baggalútsmanna og "vakna" árið 1991 þegar Steingrímur Hermannsson er enn forsætisráðherra. Og kippa Jóni Bala úr umferð.

Yngri Bjólfurinn vildi meina að bruðl almúgans ætti jafnmikla sök á kreppunni og hann sjálfur. Munurinn er bara sá að Bjólfarnir og hinir víkingarnir eru ekki gjaldþrota. Verða ekki gjaldþrota. Eru búnir að hreinsa upp allar sínar skuldir með einum eða öðrum hætti. Munurinn á almúganum sem fengu lánaða  lúftpeninga og toppunum sem stálu alvörupeningunum er alveg skýr. Bjólfarnir, Bónusarnir og allir hinir eru ekki að fara að svelta. Þeir eru með alla milljarðana þjófstolnu einhversstaðar í útlöndum og geta haldið áfram á sínu offitufylleríi. Og þeir skila þeim ALDREI! (Enda var eitthvað af þeim stolið frá Rússlandi, Hollandi og Bretlandi til að byrja með.) 

Ég er að byrja að sjá að maður hefði betur skuldsett sig rækilega í "góðærinu." Notið lúftpeninganna á meðan blekkingarinnar um þá naut við. Líklega erum við öll að fara að éta saman það sem úti frýs. Allt venjulegt fólk er að fara að gjalda fyrir góðærissyndir sínar margfalt og óaflátanlega. Og svo þurfum við að borga einkaþotur Bjólfanna, snekkjur Jónásgeiranna og alla hina peningana sem eru farnir í vitleysu og til útlanda.

Erum við öll á sama báti? Nei. Björgunarbátarnir eru farnir og þeir sem sigldu á ísjakann sitja í þeim. Einn í hverjum. Þeir vilja hafa pláss fyrir ístrurnar og góssið. Og þjóðarskútan sekkur, farið að flæða yfir afturdekkið og rafmagnið er alveg að fara.

Kúala Lúmpúr, aftur í tímann og kreppuspeki.

Nú eru gömlun mín í Kúala Lúmpúr í dag. Á morgun fljúga þau til Hanoi. Þau eru í ævintýraferð um Víetnam og Kambódíu í tilefni þess að hafa verið gift í 40 ár. Brúðkaupsafmælið þeirra verður einmitt daginn eftir að þau koma aftur til landsins en þá eru þau búin að panta ofurmatarboð með öllum barnaskaranum en sú norska verður einmitt á svæðinu þá líka. Þetta finnst okkur stórsniðugt. Þau eiga nú alveg inni hjá okkur að við gefum þeim að éta og við Hugga syss tökum þá kannski æfingaspinn á einhverjum eftirrétti fyrir aðfangadagskvöld.

Pabbi og mamma voru annars að rifja það upp áður en þau fóru að þegar þau voru ung unnu þau í banka. Með pabba og mömmu hennar Svandísar. Þá var sko ekki séns að fá víxil í bankanum sem maður vann í. Og þótti yfirhöfuð ekkert sniðugt að vera að lána fólki peninga. Þau bjuggu í bílskúrnum hjá afa og ömmu á meðan þau byggðu íbúðina sína. Neðri hæð í þríbýli þar sem þau búa ennþá. Einhver lán fengu þau nú að taka á meðan þau voru að byggja en það var fyrir verðtryggingu svo verðbólgan át lánin þeirra á nó tæm og þau stóðust alveg freistinguna að drífa í að taka meiri og hærri lán til að byggja stærra og flottara hús þegar sá fyrir endann á því. Eru því búin að eiga heimili sitt skuldlaust síðan um nítjánhundruðáttatíuogeitthvað og ferðast nú eins og landafjandar um allar trissur og hafa efni á því. 

Heppni? Snilld? Sitt lítið af hvurju, sennilegast.

Svo ólu þau börnin sín upp í aðhaldi og afturhaldssemi í fjármálum og vöruðu stranglega við óþarfalántökum. Þess vegna vorum við öll óttalegir nískuplebbar í góðærinu. Og verðum líklega ekkert mjög gjaldþrota í kreppunni. Heppni og tilviljun? Algjör. Annars á nú alveg eftir að koma í ljós hvar fasteignamarkaðurinn stendur og hvar lánin okkar enda í þessu vaxtabrjálæði. Kannski erum við þegar orðin gjaldþrota. En alveg er ég til í að leigja íbúðina mína af Íbúðalánasjóði eða Landsbankanum eða einhverjum. Verst að vera nýbúin að taka sameignina í gegn og láta mála að utan. Svo framarlega sem ég bý einhversstaðar þarf ég ekkert að eiga húsnæðið mitt. Leigumarkaðurinn á Íslandi hefur bara alltaf verið alveg á pari við, ef ekki dýrari, heldur en það er að borga af húsnæðislánum fyrir húsnæði af svipaðri stærð. Kannski breytist það núna þegar offramboð er orðið á húsnæði allsstaðar. Það væri nú mikið gott og vel.

Annars þurfti að gera hlé í þessari vangaveltu miðri. Hraðbátur er búinn að vera lasinn og hefur eitthvað verið að toga í eyrun á sér svo við ákváðum að skreppa með hann á læknavaktina, svona til öryggis. Og drengur greindist með bullandi eyrnabólgu í báðum eyrum og er kominn á pensillín. Freigáta er með astmakvef og er á pústi. Smábátur er með plástur á stórutánni. Gerði í síðustu viku heiðarlega tilraun til að feta í blóði drifin fótspor Rannsóknarskips frá sumrinu og rífa af sér tánögl í einhverjum íþróttum. Slapp þó með skrekkinn þar sem doktornum þótti ekki ástæða til að taka nöglina af.

Kreppa? Já, kannski. Við erum alveg örugglega að fara að eiga minni peninga. Og meiri skuldir. Og kannski ekki einu sinni íbúðina okkar. En mér finnst nú samt mikilvægara að krakkarnir séu nokkurn veginn í heilu lagi. Alin upp við heilbrigt gildismat. Og svoleiðis uppeldi verður alveg örugglega auðveldara í framkvæmd núna eftir hrun heldur en í góðærinu ógurlega þegar við vorum afturúrkreistingsplebbar. Núna erum við allt í einu þvílíkt Inni. Skemmtilegt.

Nú er Smábátur farinn í sumarbústað með afa sínum, ömmu og frænda. Rannsóknarskip er að horfa á fótbolta í annarri tölvu. Þau litlu eru komin í bókaormaleik frammi á gangi og eru búin að yfirgefa Brúðubílinn sem mallar í sjónvarpinu.

Og allt er í himnalagi.

Það er farið að dimma og ég er komin í jólaskap.

Eftirá

Hraðbáturinn er alveg að fara að ganga. Hann hífir sig upp á öllu og öllum og stendur oft uppréttur án þess að halda sér neitt mikið í, á sleipum sokkum á parkettinu eða flísunum eða hverju sem fyrir verður. Freigátan var líka farin að standa uppvið á hans aldri en hún hallaði sér upp að og ríghélt sér fram undir eins árs aldur. 

Þessi munur hefur sennilega með húsnæðismál fjölskyldunnar að gera. Þegar Freigátan var á svipuðum aldri, fyrir 2 árum síðan, bjuggum við enn á pöllunum á Tryggvagötunni. Þar var gólfið harðara og allt í stigum þannig að hún fékk eiginlega ekkert að hreyfa sig um og var látin halda sig á mottunni í stofunni. Hraðbátur hefur hins vegar alltaf verið frjáls ferða sinna um alla íbúð og það munar líklega því um jafnvægið.

Annars eru einmitt að verða 2 ár síðan við keyptum þessa ágætu íbúð. Sem okkur líkar svona líka ljómandi vel við. Og ég vona að við missum ekki í hópgjaldþroti komandi mánaða.

En samt.

Það væri svo sem ekki ónýtt að vera bara enn í leiguhúsnæði og láta útborgunina fitna enn meira á verðtryggðum reikningi og horfa á húsnæðisverð lækka um 46%

Ætli gamla íbúðin mín á Vitastígnum fari ekki aftur að fara niður í 8 milljónirnar sem ég keypti hana á árið 2004?

Stuð að vera vitur eftirá.

Annars er ég svo mikið kreppuskáld að ég fæ marga innblástra og fullt af andagiftum á hverjum degi í þessum hrynjanda öllum saman. Verst að ég má ekki neitt vera að því að skrifa. Glettingur fer síðustu metrana í lokafrágang til prentunar um helgina og svo fer að koma ritgerð og próf! (Já, ég þarf að taka svona skriflegt, fjögurra tíma próf. Hef ekki þurft þess í örugglega 10 ár og veit ekki hvort ég kann að skrifa lengur.)

Og eitt enn... og fleira

Er hægt að taka upp evru í staðinn fyrir krónu?

Má það án þess að ganga í Evrópusambandið?

Ef einhverjir aðrir vildu taka upp íslenska krónu, væri það bannað?

Réðum við því? Eða Geir? Eða Davíð?

Er sniðugt að taka upp evrur?

Þarf að vera fljótandi gengi?

Getur það ekki farið með krónuna endanlega til helvítis?

Hvað gerist ef gengið á evrunni verður þá milljón?

Bandarísk vinkona mín segir að kreppan allsstaðar sé Bush og afnámi hans á einhverju regluverki í Wall Street að kenna og Obama eigi eftir að reddissu. Er það?

Erum við ekki bara í mikkklu dýpri skít en nokkur vill viðurkenna?

Mér finnst við öll vera á ís með eldi undir. Enda dreymdi mig það um daginn.

Ég bara spyr eins og fávís kona...

Er stýrivaxtahækkun skilyrði frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum eða ekki?

Hver eru skilyrði fyrir láni Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, nákvæmlega?

Nákvæmlega hverjir fengu skuldauppgjöf frá viðskiptabönkunum sem þeir vinna í?

Og hvað mikið?

Í hvað fóru peningarnir?

Vinna sömu aðilar í ríkisbönkunum nú?

Til hvers er verið að "bóka" á ríkisstjórnarfundum ef enginn má vita hvað fer fram á þeim?

Eiga kjósendur ekki skýlausan rétt á því að vita hvað ríkisstjórnin er að bauka?

Sérstaklega á tímum sem þessum?

Á virkilega að redda málunum eingöngu með því að taka lán?

Hafa menn ekkert lært?

Þurfa ekki aðrar aðgerðir að vera í gangi hérna innanlands?

Hvað eru atvinnuleysisbæturnar háar?

Er það virkilega satt að þær séu núna 80% af launum með hámarki, en engu lágmarki?

Og hvenær má fara að leita að sökudólgunum?

Þegar þeir verða búnir að fela þjófstolna landsframleiðslu síðustu ára ennþá betur?

Væri ekki nær að finna peningana þeirra og láta þá borga heldur en að skuldsetja þjóðina inn í eilífðina?

Þyrfti þá ekki að gera það NÚNA?!?!?